«الجزیره» از دندانپزشکان تجربی پاکستان می‌گوید که بساط‌شان را کنار خیابان پهن می‌کنند و به معالجه مردم می‌پردازند.

 توریست‌ها و عکاسان مستند اجتماعی که به بعضی مناطق آفریقا، شرق آسیا یا خاورمیانه می‌روند یکی از چیزهایی که جذب‌شان می‌کند سبک زندگی طبقه متوسط و پایین آن جامعه است. مردمی که روی صندلی‌های پلاستیکی قدیمی در خیابان دور هم می‌نشینند و غذای ساده‌شان را دور هم می‌خورند یا مردمی که روزگارشان را از دست‌فروشی می‌گذرانند و با وصله و پینه به لباس‌های کهنه‌شان سر و شکلی غریب داده‌اند که بیننده را جلب می‌کند. داستان غریبی است که فقر مردم منطقه‌ای مورد سیاحت مردمی دیگر باشد که در مناطق محل زندگی‌شان کم‌تر از این شکل زندگی را دیده‌اند.

فقر سبک زندگی می‌سازد. سبکی از زندگی که رابطه زیادی با پول و چیزهایی که با پول به دست می‌آیند ندارد. مردمی که با این سبک زندگی روزگار می‌گذرانند حالی شبیه به درخت وسط بیابان دارند که توقعی از آب و غذا ندارد و ریشه‌اش را پابند چیزهای دیگر می‌کند و ملاک‌های خودش را برای زنده ماندن می‌تراشد.

به گزارش الجزیره حدود یک چهارم مردم پاکستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و این هم‌زیستی با فقر باعث شده سبک زندگی و مشاغل عجیبی در دل مردم طبقه متوسط و پایین این جامعه شکل بگیرد. یکی از مشاغل عجیبی که مختص همین منطقه است، دندان‌پزشکی خیابانی است! چیزی که الجزیره آن را «طب پیاده‌روها» می‌خواند!

آدم‌های خبره‌ای که بعضاً چند ده سال کنار خیابان تجربه کسب کرده‌اند، همان‌جا هم بساط دندان‌پزشکی تجربی‌شان را علم می‌کنند و به معالجه دندان‌های مردمی می‌پردازند که پول کافی برای مراجعه به دندانپزشکی را ندارند.