به گزارش خبرنگار مهر، محمد مهدی سیدناصری، مدرس و پژوهشگر حوزه حقوق و روابط بینالملل و نویسنده کتابهایی چون «مقررات حاکم بر معاملات اوراق بهادار در ایران و امارات»، «سازمان ملل متحد را بهتر بشناسیم: ۹۳ پرسش و پاسخ دربارهی سازمان ملل متحد به انضمام متن منشور سازمان ملل متحد»، «قتل ناشی از اشتباه در حقوق کیفری: ماهیت و ضمانت اجرای قتل ناشی از اشتباه در حقوق کیفری ایران»، «گروه ویژه اقدام مالی (FATF) را بهتر بشناسیم: ۴۸ پرسش و پاسخ درباره گروه ویژه اقدام مالی به زبان ساده» و «دیوان بینالمللی دادگستری را بهتر بشناسیم: ۴۸ پرسش و پاسخ درباره دیوان بینالمللی دادگستری به انضمام متن اساسنامه دیوان بینالمللی دادگستری» در تازهترین یادداشت خود به یک مناسبت خاص بین المللی پرداخته است. این یادداشت را در ادامه بخوانید:
در سال ۱۹۴۵ (سال ۱۳۲۴ هجری شمسی) میلادی و پس از جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد تشکیل شد. هدف از تشکیل سازمان ملل متحد حفظ صلح و امنیت بین الملی و جلوگیری از جنگ بود.
بدون شک سازمان ملل متحد یکی از مهمترین سازمانهای بین المللی است که بعد از تشکیل و انحلال جامعه ملل که از دیدگاه کارشناسان به موفقیت چندانی دست نیافت توانست در پیشبرد اهداف خود به موفقیتهای نسبی دست یابد از جمله در حل و فصل بحرانهای بین المللی، کمک به آوارگان ناشی از جنگ، زلزله و … تلاش برای مهار کردن بحرانهای بین المللی و داخلی که توانست کارنامه قابل قبولی را از خود ارائه کند.
دوم تیرماه، روز خدمات عمومی سازمان ملل متحد است. سازمان ملل متحد بهمنظور آگاهی بخشی بینالمللی و قدردانی از فعالیتهای افرادی که برای احیای خدمات عمومی در کشور خود تلاش میکنند، طی قطعنامه ۲۷۷/۵۷ روز ۲۳ ژوئن را بهعنوان روز «خدمات عمومی ملل متحد» نامگذاری کرده است تا ارزش و فضیلت خدمات عمومی در جامعه را ارج نهد.
از آن جایی که خدمات عمومی سهم بسیار زیادی در توسعه پایدار دارد، به همین خاطر شناخت و آگاهی از خادمان بخش عمومی و خدمات اجتماعی لازم و ضروری است و جوانان باید بر عهده گرفتن بخشی از این خدمات را سرلوحه کار خود قرار دهند.
این مناسبت بینالمللی از سال ۲۰۰۳ میلادی (سال ۱۳۸۲ هجری شمسی) به رسمیت شناخته شده و از آن سال تاکنون افراد مختلفی در سطح جهان جایزه روز جهانی خدمات عمومی ملل متحد را دریافت کردهاند. درواقع جایزه بینالمللی برای افراد شایسته در این زمینه به پیشنهاد شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد تعیین شده است.
در اعلامیه توسعه هزاره ملل متحد نیز بر نقش حکومتداری دموکراتیک و مشارکتی برای تضمین حقوق زنان و مردان تأکید شده است؛ همچنین دولت باید بکوشد تا زنان و مردان بتوانند خوب زندگی کنند، فرزندان خود را با کرامت پرورش دهند و از هرگونه فقر، گرسنگی، خشونت، سرکوب و بیعدالتی در امان باشند. همچنین در این اعلامیه آمده است که حکمرانی خوب در هر کشوری بهعنوان یک پیشنیاز و ضرورت شناخته میشود، پیشنیازی برای تبدیل توسعه به یک حقیقت برای همگان و همچنین آزادی نسل بشر از نیازمندی.
در حالی که جهان در این دو سال همچنان با همهگیری مرگبار بیماری کرونا (کووید -۱۹) دست به گریبان است و این بلیه ادامه دارد، خدمتگزاران بخشهای عمومی در خط مقدم پاسخ به بحران قرار گرفتهاند مانند: پرستاران، پزشکان و پیراپزشکان که جانها را نجات میدهند، کارگران خدمات بهداشتی که فضاهای عمومی را ضد عفونی و تمیز میکنند، کارکنان حمل و نقل عمومی که اتوبوسها و قطارها را به حرکت درمیآورند و معلمانی که فرزندان ما را به صورت آنلاین و آفلاین آموزش می هند. مقامات سلامت عمومی و بسیاری از این افراد کارهای خود را در شرایط خطرناک، با تعاملات زیاد انسانی و بدون دسترسی به تجهیزات حافظت شخصی انجام دادهاند که دنیا مدیون تلاشهای بی دریغ آنهاست و ضرورت دارد که جملگی انسانها از آنها قدردانی و تشکر کنند.
اعضای سازمان ملل متحد، طبق اهداف اعلام شده توسط مؤسسین (کشور ایران نیز از امضاکنندگان تاسیس سازمان از ابتدا بوده است) و همچنین اهداف توسعه هزاره متعهد شدند تا سال ۲۰۱۵ میلادی برای تحقق اهدافی مانند ریشه کنی فقر، مشارکت جهانی برای توسعه، مقابله با ایدز، حفظ محیط زیست و موارد دیگر فعالیت کنند. سوالی که پیش می آید این است که، سازمان ملل متحد در زمینه توجه به فعالان خدمات این سازمان چه میزان موفق عمل کرده است؟
همانطور که در کشورها مشاهده میشود در زمینه تحقق اهداف مهم سازمان ملل، به ویژه در مواردی مانند ریشه کنی فقر، مقابله با ایدز و حفظ محیط زیست و حمایت از حقوق بشر، اعضای سازمان تاکنون متاسفانه موفقیت چندانی نداشتهاند.
با توجه به گستردگی اعضای سازمان ملل متحد و همچنین فعالیت کارشناسان سازمان و آژانس های تخصصی آن، مانند برگزاری جلسات سالانه و دورههایی که با توجه به شرایط موجود در اقتصاد بین الملل و تحقیقات و مطالعات انجام شده انجام میگیرد، به نظر میرسد سازمان میتواند با حمایت و پشتیبانی بیشتر از فعالان این سازمان بخصوص نسل جوان با انگیزه و خلاق، اهداف مهم و اساسی خود را محقق کند. شاید برای اینکار نیاز باشد که یک اصلاح اساسی در ساختار سازمان ملل متحد صورت گیرد.