به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، یک سوی این ماده محکم به تاندون‌های آسیب دیده می‌چسبد و سوی دیگر از تاندون در برابر برخورد و اصطکاک با سایر بافت‌ها حفاظت می‌کند. این امر باعث می‌شود تأثیر داروهای کاهش زخم و التهاب بر روی تاندون‌ها بیشتر شود.
ورزش و افزایش سن گاهی باعث آسیب دیدن تاندون‌ها می‌شود و این امر هم موجب درد شدید و هم مشکلات افراد برای حرکت دادن اندام‌هایشان می‌شود. بهبود تاندون‌های آسیب دیده نیز وقت گیر است. حتی در صورت بهبود تاندون‌ها، آنها به استحکام قبلی خود بازنمی گردند و لذا فرد نمی‌تواند مثل سابق تحرک داشته باشد.
لذا پژوهشگران این ماده جدید را برای کمک به بهبود تاندون‌ها تولید کرده‌اند که متشکل از یک ژل چسب جراحی، مخاطی چسبنده و یک هیدروژل جدید است.
سطح اول حاوی کیتوزان است که محکم به تاندون‌ها می‌چسبد تا دو طرف پارگی را در کنار هم نگه دارد تا بهبودی حاصل شود و سطح دوم با استفاده از هیدروژل به تاندون کمک می‌کند تا در طول حرکت روی بافت‌های دیگر سر بخورد.
آزمایش این ماده زیستی بر روی بافت‌های حیوانات و انسان‌ها در مراحل اولیه موفقیت‌آمیز بوده است. به عنوان مثال، زمانی که این ماده بر روی تاندون‌های کشکک پاره‌شده موش‌ها به کار گرفته شده، در طول سه هفته کاشت در جای خود باقی مانده و بهبود تاندون را تسهیل کرده است.