به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی تیراندازی کشورمان در بخش تفنگ در بازیهای المپیک توکیو صاحب چندمین سهمیه شد اما هیچکدام از تیراندازان موفق به کسب مدال نشدند. این مسئله انتقاداتی را به عملکرد این تیم و الهام هاشمی سرمربی تیم وارد کرد. به دنبال این مسئله هاشمی بیانیه یا بهتر است بگوییم دفاعیه‌ای را از عملکرد خود و ورزشکارانش و مشکلات پیش روی این تیم در اختیار رسانه‌ها قرار داد.
متن این بیانیه به این شرح است:
"با کوله باری از تجربه و همه سختی‌هایی که تا کسب بالاترین درجات مربیگری جهان کشیده بودم، در یکی از بدترین شرایط اقتصادی کشور به ایران برگشتم تا اندوخته هایم را در اختیار قهرمانان کشور خودم قرار دهم. اما به دلیل فراهم نبودن بدیهیات برای تمرینات تیم ملی "تفنگ" با توجه به نیازهای ویژه این رشته، بیشتر وقت و انرژی و تمرکز من به جای مربیگری، صرف تلاش برای تأمین آنها می‌گردید، شرایطی که باید فراهم بود تا بدون هیچ دغدغه‌ای به مسائل فنی تیم می‌رسیدم.
در این رخصت، با تشکر از همه زحمت کشان این رشته و تنها به امید بهبود وضعیت ورزش تیراندازی کشور، به گوشه‌ای از مشکلاتی که طی دوران سرمربیگریم داشتم اشاره می‌کنم:
با مدیرانی در ارتباط بودم که علیرغم نیت خوبشان، درک عمیقی از "ورزش" تیراندازی خصوصاً رشته تفنگ نداشتند. طی دو سال و نیم که در خدمت تیم ملی بودم به طور مرتب از ریاست محترم فدراسیون می‌خواستم مشاورین "فنی" بیشتری داشته باشند تا در کنار همه تلاش‌ها و حمایت‌های ایشان کارها به‌سمت بهتری پیش برود اما متأسفانه تغییر خاصی به وجود نیامد. حتی در کمیته "فنی" فدراسیون، درصد بسیار ناچیزی از اعضا با "ورزش تیراندازی" آشنایی داشتند که در بعضی از جلسات، این درصد به صفر می‌رسید.
از حدود ۱۴ سال پیش که تیراندازی ایران بعنوان رقیبی جدی برای سایر کشورها مطرح شد، با توجه به تجهیزات فراوان رشته تفنگ که نیازمند تنظیم دقیق و کنترل جز به جز هستند، همچنین رشته‌ها و وضعیت‌های متنوع و مهمات دقیق مورد نیاز آن، همیشه در کنار سرمربی خارجی این رشته حداقل ۳ مربی ایرانی حضور داشتند. اما از زمانیکه من بعنوان سرمربی شروع به کار کردم مدت کوتاهی دو و بعد از آن تنها یک دستیار داشتم و بعنوان سرمربی تیم ملی حق افزودن افراد جدیدِ مورد نظر خودم به کادر فنی را نداشتم و گاهی در پاسخ به این خواستۀ تکراری به من پیشنهاد می‌شد یکی از کارمندان فدراسیون را انتخاب کنم! و نهایتاً در مسابقات المپیک بدون هیچ کمکی و بعنوان تنها مربیِ "چهار" ورزشکار المپیکیِ رشته "تفنگ" اعزام شدم و در جایی که تیراندازان سایر کشورها هرکدام یک مربی اختصاصی داشتند ملی پوشان ما به علت تنهایی من در زمان تمرینات، گاهی از داشتن یک چهارم مربی هم محروم بودند.
