به گزارش خبرنگار مهر، آلبوم «پیوسته» به سرپرستی آهنگسازی و نوازندگی سه تار بهداد بهرام بیک و خوانندگی علیرضا گلبانگ در ژانر موسیقی ایرانی منتشر شد.
«پیش درآمد شوشتری (ساخته سعید هرمزی)»، «چهارمضراب شوشتری (ساخته حسن کسایی – هم نوازی سه تار و تمبک)»، «سه تار و آواز شوشتری (غزل از حافظ)»، تصنیف «هوا خواه» با غزل ی از حافظ، دونوازی بربت و سه تار (برداشتی آزاد از گوشه ماورالنهر)، تصنیف «مخمور (غزل از حافظ)»، «رنگ شوشتری»، «کمانچه و آواز عشاق دشتی- (غزل از حافظ)»، تصنیف «بیگانه مشو – براساس غزلیاتی از عراقی و مولانا»، «نی و آواز کرد بیات – (غزل از فروغی بسطامی)» و تصنیف «نگارا- (غزل از عراقی)» آثاری هستند که در این آلبوم منتشر شده‌اند.
بهداد بهرام بیک آهنگساز و نوازنده سه تار، علیرضا گلبانگ خواننده، صادق شاه ولایتی نوازنده کمانچه، محمد یوسفی نوازنده نی، حامد شمسی نوازنده بربت، رحمت آقایی نوازنده سه تار، رامین علیپور نوازنده تمبک، میلاد داول نوازنده دف و سازهای کوبه‌ای گروه اجرایی این آلبوم در حوزه نوازندگی هستند.
بهداد بهرام بیک از جمله هنرمندانی است که موسیقی دستگاهی و نوازندگی سه تار را از سال ۱۳۷۴ نزد حمید سکوتی آغاز کرده و به مدت شش سال از آموزه‌های این هنرمند بهره گرفته است. او در سال‌های بعد با هنرمندانی چون مسعود شعاری، کیوان ساکت، و بهداد بابایی نیز به فراگیری موسیقی پرداختن و پس از بازگشت محمدرضا لطفی به ایران در کارگاه‌های آموزشی این هنرمند حضور یافت.
وی درباره این آلبوم توضیح داده است:
مجموعه پیش رو برداشتی کاملاً مشخص از موسیقی دستگاهی و گاهی مقامی ایران است که با توجه به تاثیرات منابع شنیداری و آموخته‌های اینجانب و دوستانم در گروه «سیم» از محضر استادان این هنر ارزنده، بی ادعا در راستای اضافه کردن سهم کوچکی به کارگان این موسیقی زیبا و دل کشور عزیزمان قدم برداشته است.
ساخت آثار این مجموعه به سال‌های قبل باز می‌گردد که با همت نوازندگان خوب گروه و همچنین علیرضا گلبانگ خواننده توانمند و خوش‌آتیه آواز ایرانی سرانجام یافته و در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است. از آنجا که از ابتدای فراگیری موسیقی دستگاهی و ردیف با ساز سه تار نزد استادان فن تا به امروز نقش ملودی را در موسیقی شرق به ویژه ایران زمین همواره بسیار پررنگ‌تر از دیگر اجزای آن می‌دانم.
در این آلبوم به ویژه در ساخت تصنیف‌ها محوریت اصلی آثار، ملودی پردازی و استفاده از نغمات ناب ایرانی بر پایه ردیف دستگاهی بوده است، به دنبال این مفهوم امکان اینکه در برخی قسمت‌های تصانیف گاهی به طور محسوس کلام در خدمت موسیقی و ملودی قرار گرفته باشد، وجود دارد و شاید در مبحث تلفیق شعر و موسیقی دارای مواردی کوچک باشد، که البته مخاطبان عزیز، هنرمندان و استادان به این موضوع واقف هستند که عموماً موسیقی‌هایی از این دست در نهایت کاربردی جز زیباتر کردن لحظات و تصویرسازی‌های رویا گونه در جهت حفظ سلامتی و آرامش ذهن و جسم انسان در زندگی ندارند و با نگاهی کوتاه به آثار بزرگانی همچون شیدا و عارف و دیگر استادان درمی‌یابیم که بنا بر سلیقه آهنگساز و خالق اثر کلام و موسیقی به نوبت در خدمت یکدیگر بوده‌اند، که البته در موسیقی دستگاهی ایران این امر باید تا حد امکان بر پایه موازین و قوانین موسیقی باشد.
همچنین در ساخت برخی قطعات و بداهه نوازی ها در قسمت‌هایی از آهنگ‌ها، از ملودی‌های آشنا و زیبای استادان گذشته همچون جلیل شهناز، محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، سعید هرمزی، ابوالحسن صبا، حسن کسایی، احمد عبادی و دیگران با توجه به محتوای قطعه و خصوصیات آن استفاده شده است.