به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام مسعود عالی صبح جمعه در مراسم معنوی دعای ندبه که در مجتمع فرهنگی بقیةالله مشهد برگزار شد، اظهار کرد: اصحاب و یاران هر امام باید متوجه باشند که امام زمانشان چه مأموریتی دارد و در راستای همان مأموریت او را یاری دهند.
وی، هنر اصحاب و مقربین ائمه اطهار (ع) را درک رسالت زمانی امامشان دانست و ادامه داد: ائمه اطهار هر کدام ناظر به شرایط زمانه خود، رسالت‌های ویژه دارند.
این استاد اخلاق با بیان اینکه نگاه شیعیان باید به امام و تصمیمات امام زمانشان باشد، اضافه کرد: جامعه شیعی در سال‌های قبل از ورود امام رضا (ع) به ایران وجود داشت اما قدرتی نداشت و در محدودیت زندگی می‌کرد اما از زمان امام رضا (ع) قدرت یافت و اساسأ ایشان سبب گسترش کمی و کیفی تشیع بود.
وی با تبیین اقدامات کارشکنانه بنی‌عباس در مسیر تشیع و به ویژه خیانت‌های مأمون نسبت به امام رضا (ع)، افزود: مأمون موقعیت‌های بسیاری فراهم می‌کرد تا شخصیت امام رضا (ع) را در افکار عمومی دچار بحران و چالش کند اما ایشان با علم امامت همه این نیرنگ‌ها را خنثی می‌کرد که از جمله این وقایع، مناظرات علمی متعدد بود.
عالی به رشد معرفت شیعیان در زمان امام رضا (ع) اشاره و بیان کرد: پس از شهادت امام رضا (ع) امتحان سختی در مقابل شیعیان قرار گرفت و آنان باید امامت یک کودک خردسال ۸ ساله را می‌پذیرفتند، شیعه از این امتحان سربلند بیرون آمد و پیروزی در این آزمون مهم‌ترین نشانه افزایش معرفت شیعیان بود.
وی به تبیین اهمیت زیارت جامعه کبیره پرداخت و خاطرنشان کرد: این زیارت بالاترین متن در شأن و جایگاه امام معصوم نیست اما بالاترین متن امام‌شناسی در حد درک و ظرفیت ما است و صدور آن از طرف امام هادی (ع) نشانه رشد درک و فهم شیعیان از مفهوم امامت است.
این کارشناس مسائل دینی در تشریح وضعیت تشیع بعد از امام رضا (ع،) گفت: به خاطر محبوبیت بالای حضرت رضا (ع) در بین مردم و مدیریت ایشان در گسترش جریان تشیع از آفریقا تا ماوراءالنهر، ائمه بعد از ایشان به شدت تحت فشار دستگاه خلافت بنی‌عباس بودند و در این بین، بیشترین فشار سیاسی و امنیتی در زمان امام حسن عسکری (ع) اعمال شد.
وی به ریشه‌یابی این جریان پرداخت و اظهار کرد: دومین عامل مؤثر در ایجاد این فضا، اخباری بود مبنی بر اینکه از ایشان فرزندی به دنیا خواهد آمد که بساط ظلم را جمع می‌کند از این رو مأموریت حضرت عسکری (ع)، حفظ جان فرزندشان به عنوان منجی آخرالزمان و آماده کردن شیعه برای پذیرش امتحانی بزرگ بود یعنی آغاز دوران غیبت امام معصوم و محرومیت شیعه از ارتباط حضوری با امام زمانشان.