خبرگزاری مهر، گروه استانها- *مجید جعفری: این روزها خبری مبنی بر وارد کردن یک کانتینر چای از کشور کنیا به لاهیجان بر بروی خروجی سایت‌های خبری دیده می‌شود که موجب نگرانی کشاورزان و تولید کنندگان شده است. حال سوال اینجاست مگر چای طبیعی ایرانی چه مشکلی دارد که باید واردات چای صورت گیرد؟
بر اساس آخرین آمار از گمرک، ایران از ۱۴ کشور واردات چای داشته که بیشترین حجم واردات از هندوستان با بیش از هشت هزار تن و به ارزش ۳۶ میلیون و۸۱۲ هزار و ۲۶۹ دلار بوده است.
جالب است بدانید، چین، هند، کنیا و سریلانکا کشورهای تولید کننده و صادر کننده عمده چای جهان هستند بیشتر تولیدات چین و هند در کشورهای خودشان مصرف می‌شود و بیشترین چای تولیدی در کنیا و سریلانکا هم صادر می‌شود.
در این میان مدیران یکی از شرکت‌های تولیدکننده چای در لاهیجان مدعی است تولیدات این منطقه تنها ۲۰ درصد نیاز کشور را تأمین می‌کندو از سوی دیگر رئیس سازمان چای نیز در مصاحبه‌ای می‌گوید فقط ۳۰ درصد نیاز مصرف کشور در داخل تأمین می‌شود و این آمارهای ناقص احصا شده از کارخانجات چایسازی است و در این میان کارگاه‌های تولید چای که به صورت سنتی و شخصی فعالیت می‌کنند در دسترس نیست.
سوال اینجا است که اگر مصرف چای کشور بالاست چرا جلوی صادرات گرفته نمی‌شود و جای تخصیص یارانه به واردات چای از هند، سریلانکا، کنیا این مبلغ را به حمایت از کشاورز و تولید کننده داخلی اختصاص نمی‌دهند تا شاهد زمینه‌های افزایش تولید چای داخلی فراهم شود.
هزاران هکتار باغ چای به دلیل عدم حمایت و نداشتن صرفه اقتصادی با وجود واردات برداشت نمی‌شود. سازمان چای چرا به جای دادن مجوز به سرمایه گذاران خارجی برای فعالیت در پایتخت چای ایران که اقدام به مخلوط کردن چای خارجی با داخلی و فروش آن در بازار می‌کند از سرمایه گذاران داخلی حمایت نمی‌کند.؟
مسئولان سازمان چای باید تدبیری کند تا جلوی این بی انگیزه بودن کشاورزان برای برداشت چای گرفته شده و تولید چای صرفه اقتصادی داشته باشد تا اسم ایران به مانند هند و چین در فهرست مصرف کنندگان چای داخلی باشد. سریلانکا با بیش از ۱۳ میلیون دلار و امارات متحده عربی نیز با بیش از ۱۱ میلیون دلار کشورهای طرف معامله برای تأمین چای خارجی در ایران بودند.
به گفته سخنگوی گمرک آمار سال‌های گذشته بیانگر این است که میزان واردات سالیانه چای در کشور بین ۶۰ تا ۷۰ هزار تن است.
متأسفانه سازمان چای از طرح‌ها و ایده‌های نو و دانش بنیان نیز در زمینه تولید چای با کیفیت استفاده نکرده و نمونه آن ساخت دستگاه هوشمند تشخیص کیفیت برگ سبز چای توسط دانشجویان بسیجی و متخصص دانشگاه آزاد لاهیجان است که هیچ حمایتی از سوی این سازمان نشده‌اند.
در سال‌های اخیر شنیده شده که ذائقه مردم ایران در مصرف چای تغییر کرده و بیشتر به مصرف چای خارجی تمایل دارند بررسی‌ها نشان دهنده رد این ادعا است اما حتی اگر این صحبت‌ها درست باشد باید پرسید مسئولان و متولیان برای تغییر این ذائقه چه کاری انجام داده‌اند.؟
اولین کارخانه چای ایران در لاهیجان سرنوشتش چه شد؟ کارخانه‌های نامدار در لاهیجان در حال فعالیت نیستند و به بهانه خرابی دستگاه و آتش سوزی‌های عمدی از بین رفتند، هزینه خرید برگ چای هم به موقع پرداخت نشد و این چرخه به مرور زمان سبب شده تا چایکار به کشت و برداشت چای اقدام نکند.
حال حرفمان این است اگر مافیای چای وجود دارد که دارد سازمان چای که باید حامی صنعت چای داخلی و کشاورزان باشد و علمداری کند و این مشکل را فریاد بزند و از وزارت جهاد کشاورزی کمک بگیرد و مطالبه مردم شمال کشور را به گوش دولت برساند.
*عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان گیلان