به گزارش خبرنگار مهر، در روزهای اخیر اولین محموله ترانزیت زمینی فنلاند به هند مسیر خود را از طریق کریدور شمال-جنوب موسوم به INSTC آغاز کرده است. این کریدور که تحت عنوان «کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب» شناخته می‌شود روسیه و کشورهای اروپایی را از طریق ایران به آب‌های آزاد جنوبی، کشور هند و کشورهای جنوب آسیا متصل می‌کند.
محموله ذکر شده شامل ۳۲ کانتینر، از مبدا هلسینکی واقع در فنلاند به راه افتاده و پس از طی شبکه راه آهن روسیه و جمهوری آذربایجان وارد ایران شده است. این محموله هم اکنون در حال گذر از خاک جمهوری اسلامی ایران بوده و با رسیدن به بندر شهید رجایی به وسیله کشتی به هند خواهد رسید.
عملیات ترانزیتی ذکر شده با همکاری چند فورواردر و شرکت لجستیکی واقع در ایران، هند، روسیه و آذربایجان در حال انجام است و در کشور نیز نهادهایی مانند راه آهن و گمرک بر گذر آن نظارت دارند.
کانتینرهای یاد شده پس از گذر از جمهوری آذربایجان به مرز آستارا رسیده و به دلیل عدم وجود خط آهن میان رشت و آستارا بوسیله حمل جاده‌ای تا ایستگاه راه آهن رشت حمل شده و از آنجا به وسیله قطار در حال گذر به سمت بندر شهید رجایی است.
دست اندرکاران ترانزیت این محموله سعی دارند تا آن را در کمتر از ۲۵ روز انتقال دهند.
کریدور شمال-جنوب از جمله امتیازات ژئوپلتیکی ایران است که در صورت تحقق می‌تواند اثر چشمگیری بر اقتصاد و جایگاه سیاسی ایران داشته باشد. این کریدور در سال ۲۰۰۰ میلادی به امضای سران سه کشور ایران، هند و روسیه رسید، اما هنوز مطابق انتظارات موجود از آن تحقق پیدا نکرده است. این کریدور در وهله اول دو قدرت آسیایی یعنی روسیه و هند را از طریق ایران به یکدیگر وصل کرده و در مرحله بعد کشورهای آسیای میانه را به آب‌های آزاد بین المللی، کشورهای حاشیه خلیج فارس و کشورهای جنوب آسیا مرتبط خواهد ساخت. طبق پیش بینی‌ها این مسیر می‌تواند زمان ترانزیت کالا از هند به روسیه را از حدود ۴۵ روز به کمتر از ۲۰ روز برساند.
با وجود تلاش سایر کشورها جهت تصاحب سهم ترانزیتی شمال-جنوب و شرق-غرب که امتیازات جغرافیایی ایران به شمار می‌روند، توجه نهادها و مسئولین مربوطه به امر ترانزیت حیاتی تر از گذشته بوده و لازم است تا در کنار فراهم نمودن ملزومات آن، موانع موجود نیز هرچه سریع‌تر مرتفع شوند.
برقراری جریان ترانزیتی و سرازیری درآمدهای حاصل از آن به کشور مستلزم زدودن قوانین و بروکراسی‌های اضافی، دیپلماسی فعال منطقه‌ای و فرامنطقه ای و حمایت از فورواردرهای داخلی است.
در این بین تکمیل زیرساخت‌هایی مانند خط کشتی رانی کانتینری و رو-رو در خزر و خطوط ریلی مورد نیاز به همراه افزایش بهره وری راه آهن کشور، لازم و ضروری است.