به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، جوان دیدیون نویسنده‌ای که با مقاله‌ها و رمان‌هایش و نیز نوشتن فیلمنامه‌هایی با بازی بزرگان سینما به شهرت رسیده بود، بر اثر عوارض پارکینسون از دنیا رفت.
دیدیون با همراهی همسر فقیدش جان گرگوری دون نویسنده فیلمنامه‌های فیلم‌های مشهوری چون «اعترافات واقعی»، «ستاره‌ای متولد شده است»، «وحشت در نیدل پارک» و «خصوصی و شخصی» بود.
وی همچنین با اقتباس از کتاب‌های خودش «افتان و خیزان تا بیت‌اللحم» که سال ۱۹۶۸ منتشر شد و درباره زندگی در کالیفرنیا در دهه ۱۹۶۰ بود و «نقشت را بپذیر» که سال ۱۹۷۰ منتشر شد و سال ۱۹۷۲ فیلمی اقتباسی از آن ساخته شد، فیلمنامه‌های مهمی نوشت. وی با این کتاب‌ها نشان داد که مشاهده‌گری تیزبین در زمینه مسایل فرهنگی و رفتارهای مردم کالیفرنیا است.
دیدیون مقالات تحقیقی متعددی در نشریاتی چون «لایف» منتشر کرد و از خلال آنها به بررسی زندگی مردم آمریکا و فرهنگ هیپی‌ها پس از جنگ پرداخت.
در سال ۱۹۷۹ وی کتاب «آلبوم سفید» را منتشر کرد که مجموعه‌ای از مقاله‌های وی در مجله‌های مختلف بود و درباره موضوع‌هایی چون «چارلز منسون» و گروه موسیقی «دورز» نوشته شده بود.
در سال ۲۰۱۷ برادرزاده وی گریفین دون که کارگردان و بازیگر است مستندی برای نتفلیکس درباره عمه‌اش ساخت که با عنوان «جوان دیدیون: مرکز متوقف نمی‌شود» منتشر شد.
«ستاره‌ای متولد شده» با بازی باربارا استرایسند و «اعترافات واقعی» در سال ۱۹۸۱ با بازی رابرت دنیرو و رابرت دووال بود که داستانش با تمرکز بر پرونده قتل «دالیای سیاه» نوشته شده بود، بر مبنای فیلمنامه‌های وی ساخته شدند.
جوان دیدیون با همکاری همسرش فیلمنامه «وحشت در نیدل پارک» را هم نوشت که با بازی آل پاچینو ساخته شد.
این نویسنده در دهه ۱۹۸۰ به نوشتن درباره مسایل سیاسی تمایل بیشتری نشان داد و به بررسی تجربه کوبایی‌ها در کتاب‌های «سالوادور» و «میامی» پرداخت.
دیدیون پس از درگذشت همسرش در سال ۲۰۰۳ کتابی از خاطرات مشترکشان نوشت که نمایشی با اقتباس از آن در برادوی به روی صحنه رفت.
وی نویسنده مقاله‌ها و کتاب‌های غیرداستانی متعددی بود که «بگذار بگویم نظرم چیست» در سال ۲۰۲۱ دربرگیرنده شماری از مقاله‌های مهم وی از سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۰ آخرین آنهاست.