به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از رسانه فوتبال در قطر، اگر شما هم شنیده‌اید ۶۷۵۰ نفر از مهاجران پنچ کشور هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سریلانکا طی ۱۰ سال از سال ۲۰۱۰ تا پایان سال ۲۰۲۰ در قطر جان سپرده‌اند، درست شنیدید. بله، ۶۷۵۰ نفر از مهاجران این پنج کشور طی ۱۰ سال از زمان سپردن جام جهانی ۲۰۲۲ به قطر در این کشور جان سپرده‌اند، اما آیا این تعداد جان سپرده به پروژه‌های جام جهانی ارتباط دارد؟! جواب یک "خیر بزرگ" است.
تعداد فوتی‌های پنج کشور هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سریلانکا در کشور قطر طی ۱۰ سال ۶۷۵۰ یا به عبارتی ۶۷۵ نفر در سال بوده است. این تعداد جان باخته از میان تمام ۱ میلیون و ۶۵۰ هزار مهاجران پنج کشور یاد شده بوده و صرفاً ارتباطی به پروژه‌های جام جهانی ۲۰۲۲ ندارد.
در میان جانباختگان پنج کشور مورد اشاره علاوه بر کارگران ساختمانی، راننده تاکسی، حسابدار، کارگران فروشگاه‌ها و پاساژها، پزشک یا پرستار هم حضور داشته‌اند. این جمعیت مهاجر، همچون دیگر افراد مقیم قطر به طور طبیعی زاد و ولد و فوت می‌کنند.
طبق آمار منتشر شده در نشریه گاردین هم که باعث موضع‌گیری‌هایی از جمله راه افتادن کمپین حقوق بشری در بازی‌های «فیفادی» ماه مارس شد و تیم‌های ملی نروژ، آلمان و هلند به آن پیوستند، علت مرگ تمام این ۶۷۵۰ نفر اعلام شده بود، اما توجهی به علت مرگ جانباختگان نشد و بسیاری فقط به یک عدد بزرگ که تعداد متوفیان ۱۰ سال اخیر را نشان می‌داد، توجه کردند.
واقعیت ماجرا این است که مهاجران کشورهای هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سریلانکا ۶۰ درصد از جمعیت ۲.۸ میلیونی قطر را تشکیل می‌دهند. یعنی بیشتر از هر ملیت دیگری از جمله جمعیت بومی ۴۰۰ هزار نفری قطر، مهاجران این پنج کشور در خاک میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ حضور دارند.
بیشترین مرگ در میان این پنج کشور مربوط به کشور هند است که ۲۷۱۱ شهروند این کشور طی ۱۰ سال در قطر جان باخته‌اند. یعنی سالیانه ۲۷۱ نفر که طبق جدول آماری، ۸۰ درصد این تعداد به مرگ طبیعی جان سپرده‌اند. ۱۰ درصد در حوادث جاده‌ای یا رانندگی جان باخته‌اند، ۶ درصد خودکشی کرده‌اند و ۴ درصد هم در حوادث شغلی جان سپرده‌اند.
در میان نپالی‌ها با ۱۶۴۱ نفر، آمار متفاوت است و ۴۸ درصد دچار مرگ طبیعی شده‌اند و ۱۶ درصد در حوادث جاده‌ای جان سپرده‌اند. آمار مرگ همراه با خودکشی در میان نپالی‌ها ۱۰ درصد تمام جان باختگان بوده و ۱۰ درصد هم در حوادث شغلی جان خود را از دست داده‌اند. علت مرگ ۹ درصد بیماری‌های کلیوی، خونی و… بوده و ۷ درصد هم علت‌های مختلفی برای مرگ‌شان ثبت شده است که به طور مثال یک نفر به قتل رسیده است.
در میان مرگ‌های حوادث شغلی که آمار آن بین جانباختگان شهروندان هندی ۴ درصد و بین شهروندان نپالی ۱۰ درصد بوده نیز دولت قطر مرگ‌هایی از جمله ایست قلبی در استراحتگاه‌های محل کار را هم جزو حوادث شغلی محسوب کرده است. یعنی مرگ حوادث شغلی صرفاً سقوط، برق گرفتگی یا عدم ایمنی نبوده و مرگ در استراحتگاه‌ها نیز جزو جانباختگان حوادث شغلی ثبت شده است. همچنین تمام جانباختگان حوادث شغلی نیز با پروژه‌های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر ارتباط نداشته‌اند.
آمارهای ثبت شده نیز این مسئله را تایید می‌کند که ۶۷۵۰ جانباخته در ۱۰ سال فقط مربوط به پروژه‌های جام جهانی نیست و شامل تمام موارد مرگ و میر می‌شود. جایی که در ساخت استادیوم احمد بن علی (الریان) که سنگین‌ترین پروژه ساخت استادیوم بود و پس از تخریب کامل استادیوم قبلی استادیوم جدیدی ساخته شد، دو رکورد ۲۰ میلیون ساعت بدون مصدومیت به ثبت رسیده است. یعنی تنها یک مصدومیت پس از اولین ۲۰ میلیون ساعت کار در این استادیوم به ثبت رسید که رکوردی شگفت انگیز در چنین پروژه‌هایی است.
آمار دیگری که از میان ۶۷۵۰ جانباخته مرد و زن در ۱۰ سال به دست آمده، به طور میانگین ۴ جانباخته از هر یک هزار نفر مهاجران این پنج کشور در قطر است، در حالی که آمار جانباختگان شهروندان این پنج کشور در وطن خودشان در بازه زمانی مشابه ثبت مرگ ۷ نفر از هر یک هزار نفر است. یعنی مقایسه آماری نشان می‌دهد که در قطر آمار مرگ شهروندان این کشورها ۷۵ درصد کاهش و یا به عبارتی دیگر طول عمر این مهاجرین آسیای جنوبی به قطر، ۷۵ در صد افزایش داشته است.
در مجموع از میان کارگران مربوط به پروژه‌های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که شهروند یکی از این پنج کشور بوده‌اند، ۳ نفر بر اثر حوادث شغلی و ۳۶ نفر بر اثر مرگ طبیعی جان خود را از دست داده‌اند. هر چند حتی فوت یک نفر هم غم‌انگیز است، با این حال ۳+۳۶ فوت فاصله زیادی با ۶۷۵۰ متوفی جمعیت ۱.۶ میلیونی این پنج کشور در ۱۰ سال دارد که رسانه‌ها به اشتباه آن را مرتبط با پروژه‌های جام جهانی می‌دانند.