زهرا آراستهنیا یکی از اکرانکنندههای مردمی جشنواره «عمار» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره یک دهه برگزاری این رویداد گفت: از دورههای اولیه جشنواره فیلم «عمار» بود که همکاری با این رویداد را آغاز کردم. به نظرم جشنواره «عمار» به صورت جدیتر باید در زمینه ساخت فیلم ورود کند. وضعیت اکران فیلمها خوب است و با همبستگی اکرانکنندهها فیلمها به خوبی دیده میشوند اما از آنجایی که ساخت فیلم در این سالها جدی گرفته نشده است، فیلم خوب در دست و بالمان کم داریم.
وی درباره فرآیند فعالیت خود در حوزه اکران آثار توضیح داد: در گذشته فرآیند به این صورت بود که بسته دیویدی فیلمهای جشنواره را در اختیار ما قرار میدادند تا به انتخاب خودمان بر مبنای سن و سلایق جمع مخاطبانی که مدنظر داشتیم، آثار مستند و یا داستانی مختلف را انتخاب و اکران میکردیم. بعدها امکان استفاده از سایت و دانلود آثار هم بهوجود آمد. به تازگی هم اکرانهای پروژهای را برای فیلمهای سینمایی انجام میدهیم که این فیلمها از طریق «سینمامردم» اکران میشوند.
آراستهنیا درباره «سینمامردم» گفت: «سینمامردم» نرمافزاری است که بهدلیل جلوگیری از انتشار فیلم در فضای مجازی نسخه کدگذاری شده آثار را در اختیار ما قرار میدهد. هر بار با اخذ مجوز مربوطه از مرکز، کد مدنظر فعال میشود و امکان پخش فیلم وجود خواهد داشت. از این طریق امنیت فیلمها هم حفظ میشود و این امکان بهوجود میآید که فیلمهای در حال اکران در سینماها را هم در قالب شبکه اکران مردمی عمار، به نمایش بگذاریم.
این اکرانکننده مردمی درباره تجهیزاتی که برای فعالیت در اختیار دارد گفت: تنها یک لپ تاپ و پروژکشن در اختیار داریم. البته اکرانهای کوچکی هم داریم که تنها با اتصال لپتاپ به تلویزیون فیلمها را نمایش میدهیم. برای «سینمامردم» اما لپتاپ را به پروژکشن وصل میکنیم و فیلم را در صورت امکان روی پرده و در صورت نبود پرده، روی یک دیوار سفید به نمایش میگذاریم. پروژکشن را موسسه در اختیار ما قرار داده و لپتاپ هم متعلق به خواهرم است.
وی درباره مناطقی که در آن به اکران فیلم پرداخته است و واکنش اهالی این مناطق محروم هم توضیح داد: هدفگذاری جشنواره «عمار» از ابتدا انعکاس دردهای مردم بوده است. دردهایی که شاید از طریق سیستمهای رسمی امکان طرح نداشته باشند. به همین دلیل تلاش کردیم آثار را به دست مردم برسانیم. مردم هم این احساس را دارند که یک نفر هست که حرف آنها را مطرح کرده است. به همین دلیل هم رساندن این آثار به افراد کف جامعه بسیار برای ما اولویت دارد. رفتن به روستاهای مختلف و مناطق صعبالعبور برای اکران فیلمها هم با همین هدف صورت میگیرد. در داخل برخی شهرها هم اکرانهایی داشتهایم. به تعبیری از اکران در بزرگترین سالنهای شهری تا اکرانهای کوچک و چندنفره را در دستور کار خود داشتهایم.
آراستهنیا درباره حضور «عمار» در مناطق محروم از سینما هم گفت: زمانی که بنده همکاریام با «عمار» را آغاز کردم، در اهواز حضور داشتم. به مناطق کمبرخوردار اهواز میرفتیم. مناطق عربنشینی که گاهی زبان فارسی را هم متوجه نمیشدند و به همین دلیل فیلمهایی را انتخاب میکردیم که کمترین دیالوگ را داشته باشند. با مساجد این مناطق هماهنگ میکردیم تا بتوانیم فیلمها را در آنجا به نمایش بگذاریم. در برخی مناطق اینکه ما بهعنوان تعدادی خانم قصد اکران فیلم را داشتیم قابل قبول نبود. برخی حتی فکر میکردند که ما زنان آن منطقه را گمراه خواهیم کرد! اما زمانی که خانمها در برنامههای ما شرکت میکردند، بسیار خوششان میآمد و ابراز احساسات میکردند.
وی درباره واکنش مخاطبان در اکرانهای مردمی هم توضیح داد: غالباً بعد از این اکرانها گفتگوهایی را با مخاطبان داریم. مردم انرژی میگیرند. معمولاً هم فیلمهایی را برای هر منطقه انتخاب میکردیم که موضوعش نزدیک به دغدغههای مردم آن منطقه داشته باشد و بتوانند با آن همذاتپنداری کنند. با شور و شوق به تماشای این فیلمها مینشستند و گاهی انگیزه پیدا میکردند که خودشان هم درباره مشکلاتشان فیلم بسازند. بهخصوص که در آثار عمار در کنار طرح مشکلات، مسئله امیدآفرینی هم همواره مدنظر قرار دارد و اینگونه نیست که همه چیز تلخ باشد. حتی در ترکیب فیلمها تلاش میکردم که لااقل یک فیلم طنز و یا فیلمی مرتبط با مدافعان حرم داشته باشیم. دقت در انتخاب فیلمها روی بازخورد مردم در مناطق مختلف تأثیرگذار است و این نکتهای است که یک اکرانکننده عمار باید به آن توجه داشته باشد.