محمد درویش در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه اصفهان یکی از قطب‌های راهبردی کشور است، اظهار داشت: همه ایرانیان فارغ از اینکه چه تعلق خاطری به چه بخشی از کشور داشته باشند برای تاب آوری اصفهان باید تلاش کنند.
وی ادامه داد: اصفهان با استفاده از ظرفیت سرمایه‌های انسانی، منابع طبیعی و زادبوم‌های کهن و تاریخی- فرهنگی و البته واقعیت‌های اکولوژیکی منابع آب و خاک این خطه، یک چیدمان توسعه طراحی کند.
رئیس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو ابراز داشت: استقرار صنایعی که تناسبی با توان اکولوژیکی سرزمین ندارد و توسعه اراضی کشاورزی و کشت‌هایی که مناسب با واقعیت‌های بوم شناختی اصفهان نیست، در درجه اول به خود این استان و شهر ضربه می‌زند.
درویش تصریح کرد: اصفهان اگر می‌خواهد به تاب‌آوری برسد بجای سرمایه گذاری بر طرح‌های انتقال آب، برای استحصال انرژی خورشیدی سرمایه گذاری کند و در این زمینه پرچمدار انرژی‌های پاک باشد که مشکل مصرف مازوت را نیز حل می‌کند. از سوی دیگر نه تنها می‌توان با انرژی خورشیدی برق مورد نیاز استانها را تأمین کرد که امکان صادرات به خارج و درآمدزایی از این نوع انرژی وجود دارد.
وی افزود: اصفهان می‌تواند با ایجاد زیرساخت‌های جذاب‌تر به توسعه گردشگری طبیعی، فرهنگی و توریسم پزشکی بپردازد همانطور که اکنون زیرساخت‌هایی مانند شهرک سلامت در اصفهان ایجاد شده که در نوع خود بی نظیر است. وجود این ظرفیت‌ها در اصفهان نشان می‌دهد که بدون اینکه بخواهیم منتظر ورود آب از حوضه‌های داخلی یا آب‌های مرزی باشیم مشکل اصفهان را می‌توان حل و فصل کرد، البته اگر مسئولان این استان به این سمت و سو حرکت کنند.
ضرورت ایجاد اتاق فکر نخبگان در اصفهان برای حل معضل آب
رئیس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو خاطرنشان کرد: مسئولان اصفهان تا وقتی که شفاف نباشند و بگویند اعداد و ارقام امنیتی است و نباید کسی بفهمد، کاری درست نمی‌شود؛ از این رو مسئولان این استان در گام نخست باید اتاق فکری ایجاد کنند و به نخبگان اجازه دهند نظرات و صحبت‌هایشان را بدون خط خوردگی ارائه کنند و همچنین ضمانت اجرایی را برای اتاق فکر فراهم کنند. که اگر نخبگان به هر دلیل به هر نتیجه‌ای رسیدند ملزم به پیاده سازی آن باشند.
درویش همچنین در پاسخ به چرایی ازدیاد آبخیزداری‌های بالادست سد زاینده رود و ورودی مهندسی شده کمتر از پنج متر مکعب آب بر ثانیه در این سد که اکنون به خشکی پایین دست حوضه منجر شده است، اظهار داشت: هر نوع طرح سازه‌ای که منجر به توقف آب در سطح زمین شود، خطا است. آبخیزداری یعنی اینکه ضریب هرزآب را کم کرده و با استقرار پوشش‌های گیاهی مناسب، آب مجال پیدا کند در سفره‌های آب زیرزمینی نفوذ کند، خاک کمتر جا به جا شود و تبخیر کاهش یابد ولی در بالادست سد زاینده رود آمدند سدها و حوض‌های کوچک ایجاد کردند که آب را در سطح زمین نگهداری می‌کنند و از درون این‌ها با موتورپمپ آب برداشت می‌شود که این آبخیزداری نیست و یک نوع عملیات سازه‌ای افراطی است که زاینده رود گرفتار شده است.
حقابه گاوخونی مقدم بر کشاورزی و صنعت است
وی همچنین بر ضرورت رهاسازی ۱۷۶ میلیون مترمکعب حقابه گاوخونی تاکید کرد و گفت: اگر این میزان آب را در زاینده رود جاری کنند و اجازه دهند به پایین دست رودخانه و گاوخونی برسد، حوضه زاینده رود از سراب تا پایاب احیا می‌شود.
رئیس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو اضافه کرد: اراده‌ای که در اصفهان وجود دارد باید تاکید کند که بعد از حقابه شرب و مقدم بر کشاورزی و صنعت باید حقابه گاوخونی تأمین شود و اگر حقابه تالاب گاوخونی داده شود حقابه زاینده رود تأمین شده است.