به گزارش خبرگزاری مهر، مصطفی علوی مقدم افزود: معمولاً سرفه در مبتلایان به کووید ۱۹ از روز دوم بیماری شروع می‌شود و تا سه هفته ادامه می‌یابد.
وی با اشاره به اینکه در ۲۰ تا ۳۰ درصد بالغان مبتلا به کرونا سرفه تا هشت هفته و حتی بیشتر ادامه پیدا می‌کند، این سرفه‌ها را سرفه‌های مزمن پس از کووید ۱۹ نامید.
این متخصص عفونی افزود: سرفه مزمن در کووید ۱۹ در کنار علائمی نظیر کاهش حس بویایی و چشایی، احساس خستگی مزمن، دردهای عضلانی یا مفاصل، سردرد و اختلال شناختی می‌تواند جزو نشانگان پس از ابتلاء به کووید یا نشانگان کووید ۱۹ طول کشیده باشد.
علوی مقدم، بر اساس گزارشات آسیب شناسی وجه مشترک همه علائم مذکور را درگیری سلول‌های عصبی با ویروس کووید ۱۹ عنوان کرد و افزود: تشخیص علت سرفه مزمن در بیماران مبتلا به کرونا نیازمند یک رویکرد تشخیصی نظام مند و مبتنی بر شواهد است.
به گفته وی، پس از گرفتن شرح حال از بیمار و معاینه فیزیکی هدفمند و دقیق باید تصویر برداری از قفسه سینه انجام شود. در صورت عدم وجود تفاوت معنی دار در یافته‌های تصویربرداری فعلی نسبت به قبل یا عدم مشاهده نشانه‌های بهبودی، چهار علت شایع برای سرفه‌های بیمار مطرح می‌شود.
استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، برونشیت پس از عفونت ویروسی را یکی از علل سرفه بیماران ذکر کرد که معمولاً بعد از عفونت‌های ویروسی مجاری فوقانی تنفسی بروز می‌کند و دلیل آن افزایش تحریک پذیری شاخه‌های حسی عصب واگ نسبت به محرک‌هایی است که منجر به سرفه می‌شوند.
به گفته علوی مقدم، در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ نیز همین اتفاق می‌افتد و این بیماران نیاز به مصرف آنتی بیوتیک و یا استرویید خوراکی یا استنشاقی نداشته و استراحت و مصرف مایعات به آنان توصیه می‌شود و در برخی افراد درمان با گاباپنتین، ضد سرفه‌های کدیین دار و دکسترومتورفان می‌تواند کمک کننده باشد.
وی، سندرم افزایش تحریک پذیری راه‌های هوایی و ترشح سلول‌های ماست سل در مخاط و زیر مخاط را از علل دیگری برشمرد که منجر به اسپاسم راه هوایی و سرفه در بیماران می‌شود و افزود: در این گروه از بیماران نیز استفاده از برونکودیلاتور و استروییدهای استنشاقی می‌تواند باعث بهبود سرفه شود.
به گفته علوی مقدم، سندرم ترشح پشت حلق از دیگر دلایل بروز سرفه است که در این بیماران در صورت عدم استعمال سیگار و عدم مصرف داروهای ضد آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین، مجموعه‌ای از اختلالات مربوط به درگیری سینوس‌ها و مخاط بینی مطرح می‌شود.
وی، سینوزیت‌های مزمن باکتریال یا قارچی، رنیت آلرژیک، رنیت پس از عفونت، رینیت وازوموتور را از جمله اختلالات مذکور عنوان کرد که در این موارد ضمن بررسی احتمال آلرژی در بیماران، درمان با آنتی هیستامین‌ها، استروییدهای استنشاقی داخل بینی، آنتی کولینرژیک های استنشاقی داخل بینی و آنتی بیوتیک بر حسب مورد کاربرد پیدا می‌کند.
علوی مقدم، ریفلاکس و برگشت اسید معده به مری را چهارمین علت سرفه در بیماران عنوان کرد و افزود: این بیماران معمولاً به صورت مکرر دچار سوزش سردل یا احساس مزه شوری در بزاق می‌شوند اما در ۴۰ تا ۷۰ درصد موارد، سرفه مزمن تنها یافته بالینی این بیماران است.
وی، رعایت رژیم غذایی ضد ریفلاکس و استفاده از داروهای کاهنده اسید معده را درمان این بیماران ذکر کرد و یادآور شد: پاسخ به درمان در این گروه تأخیری بوده و ممکن است پس از ۵ تا ۶ ماه رخ دهد.
این متخصص عفونی یادآور شد: در صورتی که یافته‌های تصویربرداری فعلی با تصویربرداری قبلی در فردی که دچار سرفه‌های مزمن است تفاوت معنی داری داشته باشد برخی تشخیص‌های افتراقی نظیر عفونت ثانویه و درگیری ریوی کووید ۱۹ و بیماری زمینه‌ای ریوی مطرح می‌شود.
وی، پنومونی ارگانیزه کریپتوژنیک، فیبروز ریه، برونشکتازی، واسکولیت های درگیر کننده بافت ریه و در موارد بسیار نادر سرطان با منشأ ریه را از دیگر تشخیص‌های افتراقی برای این بیماران برشمرد و تاکید کرد: هر سرفه ای نشانه بیماری‌های مذکور نیست و باید توسط متخصص بررسی شود.
به گفته علوی مقدم، تشخیص هر یک از بیماری‌های ذکر شده توسط پزشک متخصص و با انجام تست‌های تشخیصی خاص، بررسی‌های پاراکلینیک و نمونه برداری انجام می‌شود و درمان بیمار بسته به علت بیماری متفاوت خواهد بود.