غلامرضا عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر در مورد وضعیت کارگران کوره‌پزخانه‌ها، اظهار داشت: در کوره‌پزخانه‌ها دو نوع کارگر مشغول به کار هستند، کارگران فصلی که همراه با خانواده‌هایشان هستند و خشت تولید می‌کنند و کارگران دائمی که این خشت‌ها را تبدیل به آجر می‌کنند.
قائم مقام کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران با بیان اینکه مشکل قدیمی این کارگران بهداشت، بیمه، درمان و دستمزد است، افزود: از اوایل انقلاب تا سال ۹۵ دستمزدهای این کارگران به صورت پیمان دسته جمعی منعقد می‌شد. در واقع هر ساله پس از تعیین دستمزد توسط شورای عالی کار، در قالب این پیمان مزد کارگران کوره پزخانه با نظارت اداره کار مشخص می‌شد.
وی افزود: اما از سال ۹۵ به بعد با بی توجهی وزارت کار، هنوز این تفاهم نامه در قالب پیمان دسته جمعی منعقد نشده است و کارگران از دریافت دستمزد واقعی خود محروم شده‌اند و دستمزدها به صورت جزیره‌ای پرداخت می‌شود و از چارچوب قانون خارج شده است؛ یعنی هر کارفرمایی بنا به سلیقه خود دستمزد این کارگران را می‌پردازد.
عباسی گفت: معاونت روابط کار وزارت کار با کم اهمیت جلوه دادن دستمزد کارگران کوره پزخانه‌ها و عدم نظارت بر این بخش، به معیشت این قشر آسیب زده و به همین ترتیب بیمه، بهداشت، ایمنی و سایر مؤلفه‌های حقوقی نیز به دست فراموشی سپرده شده است.
قائم مقام کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران افزود: بازرسان بیمه تأمین اجتماعی نیز به صورت موردی به این کوره‌پزخانه‌ها سر می‌زنند و اهمیت زیادی هم به اوضاع آنجا نمی‌دهند و اغلب کارفرماها نیز کارگران فاقد بیمه را پنهان می‌کنند تا بازرسان با آنها صحبت نکنند.
وی ادامه داد: چنانچه وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی در دوره جدید هم به وضعیت بیمه، دستمزد، ایمنی، بهداشت و درمان کارگران کوره‌پزخانه‌ها توجه نکنند، اوضاع بدتر از چیزی می‌شود که انتظار داریم.
این فعال کارگری افزود: اگر خیرین به این کارگران کمک نکنند، معاش این خانواده‌ها بحرانی خواهد شد؛ خیرین بیشتر از دولتی‌ها به این افراد توجه دارند.
عباسی گفت: مقصر اوضاع کارگران کوره پزخانه‌ها وزارت کار است و در این سال‌ها گوش شنوایی برای شنیدن صدای تشکل‌های کارگری هم نداشته است.
وی ابراز امیدواری کرد که وزیر جدید تعاون، کار و رفاه اجتماعی اقدام ویژه‌ای در این زمینه انجام دهد.