به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، مرضیه مدرس دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی شیمی گرایش محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر و محقق طرح «سنتز پوشش های فتوکاتالیستی مناسب جهت حذف آلاینده های NOx » گفت: هدف از انجام این طرح استفاده از یک فتوکاتالیستِ فعال در محیط نور مرئی بود که به منظور حذف آلاینده NOx از هوا مورد استفاده قرار بگیرد.
وی ادامه داد: امروزه با توجه به اهمیت حذف NOx از هوا، سنتز پوشش های فتوکاتالیستی در محیط های باز شهری در مقیاس آزمایشگاهی و حتی پایلوت مورد توجه قرار گرفته است.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه استفاده از این روش در پروژه های تحقیقاتی در منابع بین المللی رو به گسترش است و به نتایج قابل قبولی دست یافته اند، افزود: در این پروژه برای نخستین بار از نانو ذرات CdS به عنوان اصلاح کننده فتوکاتالیست ZnO و افزایش لبه جذب آن در نور مرئی و حذف آلاینده های NOx از هوا استفاده شده است.
وی با اشاره به نوآوری این طرح گفت: در این پروژه پس از سنتز فتوکاتالیست مورد نظر، این نانوفتوکاتالیست با رنگ ساختمانی مخلوط می‌شود و تا به صورت یک پوشش در ساختمان ها مورد استفاده قرار بگیرد. از آنجا که این فتوکاتالیست توانایی جذب نور مرئی را دارد، تحت تابش نور مرئی (۴۵ درصد نور خورشید) فعال شده و آلاینده NOx را حذف می کند.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، با بیان اینکه اجرای این پروژه باعث حذف بیش از ۶۰ درصد NOx در هوا بدون تولید محصول جانبی مضر می‌شود، گفت: در حال حاضر این طرح در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده است.
مدرس خاطر نشان کرد: ابتدا ماده مورد نظر با بررسی منابع معتبر علمی برگزیده شد و با یک روش آسان سنتز و تولید شد و پس از انجام آنالیزهای مربوط به تعیین مشخصات کاتالیست، عملکرد آن در ابعاد آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته وی، این روش برای حذف آلودگی هوا در سازمان حفاظت از محیط زیست، وزارت نیرو و شهرداری قابل استفاده و توسعه است.
این محقق با اشاره به مزیت های رقابتی طرح گفت: عدم تولید محصول جانبی مضر، روش ساده سنتز فتوکاتالیست، کم هزینه بودن روش و حذف آلاینده ها با به کارگیری نور مرئی مزیت های رقابتی این طرح به شمار می رود.
به گزارش مهر، اساتید راهنمای این طرح دکتر بهرام ناصرنژاد عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دکتر سمیه علیجانی عضو هیات علمی پژوهشگاه نیرو هستند و این پروژه به طور مشترک بین دانشگاه صنعتی امیرکبیر و پژوهشگاه نیرو و با حمایت مالی پژوهشگاه نیرو اجرا شده است.