به گزارش خبرگزاری مهر، به تازگی کتاب چهار گزارش انجام شده توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شده است. که در ادامه معرفی این چهار اثر می‌آید؛
گزارش منشورات چاپی
کتاب «گزارش منشورات چاپی؛ حوزه فرهنگ، هنر، رسانه و دین؛ ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها»، ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این کتاب، گزارش اقداماتی است که در استان‌های مختلف کشور در سه بخش پژوهش، فصلنامه و انتشار کتاب، طی سال‌های ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ رخ داده است.
یکی از ویژگی‌های مدیریتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوازدهم، توجه به استان‌ها و تلاش برای تحقق شعار «ایران، فقط تهران نیست» بوده است و در این خصوص، نگاه و جهت‌گیری سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، به استان‌ها و رفع موانع و مشکلات آنها شفاف‌تر و برجسته‌تر بوده است.
بخش پژوهش این کتاب، به اهمیت پژوهش در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از دهه هفتاد و نقش شوراهای پژوهشی در ادارات کل ارشاد استان‌ها، در اجرای پژوهش‌های کاربردی حوزه فرهنگ‌وهنر اشاره می‌کند. به استناد این بخش، در دولت دوازدهم تلاش شد تا با ایجاد شبکه ارتباطی بین استان‌ها و پژوهشگاه فرهنگ، و هنر و ارتباطات، بخش پژوهش در استان‌ها احیاء شود که با راهبری پژوهشگاه، این مهم، تا حدودی محقق شد. در این بخش، اطلاعات پژوهش‌های انجام‌شده استان‌ها از محل اعتبارات استانی طی سال‌های مورد نظر، جمع‌آوری شده است.
بخش دوم این گزارش، به معرفی عناوین فصلنامه‌های منتشره در این مقطع زمانی اختصاص دارد. مطابق این بخش، هدف از چاپ و انتشار این فصلنامه‌ها، معرفی فرهنگ، هنر و ویژگی‌های فرهنگی هر استان با نظرداشت گستردگی جغرافیایی و تنوع اقوام و فرهنگ‌های مختلف در ایران است که عموماً عنوان فصلنامه‌ها متأثر از نام هر استان انتخاب شده است.
فصلنامه‌های «فرهنگ» استان‌ها، دارای مجوز انتشار از هیأت نظارت بر مطبوعات هستند و برخی از آنها دارای رتبه علمی از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیز می‌باشند.
بخش سوم نیز، متعلق به موضوع انتشار کتاب در استان‌ها است. در این گزارش منظور از کتاب، کتاب‌هایی است که به صورت مستقیم و صرفاً توسط ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها چاپ و منتشر شده است که تدوین و تألیف آنها، در قالب‌های یادنامه مفاخر و مشاهیر فرهنگ و ادب، گردآوری آثار ارائه شده در رویدادهای فرهنگی و هنری مانند کنگره‌ها، جشنواره‌ها، همایش‌ها، تذکره شعراء، هنرمندان، اهل قلم و گزیده آثار فرهنگی وهنری آنها در رشته‌های مختلف و دایره‌المعارف‌ها و کلیات فرهنگ، فرهنگ عامه و موارد مشابه، انجام شده است.
گزارش تئاتر ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۵
کتاب «گزارش تئاتر ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۵» نوشته سید جواد روشن ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این گزارش با محوریت فعالیت‌های زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درخصوص هنرهای نمایشی از سال ۱۳۹۵ تا پایان نیمه اول سال ۱۳۹۸ در دوره دولت‌های یازدهم و دوازدهم، تدوین شده است.
این گزارش مجموعاً در سه فصل با عناوین «توصیف و تحلیل وضعیت موجود تئاتر در کشور»، «بررسی ایرادات و ارائه پیشنهادات براساس تحلیل وضعیت موجود» و «موخره» سامان یافته است.
نویسنده در این مطالعه با مروری بر وضعیت تئاتر در ایران، شرایط موجود را توأم با رشد کمی و آماری تولید و اجرای تئاتر در کشور خصوصاً در شهر تهران اعلام می‌کند اما اظهارنظر درخصوص رشد کیفی آثار همچنین جریان‌سازی و تأثیرات فرهنگی آن را، مسلم ندانسته و این امر را مستلزم پژوهش‌های دقیق و گذشت زمان دانسته است.
