خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: می‌گویند در آخرین لحظات زندگی، تمام اتفاقات در ۷ ثانیه از جلوی چشمانمان، می‌گذرد؛ بخش زیادی از این هفت ثانیه برای اسطوره‌های فوتبال، در لباس تیم محبوبشان می‌گذرد؛ لباسی که در آن جنگیدند، عرق ریختند، بردند، شکست خوردند و قهرمان شدند، یا بهتر بگوئیم، قهرمان ماندند.
این گزارش به بهانه پایان یک دوران در بارسلونا نوشته شده است؛ دورانی پر از جام، افتخار و موفقیت. با رفتن مسی، که احتمالا مهم ترین و بزرگ‌ترین فوتبالیست عصر معاصرِ بارسلونا است، این دوران در کاتالانیا به اتمام رسیده است و هواداران و مدیران این تیم از همین حالا باید فکر «عصرِ جدید» این تیم باشند. در این مطلب سعی داریم مروری کنیم بر بازیکنانی که مانند مسی حکم اسطوره را داشتند و از تیم محبوبشان، مجبور به خداحافظی شدند.
لئو مسی: وقتی از او صحبت می‌کنیم، احتمالا داریم به مهمترین ستاره تاریخ فوتبال می‌پردازیم؛ ستاره‌ای درخشان که برای درک عملکرد محشرش، باید سالها بگذرد. لئو درست همان ستاره ای است که طرفداران برای تیم محبوبشان می خواهند؛ موثر، گلزن، رهبر و برنده. او در این سالها، همان کاری را کرد که اسطوره‌ها می کنند؛ جنگید، گل زد، قهرمان شد، شکست خورد، اما بلند شد و با پیراهن آبی اناری ادامه داد. مسی حتی بعد از انریکه که بارسا افت کرد هم در این تیم ماند. ۶ توپ طلا گواه این مسئله است که مسی در بارسا «درخشان» بود.
فوق ستاره آرژانتینی که قرار است شماره ۳۰ پاریسن‌ژرمن را به تن کند، در حالی مجبور به خداحافظی از بارسا شد که ۲۱ سال در این تیم زندگی کرده بود. او در خوشبینانه‌ترین حالت ۳ یا ۴ سال دیگر در سطح اول فوتبال جهان حضور خواهد داشت و این سالها احتمالا در پیراهن تیم فرانسوی می گذرد. تیمی که با جذب لئو، دیگر هدفی جز قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا یا همان حسرت تاریخی آنها، ندارد.
کریستیانو رونالدو: رئالی‌ها بهتر از هرکسی حال هواداران بارسا را در این روزها درک می کنند. آن ها ۳ سال قبل، در همین روزها با خبر خروج فوق ستاره پرتغالی از رئال، وارد بحرانی شدند که هنوز هم درگیر آن هستند.
آنها مهاجمی را از دست دادند که سالی ۵۰ گل می زد و به معنای واقعی کلمه، رئال را تبدیل به تیمی «قهرمان» کرده بود. بعد از کریس، هنوز رئالی ها موفق به حضور در فینال لیگ قهرمانان نشدند. اتفاقی که برای رونالدو به شکل بدتری هم رخ داده و او هنوز با یوونتوس موفق به حضور در جمع ۴ تیم برتر اروپا نشده است؛ اتفاقی که یک معنی بیشتر ندارد و آن هم است که رئال و رونالدو به شدت به یکدیگر وابسته بودند.
راموس: عجیب و غیرقابل باور است اما، دو تیمِ مطرح فوتبال اسپانیا، امسال کاپیتان‌های خود را از دست دادند؛ آن هم رایگان و بدون کسب درآمد. بازیکنانی که نماد تعصب در این تیم‌ها بودند و بعید است تا سالها رئال و بارسا کاپیتان‌هایی شبیه به راموس و مسی را در تیم خود داشته باشند؛ رهبرانی مقتدر، باکیفیت و متعصب.
راموس یا همان نمادِ «تعصب در مادرید» امسال بعد از کش و قوس های فراوان، از رئال رفت؛ مقصد؟ بازهم پاریس. باز هم عجیب و غیرقابل باور است اما مسی و راموس که پیش از این در الکلاسیکوها درگیری‌های زیادی داشتند، سال بعد قرار است برای قهرمانی پاریس در یک پیراهن بجنگند.
سرخیو که سال خوبی را هم سپری نکرده بود، پس از ۱۶ فصل و بیش از ۴۵۰ بازی با پیراهن رئال، مجبور به ترک این تیم شد. او ۳۵ ساله است و هدف خود را حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بیان کرده است.
کاسیاس: هنوز تصویر اشک‌های او از ذهن هواداران فوتبال و مخصوصا تیفوسی‌های مادرید پاک نشده است؛ تصویری تلخ که تنها برای هوادران رئال آشنا است. رئال و مخصوصا فلورنتینو پرز، در جهان به بد بدرقه بودن معروفند؛ آن ها ستاره‌ها را جذب می کنند، به آنها فرصت درخشش و کسب جام می‌دهند و وقتی آنها افت کردند، به بدترین شکل ممکن پیراهن رئال را از آنها می‌گیرند.
این اتفاق برای کاسیاس هم درست به همین شکل اتفاق افتاد، بعد از سالها که در دروازه رئال درخشیده بود، طبق رسم و عادت مادرید، با او خداحافظی کردند و «ایکر مقدس» راهی پرتغال و پورتو شد.
ژاوی: درست برعکس رئال، بارسا همیشه به خوبی با اسطوره های خود برخورد کرده است. اگر نگاهی به تاریخ بیندازیم، متوجه می شویم که ستاره‌های این تیم بدون دلخوری و ناراحتی از مدیران کاتالانی از بارسلون رفتند. ژاوی، اینیستا، رونالدینیو، پویول و... . این موضوع درباره مغز متفکر بارسای پپ گواردیولا هم صدق می کند؛ ژاوی.
فردی که بدون او سخت می توان تصور کرد که پپ با بارسا به افتخاراتی که الان کسب کرده، برسد. الماسی که بدون او، احتمالا نه مسی، مسی می شد و نه اینستا. او همان فردی است که باعث رشد بازیکنان بارسا می شد و کنار اینیستا و بوسکتس، یکی از بهترین خط هافبک های تاریخ را شکل داد.