به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به کرمان، کامران مرآتی دبیر چهاردهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران و دامون شش بلوکی عضو هیات انتخاب جشنواره، بعد از ظهر روز پنجشنبه بیست و نهم مهر ماه طی یک نشست با اهالی رسانه نسبت به طرح برخی از ابهامات و انتقادات مطرح شده در جشنواره موسیقی نواحی توضیحاتی را ارائه داد.
محمد علی مرآتی در ابتدای این نشست خبری گفت: چیدمان جشنواره امسال بر اساس موضوع و محوریت اصلی‌اش یعنی «وحدت در کثرت موسیقایی اقوام ایران» بود. ما امسال ژانرمحور نیستیم چون می‌خواهیم هر کس در تخصص اصلی‌اش قرار بگیرد و این از مقوله «جشنواره‌زدگی» ممانعت می‌کند. مبنای ما برای انتخاب گروه‌های حاضر در جشنواره، ثبت‌نام در سامانه جشنواره بوده است و تسلسل نسل‌ها نیز برای ما مهم بوده است. چون امسال در میان اجراها، نوجوانانی هستند که کار پدرانشان را ادامه داده‌اند و تاکید می‌کنم انتخاب و تصمیم‌گیری درباره اجراهای جشنواره چهاردهم کاملاً گروهی بوده است.
وی افزود: در این جشنواره ما از نوجوان اندازه نوجوان انتظار داریم. این ۷۰ نفر که در جشنواره چهاردهم روی صحنه خواهند رفت تنها نماینده قوم خود نیستند؛ بلکه نماینده «ایران فرهنگی هستند. به هر حال رکن اصلی این جشنواره برای بنده تکریم و احترام این بزرگان و دوم موضوع سلامت آنهاست و سومین اولویت بنده اجرای موسیقی آنهاست. احترام این بزرگان در این جشنواره برای ما بسیار مهم است.
دامون شش‌بلوکی نوازنده و عضو هیات داوران جشنواره نیز در بخش دیگری از این برنامه بیان کرد: جشنواره موسیقی نواحی که در دوره‌های قبلی برگزار می‌شد، در واقع جشنواره‌های موضوعی بودند که آن هم اتفاق خوبی بود اما مشکل اینجا بود که مثلاً اگر موضوع «منظومه‌خوانی» بود، تعداد زیادی از هنرمندان در اجراها مشترک بودند. ولی امسال جذابیت‌های ویژه‌ای داشت. موضوعی مثل آفرینش‌های بین قومی یک مبحث بسیار مهم در موسیقی نواحی است که فقط درگیر ملودی نیست بلکه فرهنگ شفاهی را هم درگیر می‌کند و این اتفاق خوبی است. این آیتم آفرینش بین قومی و مبحث تغییرات می‌توانند باب جدیدی را برای مخاطب به ویژه اتنوموزیکولوگ‌ها باز کند.
شش‌بلوکی گفت: قبلاً استاد بزرگی از منطقه‌ای می‌آمد و برای اینکه سالن را به وجد آورد موسیقی منطقه‌ای دیگر یا موسیقی پاپ اجرا می‌کرد. امسال با احترام به اساتید، محدودیت‌هایی قائل شدیم که چنین اتفاقاتی نیفتد. به هر ترتیب امسال هنرمندان جوان‌تر هم‌داریم. مثلاً خانم ولی‌نژاد از خاندان بزرگ استاد ولی‌نژاد هستند و این یک نمونه‌ای از خاندان‌های موسیقی است.
این پژوهشگر ادامه داد: امسال خواستیم به یک رنگ‌آمیزی مناسب از سازها برسیم. مثلاً ما تربت‌جامی‌ها را بیشتر با دوتار می‌شناسیم اما در این جشنواره این منطقه از ایران را با ساز سرما خواهیم دید.
وی در بخش دیگری از سخنانش درباره حضور اساتید گمنام در جشنواره توضیح داد: منظور از اساتید گمنام افراد بسیار حرفه‌ای هستند که تابه حال روی صحنه نرفتند یا افرادی که سال‌هاست روی صحنه نرفته‌اند و همین حضور دوباره، یک ریکاوری روحی برای خودشان است و یک منبع پژوهشی خواهد بود. ما سعی کردیم این جشنواره مکملی برای جشنواره‌های پیشین باشد.