به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، پژوهشگران دانشگاه ویسکانسین این لایه نایلونی را با استفاده از بلورهای لیزین تولید کرده‌اند و دو لایه از جنس پلی وینیل الکل را به دو طرف افزوده‌اند.
پیش از این تحقیقاتی در مورد نحوه شبیه سازی های الکتریکی برای تسریع التیام زخم‌های داخلی بدن انجام شده بود. اما مشکل اصلی آن است که وسایل الکتریکی و برقی را نمی‌توان در درون بافت‌های نرم بدن کاشت. برای حل این مشکل از لایه‌های نایلیونی یادشده استفاده شده است.
ایمپلنت‌های عادی معمولاً از مواد سمی تولید می‌شوند و لذا سیستم ایمنی بدن با آنها مانند یک شیء مهاجم خارجی برخورد می‌کند. لذا بافتی حفاظتی به دور آنها پوشانده می‌شود و عملکرد آنها کاهش می‌یابد. لایه نایلونی جدید که به ویفر پیزوالکتریک شهرت دارد، هم با بدن انسان سازگاری دارد، هم منعطف است و هم به تدریج تجزیه می‌شود.
بلورهای کریستالی این ویفر از طریق حرکات مکانیکی عضلات بدن انرژی الکتریکی جذب و ذخیره می‌کنند. لذا نیازی به منبع برق خارجی ندارند. پیش از این آزمایش این ویفرها بر روی موش‌ها موفقیت‌آمیز بوده و انتظار می‌رود در آینده از آنها بر روی انسان‌ها استفاده شود. از سوی دیگر، آزمایش خون انجام شده بر روی موش‌ها نشان داده این نایلون‌ها بعد از تجزیه شده اثر منفی بر روی بدن ندارند.