دکتر صابر امامی - محقق و مننقد ادبی، در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: به طور کلی ارزش کتاب به این نیست که مخاطب آن را بپسندد. این یک مساله کلی است و ارزش علمی ندارد.
وی در توضیح این مطلب گفت: بسیاری از کتاب ها ممکن است واجد موضوعاتی باشند که خواندن آنها برای نوجوانان مناسب نباشند ولی به دلیل میل شدیدی که در آنها برای کشف موضوعات مطرح شده، خواننده از خواندن آن استقبال کند؛ حال نباید گفت که چون این گونه کتاب ها در میان نوجوانان مخاطب زیادی دارد ارزشمند است.
امامی یادآور شد: آزادی بیانی که اسلام برای مردم می آورد در هیچ فرهنگ دیگری وجود ندارد. در اسلام این اجازه داده شده است که اندیشه های مخالف هم دیدگاه های خود را بیان کنند. پس به بهانه اینکه کتابی از دیدگاه یک گروه ارزشمند نیست نباید با انتشار کتاب مخالفت شود.
وی تصریح کرد: تمام جدال ما با آمریکا این است که آمریکایی ها تلاش می کنند دنیا را به آن شکل که خود می پسندند درآورند. به این ترتیب ما هم نباید در چارچوب مرزهای خودمان تنها به حاکم شدن یک نوع سلیقه کمک کنیم. ما همه مسلمان هستیم و غیر مسلمان ها هم به قانون اساسی ما احترام می گذارند. در این چارچوب کسی قرار نیست تخلف کند.
این منتقد خاطرنشان کرد: نکته حائز اهمیت دیگر این است که آن چیزی که با سلیقه و معیارهای ذهنی وزارت ارشاد یا مسئولین و دست اندرکاران کتاب ما بد یا خوب است از نظر جامعه هم بد یا خوب نیست. چون اصولا نمی توان جهان را در سلیقه های افراد خلاصه کرد و تنها یک نوع نگاه و سلیقه را در جامعه کانالیزه کرد.
دکتر امامی با اشاره به آیه ای از قرآن کریم افزود: خداوند در قرآن کریم می فرماید اگر کسی می تواند آیه ای مانند قرآن بیاورد. این نشان می دهد که در اسلام آزادی مخالف تا چه اندازه است. حتی به او اجازه داده شده که اگر می تواند با قرآن مخالفت کند و هیچ گاه متعرض او نمی شود. این یک امر بی سابقه است که در هیچ فرهنگ دیگری وجود ندارد.
وی ادامه داد: ما متاسفانه شاهد این مشکل هستیم که عده ای دور هم جمع می شوند و رنگ شخصی به قانون می زنند و سلیقه خود را به عنوان قانون به اجرا در می آورند. در اسلام آنچه حرف اول را می زند کلمه آزادی است. جامعه می تواند در جایی که اخلاقیات در معرض خطر است وارد عمل شود ولی قرار نیست در همه حوزه ها آزادی بیان محدود شود.
صابر امامی در پایان گفت: کتاب ارزشمند به روشنی و وضوح قابل شناسایی است اما اگر قرار باشد به این بهانه از طرح فکرهای دیگر و نظرات مخالف جلوگیری شود وضعیت آزاردهنده ای حاکم می شود که اصلا خوشایند نیست. دخالت دادن سلیقه شخصی و تصمیم گیری برای دیگران یعنی از بین رفتن وقت و انرژی کلانی که قابل جبران نیست.