به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، بخش اعظم دانش انسان از موجودات ماقبل تاریخ ناشی از بررسی استخوان‌های این مخلوقات است. به عبارت دیگر، بافت‌های نرم این موجودات معمولاً به خوبی فسیل نمی‌شوند. برخی سازوکارها برای حفاظت از این بافت‌های شکننده وجود دارد که اسکن کردن آنها برای شناسایی ویژگی‌های مغز و دیگر ارگان‌های این موجودات را ممکن می‌کند.
قدمت قدیمی‌ترین بافت مغزی برجای مانده از یک فسیل مربوط به ۲۳۰ میلیون سال قبل است. رسوبات گلی می‌توانند بافت‌های نرم موجودات ماقبل تاریخ را در قالب لایه‌های کربنی حفظ کنند. اما حفظ بخش‌هایی از سیستم عصبی آنها بدین شکل تا به امروز بسیار نادر بوده است.
اگر حیوانات در گل دفن شوند، مواد معدنی بدن آنها در قالب ترکیبی موسوم به کربنات آهن جامد باقی می‌مانند. ترکیب یادشده باعث حفظ بخش‌های زیادی از بدن حیوانات مرده می‌شود و این بار به برجای ماندن شبکه عصبی مغز فسیل خرچنگ نعل اسبی کمک کرده است.
این خرچنگ نعل اسبی از گونه Euproops danae است که مغز آن به رنگ سفید تیره بر روی یک سنگ قهوه‌ای بر جای مانده و ساختار آن طی ۳۱۰ میلیون سال تغییر چندانی نداشته است. لذا می‌توان ساختار یادشده را با ساختار مغز خرچنگ‌های نعل اسبی زنده مقایسه کرد تا تحولات آن را در گذر زمان درک کرد.