به گزارش خبرنگار مهر، تازه‌ترین آلبوم ارسلان کامکار نوازنده و آهنگساز شناخته موسیقی کشورمان با عنوان «نوستالجیا» پیش روی شنوندگان قرار گرفت.
ارسلان کامکار نوازنده ویولن و ویولا، سامرند فقیه زاده نوازنده ویولنسل، سیاوش کامکار (پالایش نهایی صدا)، فهیمه ره روان (ویراستار و مترجم)، سعید حسین پناهی (گرافیست) و رضا علوی (عکاس) گروه اجرایی این آلبوم را تشکیل می‌دهند.
ارسلان کامکار درباره این آلبوم نوشته است:
«اسم این آلبوم را نوستالجیا گذاشتم. هرچند این کلمه معادل دقیقی در زبان فارسی ندارد. ما برای غم غربت، افسوس گذشته، دلتنگی و مانند آنها کلمات مختلف به کار می‌بریم. کلمه واحدی که دربرگیرنده تمام معانی باشد نداریم. نام «نوستالجیا» را انتخاب کردم چون این اثر برای خودم یادآور خاطرات گذاشته است. نوستالجیا یک سمفونی است که در آن هر موومان اسم، مضمون و مفهوم خودش را دارد. و در آخر از همه عزیزانی که در این مسیر مرا یاری داده‌اند صمیمانه تشکر می‌کنم.»
وی در توضیحات قطعات منتشر شده در این آلبوم چنین نوشته است:
موومان اول - «بازی و گردش»: اغلب تم هایی که در این موومان استفاده شده از بازی‌ها و شوخی‌ها الهام گرفته که قدیم‌ها با برادرها و بچه‌های محله داشتم و آنها را ملودیک کردم. پر واضح است که تم های ملودیک این موومان عین خود آن بازی‌ها نیستند ولی حال و هوای آنها را دارند. حس کلی این موومان در خاطراتم «گردش» است.
موومان دوم - «عروسی»: حس عروسی‌های قدیم، نه فقط یک شب بلکه دو شب به طور رسمی عروسی بود. شب اول را «شه و گه ر» می‌گفتند و شب دوم خود عروسی بود. جشن از دو سه روز قبل از عروسی شروع می‌شود تا دو سه روز بعد از آن ادامه داشت. مردم همچنان هدیه می‌آوردند. یعنی یک عروسی حدوداً پنج تا شش روز طول می‌کشید. تم اصلی این موومان برگرفته از تم آیین‌های نمایشی زنان و مردان عروسی است و ولوله و شور و شادی که در زمان چند روزه عروسی برپا می‌شد.
موومام سوم - «کا مومنه له باخه نه مامه»: کا مومنه یک استندآپ کمدین در بیش از شصت سال پیش است. اسمش «کاک مومن» بود. می‌گویم شصت سال، خودم شصت سالم است. در واقع هفتاد، هشتاد سال پیش کمدینی بود به این نام که مردم دعوتش می‌کردند تا با تعریف کردن حکایت‌های طنز، شبشان را شاد کند. اسم این موومان یعنی «کا مومنه له باخه نه مامه» در واقع بر گرفته از حس کلی «باخه نه مامه» باغی در سنندج و به معنای لغوی «نهالستان» است. اما تم های اصلی استفاده شده در آن یاد آور «کا مومنه» است.
موومان چهارم - «بند باز»: حوالی دهه ۴۰ در سنندج رسم بود که در انتراکت بین اجراها و کنسرت‌های موسیقی تحت فنری می‌آوردند و افرادی حرکت آکروباتیک اجرا می‌کردند و این خاطره زیبا برایم به جا ماند. برای همین اسم این موومان را بند باز گذاشتم.
ارسلان کامکار از جمله هنرمندان مطرح موسیقی ایرانی است که مقدمات موسیقی را نزد پدرش حسن کامکار فرا گرفت و در خردسالی با گروه‌های مختلفی که توسط پدرش در سنندج سرپرستی می‌شد به اجرای کنسرت می‌پرداخت. او پس از چندی به تهران سفر کرد و در این دوره به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده قطعات، و نوازنده عود با گروه کامکارها همکاری و فعالیت خود را به عنوان نوازنده ویولن ارکستر سمفونیک تهران آغاز کرد. او به مدت ۳۰ سال به‌عنوان مایستر ارکستر سمفونیک را همراهی می‌کرد.
«زردی خزان – (با همکاری هوشنگ کامکار) / به یاد سید علی اصغر کردستانی / خواننده: بیژن کامکار»، «سوئیت سمفونیک افسانه سرزمین پدری ام»، «سرود ایران – از آلبوم سرزمین پدری ام / خواننده: حسین سرشار»، «شوریده دل – از آلبوم سرزمین پدری ام / خواننده: بیژن بیژنی» «سوئیت سمفونیک کردی»، «کی یی له من ماندووتر بیت»، «بولبولی با شکاو»، «خاک»، «کنسرتینو کمانچه با همکاری اردشیر کامکار»، «قایق بان – خواننده: بیژن کامکار»، «زمستان با خوانندگی ارسلان کامکار و صبا کامکار»، «بیابان بی کران»، «هنگام که گریه می‌دهد ساز به خوانندگی بیژن کامکار»، «خانه ام ابری است با همراهی مریم ابراهیم پور»، «به یاد مادر – کوزه گر با همراهی مریم ابراهیم پور»، «جاده ابریشم»، موسیقی متن فیلم «مادر» به کارگردانی علی حاتمی، موسیقی متن تئاتر «سفر سبز در سبز» به کارگردانی بهروز غریب پور، موسیقی متن تئاتر «شش جوجه کلاغ و یک روباه» به کارگردانی بهروز غریب پور، موسیقی متن تئاتر «بابابزرگ و ترب» به کارگردانی بهروز غریب پور، موسیقی متن تئاتر «میکی و کارآگاه دو» به کارگردانی بهروز غریب پور، «نغمه خراسانی»، «نغمه صلح»، آلبوم «ئه وین» با همراهی مریم ابراهیم پور، آلبوم «آفتاب می شود»، آلبوم «سه روکی دل»، آلبوم «خورشید مستان»، آلبوم «بارگاه»، «کنسرتو برای عود»، آلبوم «هفت گاه معلق»، «مرسده» و چند اثر دیگر از جمله آثاری است که تاکنون از ارسلان کامکار منتشر شده‌اند.