به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، فیلم پیش درآمد سریال محبوب «سوپرانوها» محصول اچ‌بی‌او با عنوان «قدیسان فراوان نیوآرک» بالاخره از راه رسیده و رابرت دنیرو آن را در پیش‌نمایشش معرفی کرد.
پیش‌نمایش جهانی این فیلم که هواداران مدت‌هاست منتظرش هستند در «بی کن تیاتر نیویورک‌سیتی» در حالی برگزار شد که ستاره‌های سریال اصلی یعنی ای دی فالکو، استیو بوشمی و استیون ون زنت و همچنین بازیگران فیلم جدید یعنی مایکل گندولفینی، الساندرو نیوولا، لزلی اودوم جونیور، وی را فارمیگا، کوری استول و ری لیوتا روی فرش قرمز حضور داشتند.
در این برنامه رابرت دنیرو روی صحنه رفت و گفت: «سریال سوپرانوها مانند پدرخوانده اصل طلایی تلویزیون است. خود من هم علاقه خاصی به پیش درآمد داستان‌های گانگستری دارم.»
فیلم «قدیسان فراوان نیوآرک» ۱۴ سال پس از اتمام سریال اصلی ساخته دیوید چیس در سال ۲۰۰۷ برای نمایش آماده شده و داستان شخصیت دیکی مولتیسانتی را به نمایش می‌کشد که در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی مرشد تونی سوپرانو، شخصیت اول سریال بود.
آلن تیلور کارگردان برنده جایزه امی فیلم در پیش‌نمایش گفت: دیوید چیس خیلی درباره کارش دقیق است و دوست ندارد چیزی را لو بدهد بنابراین خود او هم باید می‌گرفت ماجرای پروژه دقیقاً چیست.
او گفت: «بله، نمی‌توان بدون فکر کردن به تونی به دیدن این فیلم رفت چون ما می‌دانیم سرنوشت او چه بود. آدم فکر می‌کند که آیا سرنوشت از قبل شکل گرفته؟ و از نظر من، سوالی که برای همه‌مان وجود دارد این است می‌توانیم خودمان را بازنویسی کنیم یا نه. هر شخصیت در این فیلم سعی دارد خودش را بازنویسی کند.»
مانند «سوپرانوها»، فیلم «قدیسان فراوان نیوآرک» هم نگران تحولات درون‌روانی شخصیت‌هاست که می‌تواند آن‌ها را تبدیل به هیولا کند و در آن غریزه‌های فرویدی که باعث می‌شود مخاطب حس کند این بخشی از دنیای گانگستری چِیس است، شریک است. وقتی مافیایی‌ها در این فیلم مرتکب قتل می‌شوند، دارند مرتکب جرمی بر پایه خشونت برآمده از دردهای درونی واقعی می‌شوند، نه فقط یک تراکنش تجاری. و وقتی درگیری‌های نژادی با پس‌زمینه شورش‌های نژادی نیوآرک وارد ماجرا می‌شود، فقط بهانه‌ای برای خشونت نیست، بلکه تحلیلی بر ادغام نژادی، آمریکانیسم و ایده پایه‌ای فیلم‌های گانگستری است.
اودوم جونیور که نقش هارولد، یک شخصیت سیاهپوست در خانواده جنایی دی‌مئو را ایفا می‌کند، گفت: «وقتی دیوید شخصیت تونی را روی مبل شخصیت تراپیست ملفی قرار داد، آمریکا را روی آن مبل گذاشت.»
او اضافه کرد: «تصمیم دیوید برای همزمان کردن زمان کودکی تونی با شورش‌های نژادی نیوآرک و نشان دادن مهاجرت بزرگ و حرکت ایتالیایی آمریکایی‌ها به حومه‌های شهر فقط یک پس‌زمینه معنادار برای فیلم و مخاطب فعلی نیست. بلکه باعث می‌شود آثار دیوید از دیگر فیلم‌های گانگستری گذشته کاملاً متمایز شود».