به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، البته این دستگاه هنوز روی انسان‌ها آزمایش نشده اما احتمالاً نوعی بینایی اولیه را برای کاربر خود فراهم می‌کند. دستگاه مذکور یک پروتز به «چشم بیونیک فونیکس ۹۹»(Phoenix99 Bionic Eye) است و محققان دانشگاه سیدنی و نیوساوث ولز آن را ابداع کرده‌اند.
چشم بیونیک مذکور برای بیمارانی توسعه یافته که در نتیجه ابتلا به بیماری‌هایی مانند «ورم رنگیزه‌ای شبکیه» (رتینیت پیگمنتوزا) نابینا شده‌اند. در این بیماری شبکیه آسیب دیده اما عصب بینایی دست نخوره باقی می‌ماند.
سیستم مذکور شامل یک دوربین ویدئویی کوچک است که روی عینکی سوار می‌شود که از صحنه‌های روبروی کاربر عکس می‌گیرد. این تصاویر به سیگنال‌های بی سیمی تبدیل می‌شود که از دوربین به ماژول ارتباطی ایمپلنت شده زیر پوست گوش کاربر انتقال می‌یابند.
ماژول سیگنال‌های ویدئویی را به شکل پالس های الکتریکی رمزگذاری می‌کند که به ماژول تحریکی منتقل می‌شوند که در شبکیه چشمان بیمار ایمپلنت شده‌اند.
این دستگاه می‌تواند اعصاب معیوب شبکیه را دور بزند و به طور مستقیم سلول‌های گانگلیون سالم شبکیه را تحریک کند. این سلول‌ها وظیفه جمع آوری داده از سلول‌های دیگر شبکیه و انتقال آن به اعصاب بینایی مغز را بر عهده دارند.
ساموئل اگنبرگر محقق دانشگاه دانشگاه سیدنی در این باره می‌گوید: ما در خصوص کیفیت بینایی احیا شده، متوجه شدیم این قابلیت بسیار متفاوت از بینایی نرمال است. طرح‌های اولیه مشابه از شبیه سازی الکتریکی شبکیه در سراسر جهان روی انسان‌ها آزمایش شده و نتایج متفاوتی در بر داشته‌اند. اما باید اشاره کنیم این پروتز اطلاعاتی ساده درباره محیط فرد مانند ردیابی موانع فراهم می‌کند تا آنها بتوانند مسیر یابی کنند، جهت را دریابند یا حتی حروف بزرگ را بخوانند.
در یک آزمایش سه ماهه پروتز در گوسفندها ایمپلنت شد و بدن آنها به خوبی چشم مصنوعی را تحمل کرد. محققان اکنون مشغول ارائه درخواست برای آزمایش بالینی پروتز مذکور شده‌اند.