به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دیلی میل، محققان استرالیایی در « کورتیکال لبز» به سلول های مذکور در ۵ دقیقه این بازی را آموزش دادند. جالب آنکه مدت زمان آموزش به سلول های مغز بسیار سریع تر از آموزش به هوش مصنوعی است که ۹۰ دقیقه طول می کشد.
سیستم مذکور « دیش برین» (Dish Brain) نام دارد و شامل سلول های مغزی است که روی طیفی از میکروالکترودها کشت شده اند. این میکروالکترودها قادر به تحریک سلول ها نیز هستند.
محققان برای آموزش به مغزهای کوچک از یک نسخه تک بازیکن بازی رایانه ای استفاده کردند و سیگنال هایی الکتریکی به آرایه های میکروالکترود چپ یا راست ارسال کردند که نشان می داد توپ در کجا قرار دارد.
در مرحله بعد مغز اعصابی را فعال می کرد تا با توجه به موقعیت توپ راکت هایی را به عقب و جلو حرکت دهد. در حین بازی پونگ، الگوهای فعالیت در نورون‌ها توسط مینی‌مغزها و در حینی تعیین شد که راکت ها به چپ یا راست حرکت می کردند.
دنیای مجازی که بازی ویدئویی در آن انجام می شود نسبت به فعالیت ها واکنش نشان می دهد و از سوی دیگر بازخورد الکترودها به مغزهای کوچک کمک می کند تا شیوه عملکرد پاروها را بیاموزد.
برت کاگان محقق ارشد کورتیکال لبز و پژوهشگر ارشد این تحقیق می گوید: به نظرم عادلانه است که آنها را مغزهای سایبورگی بنامیم. گاهی اوقات از آنها به عنوان ماتریکس های زنده نام برده می شود.
او اشاره می کند هرچند مغزهای کوچک سریع تر از هوش مصنوعی می آموزند، اما هنگام انجام بازی ویدئویی به اندازه این فناوری ماهر نیستند. این ارگانوئیدها در مقابل رایانه ای مانند «دیپ مایند» (Deep Mind) می بازند.
محققان با استفاده از سیستم «دیش برین» نشان دادند یک لایه از نورون های قشر مغزی در آزمایشگاه می توانند خود را سازماندهی کنند و رفتاری هوشمندانه و حساس در دنیای بازی شبیه سازی شده داشته باشند.