بر همین مبنا این گزارش تلاش کرده به این سوالات پاسخ دهد که سیاستگذاری‌های یک دهه اخیر تا چه حد موفق بوده است؟ آیا این رشد کمی ـ که میزان آن نیز حائز اهمیت است ـ فقط در تهران مشهود است یا در کل کشور با رشد مناسبی شکل گرفته است؟ آیا رابطه منطقی و درستی بین عرضه و تقاضا وجود دارد؟ و تئاتر امروز ایران تا چه حد جوابگوی نیاز مخاطبان است؟ سیاست‌های موجود تا چه حد به رشد کیفی آثار منجر شده است؟ سیاست‌های فعلی تا چه میزان جوابگوی تقاضاهای هنرمندان تئاتر است؟ باتوجه‌به نظارت و دخالت‌های مستقیم دولت در اداره تئاتر در ایران، آیا آمار و اطلاعات مناسبی برای انجام پژوهش‌های کاربردی وجود دارد؟ اگر بخواهیم چشم‌اندازی روشن برای تئاتر ایران در سال ۱۴۰۰ داشته باشیم، مدیران، متولیان و سیاستگذاران تئاتر در کشور، چه اقداماتی را باید انجام دهند؟
در فصل دوم این کتاب، مشکلات موجود در بخش تئاتر ایران در چند بخش کلی اعم از مدیریت (تغییرهای پی‌درپی مدیران، عدم شرایط لازم برای بهره‌گیری از نیروهای جدید توسط مدیر، ضعف در ساختار و عدم برنامه‌ریزی بلندمدت و...)، برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و ضعف در جمع‌آوری اطلاعات، مسائل مالی و بودجه، ممیزی، مسائل حقوقی و قوانین مالیاتی، امکانات (ضعف زیرساخت‌ها و ...)، آموزش، مسائل اجتماعی و فرهنگی و نهایتاً موضوع عدالت، تقسیم شده است.
نویسنده در پایان ضمن ضروری شمردن تلاش برای تحقق نیازهای اساسی تئاتر خصوصاً در بخش بودجه، چند پیشنهاد کوتاه و کاربردی در جهت رشد تئاتر در کشور ارائه می‌نماید که نوشتن سند چشم‌انداز تئاتر، توجه به زیر ساخت‌ها و مدیریت هزینه‌ها، راه‌اندازی موزه و مرکز اسناد تئاتر، تشکیل شورای عالی تئاتر، تقویت دفتر پژوهش و انتشارات، حمایت از پایان‌نامه‌های کاربردی تئاتر، راه‌اندازی یک سامانه سراسری برای جمع‌آوری اطلاعات و برگزاری دوره‌های تخصصی تولید و تهیه‌کنندگی تئاتر، از آن جمله هستند.
گزارش مطبوعات ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۰
کتاب «گزارش مطبوعات ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۰» نوشته سعید ارکان‌زاده یزدی از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این گزارش تلاش می‌کند ضمن ارایه آمار و اطلاعات جنبه‌های مختلف مطبوعات ایران و ترسیم تصویری کلی از نشریات چاپی در کشور در بازه زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۸، تحلیلی از وضعیت حاضر آنها نیز به دست دهد.
این کتاب متشکل از دو بخش و پنج فصل است. بخش اول، با عنوان «توصیف و تحلیل وضع عمومی حوزه فرهنگی مطبوعات در کشور» دربرگیرنده چهار فصل با موضوعات فرصت‌های بروز خلاقیت، تولید، دسترسی و مصرف است.
در این چهار فصل، ابعاد مختلف نظام مطبوعاتی در کشور از زاویه‌ای نزدیک‌تر مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته و نقاط ضعف و قوت هر جنبه، برجسته شده است. به عبارت دیگر در این فصل‌ها تلاش شده، مطبوعات از جنبه‌های گوناگون حرفه‌ای و اقتصادی گرفته تا آموزشی و فناوری مورد مداقه قرار گیرند تا در انتهای این بخش، نمایی جامع و نزدیک از مطبوعات ارایه شود. «تحلیل کلان و توصیه‌های سیاست‌گذاری» نیز عنوان بخش دوم است که به موضوع فرصت‌ها، تهدیدها و توصیه‌ها می‌پردازد.
نویسنده در این گزارش با بیان اینکه مطبوعات ایران نسبت به دو دهه قبل، بسیار ضعیف شده‌اند و نظام مطبوعاتی کشور روبه زوال است، توصیه‌هایی برای احیا و ارتقای نظام مطبوعاتی کشور ارائه کرده است که در این میان می‌توان از تلاش برای تغییر ساختار حقوق مطبوعات، تشویق نظام سیاسی به بازکردن فضای مطبوعاتی، کمک به ترویج نشریه‌خوانی و شناساندن آن به مردم، گردآوری آمار بیشتر در حوزه مطبوعات، تلاش برای توسعه مطبوعات محلی، واگذاری سیاست‌گذاری‌ها و نظارت‌ها به تشکل‌های مطبوعاتی، آموزش‌های کاربردی و ضمن‌خدمت برای کاربرد فناوری‌های نوین، کمک نرم‌افزاری به مطبوعات برای آموزش روش‌های نوین مدیریت کسب‌وکار، کمک سخت‌افزاری به مطبوعات برای ساختن محتواهای غیرچاپی، توجه ویژه به بحران کاغذ، کمک به معیشت و بیمه روزنامه‌نگاران، پرداخت یارانه مطبوعات به مصرف‌کننده و تلاش برای ساماندهی نظام توزیع مطبوعات، نام برد.
