به گزارش خبرنگار مهر، انتشارات فصل پنجم، مجموعه شعر سپید «هزار و سیصد و نود و خون» سروده آرش قربانی را با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۱۱۶ صفحه و بهای ۳۰ هزار تومان منتشر کرد.
این کتاب شامل ۸۱ سروده کوتاه و بلند در مضامینی عاشقانه، اجتماعی و… است. هرچند که عاشقانه‌های این کتاب نیز تمی اجتماعی دارند. شاعر توانسته به خوبی با کلمات فضاهای شخصی خاصی را بیافریند، فضاهایی که راوی هراسی هستند از «بودن» در جهان. همین هراس البته لذتی زیباشناسانه را نیز به مخاطب القا می‌کنند.
باهم چند سروده از این کتاب را می‌خوانیم:
۱
ما مقیم خانه‌های بی‌پنجره‌ایم
و آفتابمان
تنها بر عکسِ رویِ دیوارِ کوتاهِ خانه، طلوع می‌کند
روزی اگر که خواستی به دیدنمان بیایی
کمی از عطر دریا را برایمان بیاور
در شبِ مدامِ خانه ما
خزر
سال‌هاست که بوی خاک و کاغذِ کاهی گرفته است
۲
برای سرودن تو
کلمات باید شلاقی باشند
بلند و سرکش و بی‌رحم
که تا وقتی بر گُرده بنشینند
آسمان را به زوزه‌ای بلند بشکافند
و وقتی که برمی‌خیزند
هوا را به ذره‌های خیسِ خون بیالایند
بی‌گمان، تو در شعر هم نمی‌گنجی
و قامت واژه‌ها آن‌قدرها بلند نیست
که بتواند تو را از پشتِ دیوارهای بلندِ رنج، ببیند
۳
و تنت، می‌برد مرا
به کودکی‌هایم
وطنم
جایی میانِ مزارعِ گندم بود
۴
کاش!
هرچیزی را مثل شعر
نیمائی می‌بود
آن وقت
حالا دیگر شاید جنگ هم وزنِ کمی داشت
شاید هم به جای قافیه‌های مرسومش
دوئلی بود
برای آگاهی
مبارزه‌ای برای زیبایی
ای کاش هر چیزی را نیمائی می‌بود
مرا
تو را
همه را