آکو زندکریمی فیلمساز سینمای کوتاه درباره «اسکارکوالیفاید» شدن جشنواره فیلم کوتاه تهران به خبرنگار مهر گفت: این جشنواره، تخصصی‌ترین جشنواره فیلم کوتاه ایران و منطقه است و تنها فستیوالی است که جدای از رویکردهای معمول جشنواره‌ای، مساله آموزش آکادمی را حفظ کرده، آن را رشد داده و موجب ترغیب و انگیزه برای بهبود کیفیت آثار کوتاه ایران شده است.
این کارگردان بیان کرد: بعد از چند دهه تلاش و پشتکار انجمن سینمای جوانان ایراننتیجه به ثمر نشست و امسال جشنواره به درگاه ورودی اسکار تبدیل شد که این موفقیت و اعتبار بزرگی برای سینما و خانواده فیلم کوتاه ایران است. چنین رویدادی سبب پیوند بیشتر فیلم کوتاه ایران با بازار بین‌المللی فیلم کوتاه در جهان می‌شود.
زند کریمی درباره وضعیت اکران آثار کوتاه مطرح کرد: اگر آمار آثار ارسالی به جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران را ملاک قرار دهیم، می‌بینیم که هر ساله چیزی حدود ۱۵۰۰ فیلم کوتاه داستانی، انیمیشن، مستند و آثار کوتاه تجربی در ایران ساخته و تولید می‌شوند. اما طبیعی است که همه این آثار شانس عرضه و دیده شدن را پیدا نمی‌کنند.
او ادامه داد: اخباری که هر روز درباره فیلم‌های کوتاه می‌شنویم، تنها شامل ۱۰ درصد از آثار ساخته شده در این حوزه می‌شود. بدون اغراق ۹۰ درصد آثار کوتاه تولیدی، رنگ پرده را نمی‌بینند. به اعتقاد من، برخلاف آن چیزی که رسانه‌های مستقل و تعدادی از فیلمسازان ادعا می‌کنند، مشکل اساسی سینمای کوتاه ما، بحث تامین سرمایه و هزینه‌های بالای تولید نیست، چراکه آمار آثار تولیدی در این حوزه هر ساله افزایش می‌یابد.
این کارگردان درباره معضلات اصلی سینمای کوتاه ایران گفت: کمرنگ بودن جریان آموزشی و عدم وجود مارکتینگ در این حوزه، دو عاملی است که نفس سینمای کوتاه ایران را گاهی تنگ می‌کند. برای مثال آموزش نظام‌مند و تخصصی فیلم کوتاه، به جز در انجمن سینمای جوانان ایران و تعدادی مراکز محدود، دیگر به چشم نمی‌خورد و آموزش اصولی جای خود را به کاسبی کردن داده است!
این فیلمساز توضیح داد: جدا از مساله آموزش، اغلب فیلم‌های کوتاه ما در یک فضا ساخته می‌شوند. در صورتی که در سرزمینی با پهناوری ایران و تنوع نژادی و جغرافیایی‌اش، می‌توان گستره‌ای از فیلم‌های متفاوت تولید کرد تا پرده جادویی سینما میزبان رنگ‌های متفاوتی باشد. یعنی موقعیت آثار نباید تنها معطوف به پایتخت باشد.
زندکریمی گفت: گاهی فکر می‌کنم که اگر زمانی شرایط و امکان تولید فیلم کوتاه در ایران (پایتخت و شهرستان‌ها) برابر می‌شد، جدای از کشف استعدادها مارکت فیلم کوتاه پس از سال‌ها می‌توانست مارکت سینمای بدنه را هم تغییر دهد و آن را از ابتذالی که به آن دچار است، به سطح قابل قبولی برساند.
وی درباره شرایط فیلمسازی در دوران همه‌گیری ویروس کرونا اظهار کرد: فیلمساز خوب کسی است که با طبیعت سازگار باشد. بحران‌های اپیدمی مثل کرونا و… می‌تواند برای مدت بسیار کوتاهی آرتیست را متوقف کند، اما این مکث نباید دنباله‌دار شود.
زندکریمی بیان کرد: هنرمند برای بقا نیاز به کار و تولید دارد در غیر این صورت می‌میرد و تمام می‌شود. کرونا از نظر اقتصادی و سلامت فیزیک در سراسر جهان آرتیست‌های زیادی را دچار بحران و مشکل کرد اما در نهایت هرکس به طریقی راه جدید را پیدا کرد و مسیر را ادامه داد. من فکر می‌کنم که بعد از اپیدمی کرونا آرتیست‌ها باهوش‌تر و جدی‌تر شدند و مهم‌ترین مساله را که زمان بود، دوباره باز یافتند. طبیعت انسان برای محیط آزاد خلق شده است، اما اجبار قرنطینه و مسائل بعد از آن انسان مدرن را سریع‌تر و مینیمال‌تر کرد.
این کارگردان در پایان عنوان کرد: در این شرایط، همه‌چیز مثل گذشته به‌راحتی در دسترس نبود و به همین دلیل بسیاری از فیلمسازان بسیار خلاقانه با حداقل‌ها فیلم ساختند و هر آن چیزی که در دسترس بود متریال و فیلم شد. همانگونه که ما فیلم آخرمان را با این فرمول ساختیم.