مسعود دلخواه نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مطالباتی که هنرمندان تئاتر از دولت جدید دارند، گفت: به طور کلی معتقدم پرداختن به ریشه‌ها به جای تجویز مسکن مهمترین موردی است که باید به آن توجه کرد. ریشه‌یابی و آسیب شناسی مشکلات از تزریق موقتی دارو اهمیت بیشتری دارد و باید به دنبال درمان دایمی باشیم. البته اگر اعمالمان با حرف‌هایمان همخوانی داشته باشد اتفاقات به درستی رخ می‌دهد چون متاسفانه مدیران ما به حرف‌هایی که می‌زنند و شعارهایی که می‌دهند، عمل نمی‌کنند در حالی که ما معمولاً شعارهای بدی نمی‌دهیم و اگر به همین حرف‌ها و شعارها عمل کنیم، بسیاری از مشکلات حل می‌شود.
وی ادامه داد: در واقع همخوانی حرف و عمل اولویت اصلی برای هر مسئول جدیدی است که بر مسند امور قرار می‌گیرد و اساساً انسان‌های خوب با همین ویژگی شناخته می‌شوند. ۲ انسان بزرگی که همیشه از این ویژگی مثبتشان یاد می‌شود حضرت علی (ع) و حضرت مسیح هستند که اعمال و رفتارشان با یکدیگر همخوانی داشته است. در واقع این ویژگی را همه انسان‌ها باید مد نظر قرار دهند مخصوصاً افرادی که مسئولیت زندگی دیگران به اعمال و رفتار آنها بستگی دارد.
لزوم یکدست شدن سیاست‌گذاری‌ها
این مدرس تئاتر درباره اولویت دیگری که سیاستگذاران و مدیران دولت جدید برای حمایت از هنرمندان باید مد نظر قرار دهند، عنوان کرد: مساله مورد توجه دیگر یک دست شدن سیاستگذاری ها است به این مفهوم که از سیاستگذاری نهادهای موازی درباره یک مساله جلوگیری شود و به عنوان نمونه وقتی یک فیلم، تئاتر و یا یک کنسرت از وزارت ارشاد مجوز می‌گیرد این مجوز باید اعتبار داشته باشد و نهاد و وزارتخانه دیگری نتواند آن را ملغی کند. از بین رفتن سیاست‌های چندگانه در حوزه فرهنگ و هنر باید یک نگرش ناب باشد تا به تعالی فرهنگ و هنر بیانجامد.
گرفتن تصمیمات مختلف از نهادهای متفاوت و وجود سیاست‌های چندگانه مانند این است که به ماشینی که خراب شده و نیاز به هل دادن دارد از چند جهت فشار بیاوریم در حالی که ماشین به جای حرکت کردن در جای خود درجا می‌زند. با چنین مشکلاتی نمی‌توان برای تئاتر کشور برنامه ریزی طولانی مدت کرد کارگردان «مفیستو» متذکر شد: گرفتن تصمیمات مختلف از نهادهای متفاوت و وجود سیاست‌های چندگانه مانند این است که به ماشینی که خراب شده و نیاز به هل دادن دارد از چند جهت فشار بیاوریم در حالی که ماشین به جای حرکت کردن در جای خود درجا می‌زند. با چنین مشکلاتی نمی‌توان برای تئاتر کشور برنامه‌ریزی طولانی مدت کرد چون دیدگاهی وجود ندارد اما اگر شایسته سالاری مورد توجه قرار گیرد و هرکس سرجای خود باشد و در انتخاب مدیران و سیاستگذاران هر حوزه دوست و رفیق بازی کنار گذاشته شود می‌توانیم به سمت سالم سازی فضای اجتماعی و فرهنگی هنری مملکت حرکت کنیم. البته این مسایل همگی در حد آرزو هستند و نمی‌شود یک شبه هم ره صدساله رفت اما اگر چشم اندازمان رسیدن به جامعه‌ای سالم باشد باید در مسیر سالم سازی فضای فرهنگی جامعه قدم برداریم.
