به گزارش خبرگزاری مهر، تا همین چند ماه گذشته خیلی‌ها نگران کمبود واکسن کرونا و واکسینه نشدن بودند، اما از یکی دو ماه گذشته که روند واکسیناسیون سرعت گرفته، چالش جدیدی را پیش رو داریم و آن هم افرادی هستند که از واکسن زدن فراری هستند و استدلالات زیادی را هم برای خودشان دارند. روزنامه جوان در گزارشی به این موضوع پرداخته است:
۱۴ درصدی که تمایل ندارند واکسن بزنند
نظرسنجی منتشرشده از سوی مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) نشان داد که ۲/۱۴ درصد از افراد بالای ۱۸ سال کشور، به هیچ‌وجه تمایلی به تزریق واکسن ندارند. همچنین بی‌میلی به دریافت واکسن در گروه سنی زیر ۵۰ سال (۱۷ درصد) به طور قابل‌توجهی بیش از گروه سنی بالای ۵۰ سال (۷ درصد) است. همچنین تاکنون ۶۸ درصد گروه سنی ۲۵ تا ۲۹ سال، ۶۶ درصد افراد ۲۰ تا ۲۴ سال و ۵۷ درصد افراد ۳۰ تا ۳۴ سال واکسن تزریق نکرده‌اند. البته در این میان بالاترین تزریق مربوط به گروه سنی ۶۰ تا ۷۵ سال است و از این جمعیت تنها ۲درصد واکسن نزده‌اند.
هیچ کشوری مانند ایران مشتاق واکسن نیست
دکتر کوروش هلاکویی نائینی اپیدمولوژیست و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره چالش واکسن‌هراسی می‌گوید: «واکسن‌هراسی چالشی در سطح جهانی است. در عین حال در هیچ کجای دنیا به اندازه ایران نسبت به تزریق واکسن مشتاق نیستند. ایران از زمره کشورهایی است که به دلیل انجام واکسیناسیون عمومی از سال‌های گذشته نسبت به واکسن نگاه مثبتی وجود دارد.» از نگاه این اپیدمیولوژیست افرادی که در فضای مجازی و حقیقی مردم را به واکسن نزدن ترغیب می‌کنند اغلب به سیستم‌های ضد حکومت و ضد نظام وابسته هستند و دستگاه‌های امنیتی می‌توانند این افراد و ساختارهای وابسته آن‌ها را شناسایی کنند. اکثر این‌ها با دانش و برنامه‌ریزی کار خود را انجام می‌دهند و می‌خواهند چوب لای چرخ دولت بگذارند، اما برخی مردم گول این‌ها را می‌خورند.»
هلاکویی می‌افزاید: «در برخی ایالت‌های امریکا تا ۵۰ درصد از مردم زیر بار واکسن زدن نمی‌روند، این‌ها افرادی هستند که اعتقاد دارند نباید واکسن بزنند، اما ما در کشورمان کسی را نداریم که اعتقاد داشته باشد نباید واکسن بزند، بلکه اکثر افرادی که زیر بار واکسن‌زدن نمی‌روند، در این زمینه تردیدهایی دارند.»
این اپیدمیولوژیست تأکید می‌کند: «امریکایی سراغ دارم که می‌گوید می‌خواهد بیاید ایران واکسن ایرانی بزند، زیرا به واکسن فایزر اعتماد ندارد و فکر می‌کند واکسن فایزر برایشان در آینده مشکل سلامتی ایجاد می‌کند. بنابراین اگر ما بتوانیم تأیید سازمان جهانی بهداشت را برای واکسن‌های ساخت خودمان بگیریم، بسیاری از اروپایی‌ها و امریکایی‌ها ترجیح می‌دهند واکسن ایرانی بزنند. این مسئله نیازمند برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری درست است و باید از این فرصت‌ها استفاده کرد.»
سیاست تشتت و ایجاد انتظار برای واردات واکسن‌های خاص
برخی سیاست‌های وزارت بهداشت هم در تردید میان افراد برای واکسیناسیون بی‌اثر نبوده‌است. نمونه‌اش ماجرای واردات واکسن فایزر که یک روز تأیید و روز دیگر تکذیب می‌شود، اما همین تأیید و تکذیب‌ها و تشتت در تصمیم‌گیری موجب می‌شود تا افراد به امید واکسنی که برخی کشورها فقط برای افراد واکسینه شده با آن ویزا صادر می‌کنند، منتظر بمانند و برای واکسیناسیون با واکسن‌های موجود اقدام نکنند!
ماجرای واردات واکسن فایزر مرداد ماه امسال از اظهارات ناصر ریاحی، رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو آغاز شد، وی در مصاحبه‌ای از تلاش برای واردات واکسن فایزر خبر داد و گفت: «شرکت بایون تک آلمان که با فایزر مشترکا واکسنی بر اساس پروتئین ویروس طراحی کردند نیز در ایران نماینده داشت و امکان واردات از تولیدات در آلمان وجود دارد که در صورت فراهم شدن مقدمات تا آخر ۲۰۲۱ تا ۲۰ میلیون دوز به ایران وارد خواهد شد. نمایندگی بلژیک شرکت جانسون اند جانسون نیز در ایران نماینده دارند و از این محل نیز می‌توان انتظار داشت که ۲۰ میلیون دوز واکسن از طریق ساز و کار کواوکس به کشور برسد و می‌توان امیدوار بود که تا پیش از پایان سال جاری میلادی این واکسن‌ها در ایران تحویل شده‌باشند، هر چند یک یا دو ماه جابه جایی احتمالی با توجه به زمان ثبت سفارش ما و پرداخت هزینه واکسن نیز امکان رخ دادن دارد».
واکسینه‌شدن ۳۵ درصد افراد بالای ۱۸ سال
هم اکنون هم ۵/۱ درصد افراد پرخطر هنوز واکسینه نشده‌اند و از ۶۰ میلیون نفر افراد بالای ۱۸ سال ۵/۱۶ میلیون یعنی چیزی حدود ۲۵ درصد با دریافت دوز دوم به‌طور کامل واکسینه شده‌اند. از سوی دیگر در حالی که پیش از این گفته می‌شد برای ایجاد ایمنی در کشور باید ۷۰ تا ۷۵ درصد جمعیت واکسینه شوند، اما اکنون با وجود واریانت دلتا و قدرت انتقال آن و همچنین جهش‌های جدید باید بیش از ۸۰ درصد جامعه واکسینه شوند تا به ایمنی جمعی برسیم. در چنین شرایطی تأخیر و تردید در واکسینه شدن می‌تواند هم ایمنی و سلامت خود افراد را به خطر بیندازد و هم برای ایمنی جامعه چالش‌زا شود.