یکسال و نیم پیش، بعد از کسب ۴ سهمیه المپیک، به علت مسائل فوق و مشکلات ناشی از آنها استعفا دادم که پذیرفته نشد. لذا به کارم ادامه دادم اما به امید کاهش مشکلات، تمدید قراردادم که ۱۳ مرداد ۹۹ به پایان می‌رسید را به الحاق یکسری شروط فنی به آن منوط کرده و در حال مذاکره با فدراسیون بودم که متأسفانه خبر آن از طریق فدراسیون به رسانه‌ها رسید و درحالیکه در تمرینات تیم ملی حضور داشتم، تقریباً روزی نبود که مطلبی در مورد قرارداد من منتشر نشود! و در چنین شرایطی ریاست محترم فدراسیون بدلیل مشغله کاری تا سوم مهرماه فرصت تعیین تکلیف مرا نداشتند. نهایتاً پس از عدم پذیرش پیوست شرایط فنی مورد نظرم به قرارداد، حاضر به تمدید آن نشدم و درحالیکه انتظار داشتم فدراسیون با سرمربی دیگری کار را دنبال کند، متأسفانه حدود یک ماه تمرینات تیم تفنگ تعطیل شد. تا اینکه با وساطت مسؤولین ارشد ورزش کشور پذیرفتم که تا المپیک بمانم.
از آنجا که اتفاقات فوق به مذاق بعضی‌ها خوش نیامده بود، از آن پس تیم تفنگ در بایکوت کامل قرار گرفت تا جایی که حتی تلاشی برای ترخیص لوله‌های سفارشی سلاحهای بادی برای المپیک هم انجام نشد. و متأسفانه بزرگوارانی که به من قول حمایت و بازدید مداوم از اردوها را داده بودند هیچگاه به ما سر نزدند. تنها یک مورد بازدید دو تن از معاونان محترم وزارت ورزش در دی ماه را داشتیم و دیگر هیچ، تا چند روز قبل از اعزام به المپیک. قطعاً از مشغله کاری مدیران محترم ورزشی در سال منتهی به المپیک مطلع بودم اما انتظار داشتم با توجه به ینکه از مشکلات تیم تفنگ مطلع بودند و به ما وعده حمایت و نظارت بیشتر داده بودند، درحالیکه حتی از تمرینات رشته‌های غیر المپیکی هم بازدید می‌کردند سری هم به ما می‌زدند.
با وجود همه مشکلات، یک ماه قبل از المپیک، تیم تفنگ بادی بانوان به مقام "قهرمانی جهان" رسید که این نشان دهنده سطح بالای تکنیکی این تیم است و قطعاً اگر یکسری مسائل، قبل از المپیک برای تیم تفنگ پیش نیامده بود نتیجه بهتری رقم می‌خورد. هرچند در المپیک هم ملی پوشان تفنگ در اکثر رشته‌ها خوب ظاهر شدند که من عملکردشان را در سایت فدراسیون تشریح کرده‌ام.
طرح مسائلی مانند اصرار من بر اعزام افراد دارای سهمیه به المپیک که در بعضی رسانه‌ها مطرح شده بود به هیچ وجه صحت ندارد. تقریباً همه تیراندازانی که در هر دو رشته تفنگ بادی و سه وضعیت موفق بودند به اردوهای انتخابی المپیک دعوت شدند گرچه قهرمان نامدار کشور، الهه احمدی، دوست و هم تیمی قدیمی من ترجیح داد مدتی استراحت کند.
پس از انتخاب رزروها نیز مه لقا جام بزرگ و پوریا نوروزیان تا پایان انتخابی‌ها در اردوها حضور داشتند.
در جایی به هزینه دو ماه اردو و مسابقات برون مرزی تیراندازی اشاره شده بود که "با اطمینان کامل" عرض می‌کنم کل هزینه‌ای که از بودجه کشور برای ۶ نفر المپیکی رشته تیراندازی شده بود از هزینه‌ای که برای "یک" المپیکی رشته‌های دیگر شده، کمتر بوده است.
