18 ماه پيش تر، رهبر قنبري، در حالي كه يك فيلمنامه بلند آماده داشت، براي فرار از پيچ و خمهاي زمانبر اخذ پروانه ساخت از وزارت ارشاد، فيلمنامه اي كوتاه نوشت ونظر محمد آفريده، رييس مركز گسترش سينماي مستند و تجربي را براي ساخت فيلمي 45 دقيقه اي با فرمت ديجيتال، جلب كرد.
قنبري در دومين اقدام به حبيب الله كاسه ساز، تهيه كننده نخستين فيلمش، "پرنده باز كوچك" مراجعه كرد و طرح خود را با او در ميان گذاشت. اين كارگردان توانست كاسه ساز را مجاب كند تا با مشاركت در اين پروژه، به جاي فيلم كوتاه يك فيلم بلند تهيه كند.
اين گونه بود كه او با اين دو تهيه كننده قرارداد بست تا با مبلغ 31 ميليون تومان فيلم بلند سينمايي "او" را بسازد. البته از اين مبلغ 12 ميليون تومان براي تبديل فيلم به نسخه 35 ميليمتري كنار گذاشته شد و 19 ميليون هم به هزينه توليد فيلم اختصاص يافت.
قنبري، با پيش پرداخت 5/8 ميليون توماني مركز گسترش سينماي تجربي و مستند كه حدود 70 درصد از تهيه را به عهده گرفته بود، اواخر بهمن ماه سال گذشته راهي سرعين اردبيل شد تا دومين فيلم بلندش را كليد بزند.
در اين سفر سينمايي، تنها هفت نفر عوامل فيلم قنبري را تشكيل مي دادند: سه نفر گروه فيلمبرداري، دو نفر گروه صدابرداري، يك نفر گريمور و يك نفر عكاس.
بازيگران فيلم هم از اردبيل آمدند و فيلم كليد خورد.
| اما كاسه سازپا پس كشيد و گفت كه به دليل سرمايه گذاري در يك سريال تلويزيوني، از سرمايه گذاري در فيلم قنبري منصرف شده است. |
اما اين تمام دردسر و سختي رهبر قنبري و گروه كوچك فيلمسازي اش نبود. چند روزي كه از شروع فيلمبرداري گذشت، قنبري از كاسه ساز خواست تا طبق قرار، بودجه اي را دراختيار گروه فيلمسازي اش بگذارد. اما كاسه ساز در همين نقطه پا پس كشيد و گفت كه به دليل سرمايه گذاري در يك سريال تلويزيوني، از سرمايه گذاري در فيلم قنبري منصرف شده است.
تلاش قنبري براي جذب پول همزمان با فيلمبرداري فيلم ادامه داشت، اما به جايي نرسيد و نبود تداركات و حتي تغذيه مناسب اعضاي گروه را به شدت در مضيقه قرار داده بود. اما هيچ كس از ادامه كار كوتاه نيامد تا فيلم لنگ نشود.
تنها چند روز به پايان سال نو باقي بود كه فيلمبرداري به پايان رسيد و گروه به تهران بازگشتند. اما اين پايان قصه نبود.
قصه تازه از آنجا آغاز شد كه رهبر قنبري از يك طرف نياز مبرم به پولي داشت كه با آن مراحل فني فيلم را به پايان برساند و از طرف ديگر عوامل فيلم كه حداكثر يك سوم دستمزدشان را دريافت كرده بودند، بقيه پولشان را مي خواستند.
در اين ميان قنبري يك راه را برگزيد و با قرض كردن حدود 7 ميليون تومان فيلم را به پايان رساند و مطالبات عوامل را به زماني موكول كرد كه تهيه كنندگان به قرارشان عمل كنند. بازخورد اين رفتار هم به دو صورت بود، بعضي از عوامل از روي رفاقت و احترام با قنبري راه آمدند و عده اي هم او را كلاهبردار خواندند و حتي به بعضي از مراكز دولتي از او شكايت بردند.
قنبري با تمام اين اوصاف، فيلم را به پايان برد و نگاتيوها را در خانه اش انبار كرد يك نسخه وي اچ اس از فيلم را هم به آفريده داد تا مركز گسترش سينماي مستند و تجربي از اتمام كار مطلع شود.
| قنبري نگاتيوها را در خانه اش انبار كرد يك نسخه وي اچ اس از فيلم را هم به آفريده داد تا مركز گسترش سينماي مستند و تجربي از اتمام كار مطلع شود |
اما چند روز بعد تلفن بي سابقه و غير منتظره اي به قنبري شد؛ پشت خط، محمد آفريده بود كه با اعلام خبر پذيرفته شدن فيلم "او"، از او خواست نگاتيوهايش را به جشنواره برساند.
قنبري در اين گفت و گوي تلفني به نكته تازه اي پي برد وآن اين كه آفريده، فيلم را به قيمت گزافي به تلويزيون فروخته است و اين اتفاق شايد آخرين اتفاقي است كه قنبري را مجاب مي كند وقتي اوايل هفته آينده به تهران باز مي گردد، نگاتيوها را به دفتر جشنواره فيلم فجر برساند.
اما در اين گفت و گو، نكته مرموزي هم وجود داشت و آن اين كه آفريده هم ازچه گونگي ارسال فيلم به جشنواره ابراز بي اطلاعي كرد