به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، تحقیقات جدید نشان می دهد زنانی که در عرض یک ماه پس از تشخیص سرطان سینه دچار فیبریلاسیون دهلیزی می شوند، احتمال بیشتری دارد که در طی یک سال به دلیل مشکلات مربوط به قلب یا عروق خونی بمیرند.
فیبریلاسیون دهلیزی زمانی اتفاق می‌افتد که حفره‌های فوقانی قلب به‌طور آشفته می‌لرزند و باعث ضربان قلب سریع و نامنظم می‌شود. علائم ممکن است شامل تپش قلب، تنگی نفس، سرگیجه و / یا خستگی شدید باشد. اگر فیبریلاسیون دهلیزی تشخیص داده نشود یا درمان نشود، به طور چشمگیری خطر سکته مغزی و نارسایی قلبی را افزایش می دهد.
اینکه چرا این دو مشکل سرطان سینه و فیبریلاسیون دهلیزی با هم ایجاد می شوند هنوز به طور کامل درک نشده است.
دکتر «آویراپ گوها»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کیس وسترن ریزرو در کلیولند، گفت: «عوامل خطر قدیمی مانند سن و فاکتورهای پرخطر قلبی عروقی پس از تشخیص سرطان سینه، همچنان از فاکتورهای پرخطر فیبریلاسیون دهلیزی هستند. اما جراحی، شیمی درمانی، التهاب و عدم تعادل در فرآیندهای طبیعی بدن ناشی از سرطان نیز ممکن است در این زمینه دخیل باشند.»
البته استرس هم می تواند در ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی نقش داشته باشد.
برای این مطالعه، محققان داده‌های بیش از ۸۵ هزار زن ۶۶ ساله یا بالاتر را که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. این زنان، همراه با همتایان بدون سرطان خود، به مدت یک سال تحت نظر قرار گرفتند تا مشخص شود چه کسانی دچار فیبریلاسیون دهلیزی شدند.
میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی در زنان مبتلا به سرطان سینه ۳.۹ درصد بود و این خطر در دو ماه پس از تشخیص بیماری شان به اوج خود رسید. در مقابل، تنها ۱.۸ درصد از زنان بدون سرطان سینه در طول یک سال پیگیری دچار فیبریلاسیون دهلیزی شدند.
این مطالعه نشان داد زنان مبتلا به سرطان سینه پیشرفته‌تر، بدون در نظر گرفتن برنامه درمانی آنها، در معرض خطر بیشتر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی هستند.
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا مشخص شود که آیا تجویز داروهای قلبی برای همه بیماران مبتلا به سرطان سینه می تواند خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی و مرگ را کاهش دهد، و یا اینکه آیا همه افراد مبتلا به سرطان سینه تازه تشخیص داده شده باید تحت نظر قرار گیرند تا از این ریتم خطرناک قلب رد شوند.