همچنین، یکی از برنامه‌های من تشکیل اردوهای منسجم جوانان با حضور مربیان استان‌ها به منظور ارتقا سطح مربیان و پشتوانه سازی برای تیم ملی بود که متأسفانه به علت شیوع کرونا این مهم نیز عملی نشد.
به هر حال من فکر می‌کنم سال ۸۷ که لازلو سوچک سرمربی مجارستانی تفنگ را به ایران آوردم (مطلبی که ایشان در المپیک امسال هم برای چندمین بار تکرار کردند)، دِینم را به تیراندازی کشور ادا کرده بودم، هرچند ۵ سال هم بعنوان دستیار ایشان در کنار تیم ملی تفنگ بودم. طی دو سال و نیم گذشته هم که با اصرار آقای دادگر مسؤولیت سنگین سرمربیگری این تیم را پذیرفتم هر آنچه در توان داشتم گذاشتم و متأسفم که شرایط موجود اجازه نداد به نتایج باز هم بهتری در المپیک برسیم.
با عنایت به فراهم شدن یکسری تجهیزات و مهمات، و سطح تکنیکی بسیار بالای قهرمانان کشورمان یقین دارم تیراندازی ایران در بازیهای آسیایی خوش می‌درخشد و از المپیک پاریس با دست پُر تری بر می‌گردد، هرچند نیاز به حمایت خیلی بیشتری دارد که امیدوارم با توجه به کسب مدال طلا توسط آقای فروغی و حضور وزیر ورزشی در رأس این وزارتخانه، این مهم نیز تحقق یابد.
مهمترین دستاوردهایی که تیم ملی تفنگ در طول مدتی که بعنوان سرمربی در خدمتشان بودم داشتند عبارتند از:
- کسب ۴ سهمیه المپیک، با وجود مشکلات شدید اقتصادی کشور و فدراسیون، نسبت به المپیک‌های قبلی
- کسب اولین سهمیه المپیک تاریخ تیراندازی ایران در رشته سه وضعیت مردان
- کسب اولین مدال طلای تیمی جهان در تفنگ بادی زنان
- کسب اولین مدال نقره تیمی آسیا در تفنگ سه وضعیت زنان
همچنین ارتقا رکوردهای کشور به شرح زیر:
* تفنگ بادی زنان: نجمه خدمتی ۶۳۳.۹ (۰.۱ کمتر از رکورد جهان)
* تفنگ بادی مردان: مهیار صداقت ۶۳۱.۳
* تفنگ درازکش مردان: پوریا نوروزیان ۶۲۰.۷
* تکرار رکورد سه وضعیت مردان: پوریا نوروزیان ۱۱۷۶
در سه وضعیت زنان نیز نجمه خدمتی تا امتیاز ۱۱۷۹ پیش رفت هرچند به ۱۱۸۰ که قبلاً توسط الهه احمدی کسب شده بود نرسید.
ضمن اینکه اکثر ملی پوشان تفنگ، رکوردهای مسابقات بین المللی شأن را ارتقا دادند که از این عزیزان، کلیه همکارانم و همه دلسوزانی که در فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش از این تیم حمایت کردند و رسانه‌هایی که سعی در انعکاس واقعی رویدادهای این رشته داشتند صمیمانه تشکر می‌کنم و برای آنها و همه مردم عزیز کشورم آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.
در خاتمه بعنوان یک وطن پرست که از خیلی چیزها گذشت تا شاید بتواند به کشورش خدمت کند، معتقدم قسمت اعظم مشکلات کشور ناشی از عدم بکارگیری متخصصان در رشته تخصصی خودشان بوده است. یک استاد تاریخ هرچقدر هم انسان فرهیخته ای باشد نمی‌تواند فیزیک تدریس کند.
به امید روزی که فدراسیون تیراندازی هم بوسیله کارشناسان و پیشکسوتان همین رشته اداره شود."