به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از تلگراف، ستاره شناسان توانسته‌اند برای نخستین بار پشت یک سیاه چاله را ببیند و نظریه آلبرت انیشتین درباره رفتار این اجسام آسمانی عجیب را تأیید کنند. در حقیقت آنها نوری پشت یک سیاه چاله را ردیابی کردند.
گروهی از محققان بین المللی با استفاده از تلکسوپ های قدرتمند، فوران اشعه ایکس را از یک سیاهچاله عظیم در فاصله ۸۰۰ میلیون سال نوری رصد کردند. این سیاه چاله در مرکز یک کهکشان دوردست قرار دارد.
محققان طی پژوهش خود علاوه بر نشانه‌های معمول یک سیاهچاله، نوری را نیز رصد کردند. این نور در حقیقت نوعی اشعه ایکس بود که از بخش دور دست سیاهچاله منتشر می‌شد.
سیاهچاله‌ها معمولاً زمانی متولد می‌شوند که یک ستاره بزرگ منفجر و به ابر نواختر تبدیل می‌شود. در مرحله بعد این جسم آسمانی به مرحله فروپاشی می‌رسد. چنین روندی یک ماده متراکم به وجود می‌آورد که هر چیزی در اطراف خود را می بلعد و بنابراین امکان رصد نور پشت سیاهچاله را غیر ممکن می کند.
با این وجود انیشتین در نظریه نسبیت خود در سال ۱۹۱۵ میلادی پیش بینی کرده بود نیروی گرانش سیاهچاله‌ها به قدری زیاد است که دور فضا می پیچد، نور را خم می‌کند و میدان‌های مغناطیسی اطراف را تغییر می‌دهد.
در نتیجه در نظریه انیشیتن اشاره شد رصد امواج نوری که از بخش دوردست یک سیاهچاله بیرون می‌آید، امکانپذیر است زیرا میدان‌های مغناطیسی دستکاری شده مانند یک آینه عمل می‌کنند.
کارشناسان این نظریه را پذیرفته بودند اما تاکنون نتوانسته بودند این رویداد را به طور مستقیم رصد کنند. اما اکنون با کمک تلسکوپ‌های نوین و توسعه ابزارهای بسیار دقیق رصد این رویداد ممکن شده است.
دان ویلکینز یکی از فیزیک اخترشناسان دانشگاه استنفورد درباره شیوه جدا کردن اتم‌ها و الکترون‌ها توسط سیاه چاله‌ها و به وجود آمدن اشعه ایکس در نتیجه این روند مطالعه می‌کرد. او با بررسی اطلاعات متوجه شد اشعه‌های ایکس از مرکز سیاه چاله به سمت زمین فوران می‌کنند. علاوه بر آن او شاهد پژواک نور غیر منتظره‌ای پس از این رویداد بود. پژواک‌های نور مذکور کوتاه‌تر بودند و رنگ آنها با نورهای درخشان قبلی متفاوت بود.
او در این باره می‌افزاید: هر نوری که به سیاه چاله می‌رود، از آن خارج نمی‌شود. بنابراین ما نمی‌توانیم پشت سیاه چاله را ببینیم. دلیل اینکه اکنون توانستیم این پدیده را ببینیم آن است که پژواک‌های نور مذکور اشعه‌های ایکسی بودند که در جهت مخالف زمین پرتاب می‌شدند اما به وسیله میدان مغناطیسی سیاهچاله منعکس می‌شدند.
این یافته در نشریه نیچر منتشر شده و بار دیگر نشان دهنده درستی نظریه انیشتین است. علاوه بر آن از نظریه نسبیت نیز پشتیبانی می‌کند.
پروفسور راجر بلند فورد یکی از مؤلفان ارشد این تحقیق از دانشگاه استنفورد می‌گوید: ۵۰ سال قبل هنگامیکه فیزیک اخترشناسان درباره رفتار میدان‌های مغناطیسی نزدیک به سیاه چاله گمانه زنی می‌کردند، تصور نمی‌کردند در آینده روشی برای رصد مستقیم این رویداد به وجود بیاید و نظریه نسبیت انیشتین در عمل دیده شود.