توس پسر نوذر یکی از پهلوانان بزرگ شاهنامه و سپهدار سپاه ایران است که ملقب به زرینه‌کفش است.
توس نوذر پهلوان بزرگ کرد است که در شاهنامه نیز به عنوان یکی از چهره‌های منطقی، آرام و پهلوان از او نام برده می‌شود که در عین دارا بودن توان و قدرت بازو، شخصیتی ناصح بوده و همیشه به عنوان انسانی بزرگ و توانا در حل مناقشات شناخته شده است.
در واقع در هویت اسطوره‌ها مکان اتفاق افتادن داستان روشن نیست اما شواهد موجود قبل از شاهنامه فردوسی نشان دهنده این است که اتفاقات مربوط به توس نوذر در کردستان بوده است.
ظاهر امر این است که نام توس نوذر در شاهنامه آمده و این می‌تواند حلقه پیوند و اتحاد بین فرهنگ کرد و فارس باشد و البته قابل احترام است.
تپه توس نوذر سنندج، تپه‌ای قدیمی بوده که سالهاست در میان مردم این شهر با این نام شناخته شده است.
این تپه یکی از زیبایی‌های سنندج و به عنوان تپه‌ای باستانی مشهور است و چند صد هکتار اراضی آن پوشیده از هزاران اصله درخت است.
در حوادث اوایل انقلاب اسلامی در کشور نیز شاهد تصرف این تپه استراتژیک توسط گروهک‌های ضد انقلاب بودیم که رزمندگان سپاه، ارتش، ژاندارمری و بسیجیان برای باز پس گیری این تپه ده‌ها شهید را تقدیم کردند و به این مناسبت طی چند سال اخیر نام این تپه در مکاتبات اداری به تپه «الله اکبر» تغییر نام یافت.
پس از این واقعه شهرداری سنندج این مکان را به حال خود رها کرده و بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کردستان نیز برای این یادمان هیچ اقدامی نکرده است.
این تپه با لهجه‌های مختلف از مناطق مختلف سنندج با نام «توش نوذر» یا «توس نوذر» خوانده می‌شود و مردم آن را یکی از مناظر زیبا و چشمگیر شهر سنندج می‌دانند.