مهدی پاشایی کارگردان تئاتر درباره تازه‌ترین فعالیت‌هایش به خبرنگار مهر گفت: قرار است از ۱۰ تیرماه نمایش «داستان باغ وحش» نوشته ادوارد آلبی را در یکی از سالن‌های مجموعه تئاترشهر روی صحنه ببرم. این اثر نمایشی ۳ بازیگر دارد که مهدی زمین پرداز، بهار نوحیان و خودم در آن به ایفای نقش می‌پردازیم. طراح صحنه نمایش نیز میثم نویریان است.
وی درباره دلایل اجرای این اثر نمایشی بیان کرد: این نمایشنامه را از سال‌ها قبل دوست داشتم، کار کنم اما علاقه مند بودم زمانی که به تجربه و دانش کافی برای روی صحنه بردم چنین متون سنگینی رسیدم برای اجرای آنها اقدام کنم. از این رو اکثر نمایش‌های قبلی‌ام متون ایرانی و ساده‌تری بودند تا اینکه با توجه به اینکه سال‌هاست روی این متن کار کرده‌ام به این نتیجه رسیدم که زمان به صحنه بردنش فرا رسیده است.
کارگردان نمایش «پاتوق» ادامه داد: نمایشنامه «داستان باغ وحش» به مقوله انسان شناسی و موقعیت آدم‌ها در جامعه می‌پردازد. ادوارد آلبی جزو نمایشنامه نویسان ابزورد به حساب می‌آید که البته متونی هم مانند «فاتح»، «چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد» و «بازی ازدواج» را هم دارد که کمتر در آنها نگاه ابزورد وجود دارد. نگاه ابزورد آلبی در نمایشنامه «داستان باغ وحش» برعکس آثار بکت به پوچی فلسفی اشاره ندارد بلکه بیشتر پوچی اجتماعی را مد نظر قرار می‌دهد.
پاشایی درباره رویکردی که به کاراکترهای نمایش داشته و شیوه اجرایی متفاوتی که برای اجرا انتخاب کرده است، توضیح داد: این نمایشنامه تک پرده‌ای ۲ کاراکتر به نام‌های جری و پیتر دارد و چالش‌هایی بین این ۲ که هر کدام از طبقه اجتماعی و اقتصادی متفاوتی هستند در یک پارک رخ می‌دهد. طبق تحقیقاتی که انجام دادم این نمایش تاکنون به شیوه‌های مختلفی اجرا شده و حتی شخصیت‌های نمایش جنسیت‌های متفاوتی داشته‌اند. من نیز ابتدا علاقه مند بودم که شخصیت جری را با یک بازیگر زن کار کنم و تمرین‌ها را هم به این شکل شروع کردم اما در ادامه به این نتیجه رسیدم که نقش جری را به صورت همزمان یک بازیگر زن و یک بازیگر مرد روی صحنه ایفا کند به شکلی که انگار روح جری همزمان در ۲ کالبد حلول کرده است؛ شیوه‌ای که تا امروز درباره این نمایشنامه تجربه نشده است. با این شیوه جدید هم می‌توان هیجان اجرا را برای مخاطبان بیشتر کرد و هم مفاهیم انسانی مد نظر به درستی به آنها انتقال می‌یابد.
وی در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: یکی از پایه‌های اصلی نمایشنامه پرداختن به فاصله طبقاتی است که من نیز در اجرا روی این مقوله تاکید داشته‌ام. البته حُسنی که شخصیت‌ها در این نمایش دارند این است که ممکن است فاصله طبقاتی شان از لحاظ اقتصادی با یکدیگر تفاوت داشته باشد اما از نظر فرهنگی تقریباً با هم در یک سطح هستند که همین مساله چالش بین آنها را جذاب‌تر می‌کند.