گزارش سینمای ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۰
کتاب «گزارش سینمای ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۰» نوشته پرویز اجلالی ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این کتاب براساس الگوی یونسکو برای تهیه آمار فرهنگی سازمان یافته و وضعیت سینمای ایران را براساس این الگو گزارش می‌کند.
این گزارش، همزمان با ارائه اطلاعات کمّی به تعریف، توصیف و تحلیل کلیه متغیرهای مربوط به حوزه سینما می‌پردازد و در فصل آخر می‌کوشد تا با استفاده از اطلاعاتی که درباره وضع موجود سینما در ایران فراهم کرده، چالش‌ها و مسائل اصلی این حوزه را شناسایی و توصیه‌های مقدماتی برای رفع این چالش‌ها را ارائه کند.
این مطالعه، در دو بخش تنظیم شده است؛ بخش اول عنوان «توصیف و تحلیل وضعیت عمومی سینما در کشور» را به خود اختصاص داده و از یک مقدمه و چهار فصل تشکیل شده است.
در فصل اول، تأکید اصلی بر موضوع آموزش سینماست؛ علاوه‌بر آموزش، انتشارات سینمایی، گردهمایی‌هایی مثل جشنواره‌ها و هفته‌های فیلم و نیز، فعالیت‌های فیلم‌سازی آماتوری هم به تفصیل بررسی شده است. فصل دوم به تولید فیلم اختصاص دارد و کلیه اطلاعات درباره تاریخچه و وضع موجود تولید سینمایی در ایران را در خود جای داده است. فصل سوم به نمایش و دسترسی شهروندان به سینما پرداخته است. در این فصل کوشیده شده تا با مقایسه منابع گوناگون آماری، تصویر دقیقی از وضع واقعی امکانات سینمایی کشور و میزان دسترسی مردم به سینما ارائه دهد. فصل چهارم نیز، به تماشاگران سینما در ایران پرداخته است و کوشیده تا تصویری کمی و کیفی از این پشتوانه اصلی سینما در ایران ارائه دهد.
کتاب «گزارش سینمای ایران؛ ۱۳۹۸-۱۳۹۰» نوشته پرویز اجلالی ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این کتاب براساس الگوی یونسکو برای تهیه آمار فرهنگی سازمان یافته و وضعیت سینمای ایران را براساس این الگو گزارش می‌کند.
این گزارش، همزمان با ارائه اطلاعات کمّی به تعریف، توصیف و تحلیل کلیه متغیرهای مربوط به حوزه سینما می‌پردازد و در فصل آخر می‌کوشد تا با استفاده از اطلاعاتی که درباره وضع موجود سینما در ایران فراهم کرده، چالش‌ها و مسائل اصلی این حوزه را شناسایی و توصیه‌های مقدماتی برای رفع این چالش‌ها را ارائه کند.
این مطالعه، در دو بخش تنظیم شده است؛ بخش اول عنوان «توصیف و تحلیل وضعیت عمومی سینما در کشور» را به خود اختصاص داده و از یک مقدمه و چهار فصل تشکیل شده است.
در فصل اول، تأکید اصلی بر موضوع آموزش سینماست؛ علاوه‌بر آموزش، انتشارات سینمایی، گردهمایی‌هایی مثل جشنواره‌ها و هفته‌های فیلم و نیز، فعالیت‌های فیلم‌سازی آماتوری هم به تفصیل بررسی شده است. فصل دوم به تولید فیلم اختصاص دارد و کلیه اطلاعات درباره تاریخچه و وضع موجود تولید سینمایی در ایران را در خود جای داده است. فصل سوم به نمایش و دسترسی شهروندان به سینما پرداخته است. در این فصل کوشیده شده تا با مقایسه منابع گوناگون آماری، تصویر دقیقی از وضع واقعی امکانات سینمایی کشور و میزان دسترسی مردم به سینما ارائه دهد. فصل چهارم نیز، به تماشاگران سینما در ایران پرداخته است و کوشیده تا تصویری کمی و کیفی از این پشتوانه اصلی سینما در ایران ارائه دهد.