به گزارش خبرگزاری مهر، هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲ تیر ۱۴۰۰، به پیشنهاد سازمان انرژی اتمی و در راستای تکلیف مقرر در ماده (۳۰) قانون هوای پاک درخصوص تعیین حدود انتشار پرتوهای یون ساز و غیریون ساز، آئین نامه اجرایی مربوط را به تصویب رساند.
پرتوهای های یون ساز به پرتوهایی مانند ایکس، گاما، بتا، نوترون و آلفا و ذرات اتمی دیگر اطلاق می‌گردد که قادر به یون سازی در ماده می‌باشند. همچنین پرتوهای غیریون ساز پرتوهایی مانند فرابنفش، فروسرخ، امواج رادیویی و مایکروویو و نظایر آن هستند که قادر به یون سازی در ماده نمی‌باشند.
به موجب آئین نامه یاد شده، حدود پرتوهای یون ساز در هوای آزاد (بخشی از جَو که عموم مردم در بیرون ساختمان‌ها به آن دسترسی دارند) در چارچوب مقررات آژانس بین المللی انرژی اتمی، توسط سازمان انرژی اتمی ایران تعیین می‌شود.
علاوه براین، سازمان انرژی اتمی ایران موظف است به منظور رعایت اصل ALARA و تأثیر پرتوگیری طولانی مدت در شدت میدان‌های ضعیف، متناسب با شرایط جامعه، تعدد و تنوع بهره برداری از منابع پرتو، تکنولوژی‌های مرتبط و ضریب نفوذپذیری آن در جامعه و سایر ملاحظات مرتبط، اقدامات لازم جهت کاهش پرتوگیری آحاد جامعه به حداقل میزان قابل دستیابی را با تعیین و اعمال حدود محدود شده به عمل آورد.
لازم به ذکر است، اصل ALARA (کمترین سطح موجه دست یافتنی) یکی از اصول حفاظت در برابر اشعه است که بیان می‌دارد، حفاظت و ایمنی در رابطه با پرتوگیری از هر منبع در فعالیت پرتوی باید به شکلی بهینه شود که پرتوگیری فردی، تعداد افراد در معرض پرتو و احتمال پرتوگیری‌ها با در نظر گرفتن ملاحظات اقتصادی و اجتماعی به کمترین سطح موجه دست یافتنی، کاهش یابد.
همچنین براساس آئین نامه مذکور، کلیه دارندگان منابع پرتو اعم از یون ساز و غیریون ساز ملزم به اخذ مجوز/پروانه‌های لازم برای منابع پرتوی در اختیار و نیز بهینه سازی و کاهش سطح تشعشعات براساس اصل ALARA و حدود محدود شده در این آئین نامه می‌باشند.