دلخواه یادآور شد: انتخاب مدیر و مسئول آگاه و دغدغه مند که درباره حوزه مورد نظر شناخت و تخصص داشته باشد یکی دیگر از مطالباتی است که باید جدی گرفته شود چون شاهد هستیم مسئولانی که هیچ ارتباطی با حوزه مورد نظر ندارند بر مسند قرار می‌گیرند. گاهاً به افرادی مسئولیت سپرده شده است که تا به حال شاهد یک تئاتر یا کنسرت موسیقی نبوده و یا اصلاً قدم در یک گالری نگذاشته‌اند. این اتفاق مانند این است که به من که تخصصم در زمینه بازیگری و کارگردانی است بگویند بیا و شیمی تدریس کن. متاسفانه چنین مسئولانی حتی در کنار خود یکی دو مشاور آگاه و متخصص هم قرار نمی‌دهند تا به آنها کمک کنند.
نمی‌توان مردم را بدون هزینه به خود جذب کرد
وی با اشاره به لزوم جلب اعتماد مردم، بیان کرد: نکته مورد توجه دیگر ترمیم اعتماد بین مردم و سیاستمداران است و ارزشش را دارد که به هر شکل ممکن این ترمیم اعتماد صورت گیرد. نمی‌توان مردم را بدون صرف هزینه به خود جذب کرد که گاهی اوقات این هزینه مادی است و در مواقع دیگر معنوی و یا خرج کردن اعتبار و آبرو اما در هر صورت ارزشش را دارد که برای جلب اعتماد مردم، هزینه داد. البته این مساله تنها خواست هنرمندان نیست بلکه خواست همه مردم است چون جامعه نیاز به هوای سالم و امنیت دارد. همچنین نکته دیگر این است که تلاش کنیم از سیاست زدگی دور شویم و همه چیز را سیاسی نکنیم. البته در مملکت ما از قیمت گوشت و مرغ گرفته تا سینما و تئاتر و ورزش آلوده به سیاست شده است اما اگر تا این حد همه چیز را سیاسی کنیم حقیقت پنهان و مصلحت حاکم می‌شود. اگر بتوانیم به چنین بینشی دست پیدا کنیم اتفاقات خوبی در انتظارمان خواهد بود.
دلخواه درباره چگونگی جبران خسارت هنرمندان آسیب دیده در دوران کرونا نیز تصریح کرد: هنرمندان تئاتر و موسیقی به دلیل اینکه فعالیتشان به صورت زنده و در ارتباط با مخاطب بود در این دوران بیشتر از بقیه خسارت دیدند. جدا از اینکه باید بودجه مناسبی برای جبران خسارت گروه‌های تئاتری در نظر گرفته شود باید به هرکسی که این بحران باعث بیکاری‌اش شده بیمه بیکاری تعلق گیرد. این اتفاق باید در طول سال‌های گذشته مد نظر قرار می‌گرفت و همه جامعه را تحت پوشش قرار می‌داد و شامل حال هنرمندان هم می‌شد. بنابراین به جبران خسارت‌ها نباید به شکل یک مسکن کوتاه مدت نگاه کرد.
وی در پایان صحبت‌هایش با اشاره به افسردگی نسل جوان تئاتر در این شرایط عنوان کرد: باید حمایت‌ها در شأن جامعه تئاتر باشد. متاسفانه جوانان و دانشجویان ما بسیار افسرده هستند و حتی برخی از دانشجویان و هنرجویان من به فکر خودکشی افتاده‌اند اما با امید دادن به آنها از این فکر مخرب منصرفشان کردیم. امیدوارم به این جوانان امید واهی نداده باشیم. باید برای حل مشکلات، تعارف را کنار بگذاریم تا بتوانیم از این بحرانِ نبود امنیت شغلی، ناامیدی، کرونا و مشکلات اقتصادی عبور کنیم و امید را به جامعه باز گردانیم.