آنوش رحام در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: با وجود اینکه ورق‌های فولادی یکی از مواد اولیه بسیار مهم برای صنعت لوله و پروفیل و ۶۰۰ محصول تکمیلی بعد از آن محسوب می‌شود اما هیچ گونه ثبات قیمتی را برای این محصول شاهد نیستیم.
دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران افزود: در دو سال گذشته هدف از فروش ورق در بورس، کشف قیمت و شفافیت بود همه صنایع استقبال کردند اما آنچه که امروز می‌بینیم بخشی از قیمت ورق به قیمت‌های جهانی و صادراتی گره خورده است. در دیگر کشورها محصول مازاد به بازار جهانی عرضه می‌شود اما در ایران قیمت ورق مورد استفاده صنایع داخلی به قیمت ورق مازاد یا همان ورق صادراتی دیگر کشورها گره خورده که این مخرج محاسبه یک اشتباه مهلک است.
وی ادامه داد: گره زدن ورق‌های داخلی به قیمت‌های جهانی باعث شده که صنایع داخل کشور توان ادامه حیات نداشته باشند و همچنین قیمت مواد اولیه که باید در یک کانال مشخص تثبیت شود همواره افزایشی بوده است. در دو سال گذشته قیمت ورق از ۵ هزار تومان به ۲۵ هزار تومان رسیده است. حتی در مقاطعی که قیمت ارز کاهش داشته به هیچ عنوان قیمت ورق کاهشی نبوده است.
رحام گفت: کارگزاری‌ها کف قیمت‌ها را به شکلی طراحی می‌کنند که قیمت‌ها مهندسی می‌شود و امروز قیمت‌ها به نقطه‌ای رسیده که دیگر امکان فعالیت برای واحدهای لوله و پروفیل که ۲۰۰ هزار نفر اشتغال مستقیم و غیرمستقیم دارند، محیا نباشد.
وی افزود: اصولاً محیط بورس کالا برای عرضه کامودیتی ها طراحی شده تا با قیمت‌های جهانی هماهنگ باشد و ریزش و رویش قیمت برای بورس امری معمول است و لذا شیوه عرضه فعلی مواد اولیه مورد نیاز صنایع کشور که می‌بایست بصورت فصلی تثبیت شده باشد به طور جد منجر به خارج شدن ظرفیت بزرگی از صنایع تکمیلی کشور از مدار تولید خواهد شد و تبعات جبران ناپذیری خواهد داشت چراکه تولیدکننده باید یک چشم انداز طویل مدت و قابل برنامه ریزی از قیمت‌ها داشته باشد.
رحام اظهار داشت: جهش ۲۰ درصدی قیمت در یک روز یعنی تبخیر شدن ۲۰ درصد و یک پنجم سرمایه در گردش واحدهای تولیدی و در نتیجه تأمین مواد موردنیاز خطوط به اندازه ۸۰ درصد ماه پیش با همان سرمایه. چنین پدیده‌ای شاید برای دوستان بورسی و شبکه فعالان بازار سرمایه متبوع باشد اما زهر مهلکی برای صنایع کشور است آن هم در بدو شروع به کار دولت جدید که اثرات تورمی شدیدی در سایر رشته فعالیت‌های مرتبط با صنایع تولیدی، مسکن، ساخت و پروژه‌های عمرانی و توسعه‌ای دارد.
دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران افزود: هفته گذشته یک عرضه در بورس انجام شد که شاهد جهش ۲۰ درصدی قیمت ورق فولادی نسبت به ماه قبل بودیم که در همان یک عرضه ۴۵۰ میلیارد تومان سود نصیب یکی از شرکت‌های بزرگ فولادی شد. افزایش ۲۰ درصدی قیمت به معنای اثر انفجاری ۸۰ درصدی در انتهای زنجیره است.
وی ادامه داد: مکاتباتی را با بورس کالا، وزارت صمت و شرکت فولاد مبارکه برای باطل کردن، تعدیل قیمت و یا اعمال تخفیفاتی انجام دادیم اما تاکنون هیچ پاسخی به ما نداده اند.
رحام گفت: بعضاً واحدهای تولیدی لوله و پروفیل از سه شیفت با یک شیفت کار می‌کنند زیرا رشد فزاینده قیمت متوقف نمی‌شود و هیچ مرجعی نسبت به افزایش قیمت مواد اولیه واحدهای تولیدی حساس نیست. از سویی دیگر خرید این مواد اولیه توسط بنگاه‌های کوچک مقدور نیست و مجبورند از بازار آزاد بخرند. در شرایطی که تولیدکنندگان لوله و پروفیل با کمتر از نیم درصد سود محصول را عرضه می‌کنند، سهامداران و معامله گران، صنعتگران را رانتخوار معرفی می‌کنند.
دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران افزود: این افزایش ۲۰ درصدی نرخ ورق در یک ماه در حالی رخ داده که نه افزایش قیمت انرژی داشتیم و نه افزایشی در قیمت نهاده‌ها.
وی افزود: باید سازوکار عرضه فولاد در بورس مشخص باشد؛ باید نحوه تعیین کف قیمتی شفاف باشد و در یک کانال مشخص تثبیت شود تا صنایع تولیدی توان برنامه ریزی و چشم انداز فصلی برای تولید خود داشته باشند
رحام تصریح کرد: بورس کالا علاوه بر شفافیت باید کشف قیمت هم انجام دهد با این حال افزایش قیمت‌ها افسارگسیخته شده است.
وی یادآور شد: تولیدکننده ایرانی چه زمانی می‌تواند نسبت به تثبیت قیمت مطمئن باشد؟ تولید در یک کشور با این جهش‌های قیمتی غیرممکن است. سرمایه در گردش یک واحدی در یک ماه فقط ۲۰ درصد افزایش می‌یابد به چه معنایی است؟ تزلزل نظام قیمت گذاری و ورود تنش به تولیدکننده عملاً تولید را مختل کرده