به گزارش خبرگزاری مهر، سپهر زارعی سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: نتایج حاصل از بررسی اولیه محوطه چنددرخت به‌منظور ارزیابی ظرفیت این محوطه برای انجام برنامه‌های میدانی آینده، روشن کرد که پیشینه حضور انسان در این جزیره، نیازمند بازبینی است. با وجود دست‌ساخته‌های سنگی شاخص و به‌ویژه حضور تکنیک لوالوا، می‌توان این مجموعه را به دوره پارینه‌سنگی میانی منتسب کرد.
این باستان‌شناس افزود: این یافته‌های جدید، حضور گروه‌های شکارگر-گردآورنده دوران پارینه‌سنگی در این جزیره را تأیید کرده و بیانگر اهمیت تنگه هرمز در باستان‌شناسی پارینه‌سنگی خلیج‌فارس و سواحل جنوبی ایران است.
زارعی گفت: حفظ این محوطه و منظر زیست‌محیطی آن و انجام پژوهش‌های بیشتر در این بخش از سواحل شرقی جزیره هرمز یکی از اهداف پژوهشی-حفاظتی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان است.
او ابراز امیدواری کرد: پژوهش‌های آینده شامل بررسی فشرده، نمونه‌برداری سیستماتیک، کاوش لایه‌های برجا و مطالعات تکمیلی، دانش باستان‌شناسان را در مورد گسترش گروه‌های پارینه‌سنگی و ارتباط خلیج‌فارس با جنوب ایران و شبه‌جزیره عربستان در دوره پلیستوسن را افزایش دهد.
این باستان‌شناس افزود: محوطه چند درخت، نخستین مدرک از استقرارهای دوره پارینه‌سنگی در جزیره هرمز و پس‌از محوطه بام قشم، دومین مدرک از این گونه استقرارها در جزایر خلیج فارس است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان نیز با اشاره به شناسایی یک محوطه از دوره پارینه‌سنگی از سوی کارشناسان این اداره‌کل در سواحل شرقی جزیره هرمز تصریح کرد: در بررسی اولیه پراکندگی قابل توجهی از دست‌ساخته‌های سنگی بر روی یک پادگانه دریایی (تراس ساحلی) شناسایی شده که باتوجه به مشاهدات باستان‌شناسان از ویژگی‌های فن‌آوری و گونه‌شناختی آن‌ها و وجود تکنیک لوالوا قابل قابل انتساب به دوره پارینه‌سنگی میانی است.
بناوند افزود: دوره‌ای که هم‌زمان با حضور انسان نئاندرتال و احتمالاً انسان هوشمند باستانی در ایران است و در حدود ۲۰۰ هزار سال پیش آغاز و در حدود ۴۰ هزار سال پیش به پایان رسیده است.
او با اشاره به بررسی‌های باستان‌شناختی پیشین در جزیره هرمز که از دهه ۱۳۱۰ خورشیدی شروع شده و طی آن تنها آثار و بقایای سکونت‌های دوره اسلامی یافت شده است تصریح کرد: اما در خلال بازدید کارشناسان اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان هرمزگان برای نخستین بار پراکندگی دست‌ساخته‌های سنگی بر روی پادگانه دریایی به‌نام «چنددرخت» شناسایی شد.
بناوند با اشاره به اهمیت این کشف، برنامه‌ریزی و اجرای پروژه بررسی مقدماتی آغاز شده در این محوطه را با هدف بررسی زمینه طبیعی این محوطه و بقایای پارینه‌سنگی دانست و اظهارکرد: این پژوهش محدوده، به‌منظور ثبت پراکندگی دست‌ساخته‌های سنگی و مطالعه گونه‌شناختی و فن‌آوری دست‌ساخته‌ها و ارائه یک گاهنگاری نسبی انجام شد.