به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی «صحنه زنی» به کارگردانی علیرضا صمدی این روزها روی پرده است، کارگردانی که اولین بار با «بی نامی» در سال ۹۵ پا به عرصه سینمای حرفه‌ای گذاشت، این فیلم هرچند نه در گیشه و نه در رقابت‌های داخلی دستاوردی را برای علیرضا صمدی به دنبال نداشت اما مسیر او را در ساخت فیلم هموار کرد.
علیرضا صمدی بعد از تجربه «بی نامی» فرمان فیلمسازی را چرخاند و «صحنه زنی» را با قصه‌ای متفاوت‌تر کارگردانی کرد؛ فیلمی که برای او سیمرغ سیمین بهترین کارگردانی سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر را به ارمغان آورد.
ترکیب بازیگران «صحنه زنی» اما متفاوت‌تر از «بی نامی» است. علیرضا صمدی در فیلم تازه اش همزمان که از چهره‌های نام آشنا استفاده کرده از حضور بازیگران تئاتر هم بهره برده است.
از آنجایی که در سینمای ایران، گیشه حرف اول را می‌زند، هنوز بسیاری از تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران آثار سینمایی حاضر به پذیرش استفاده از چهره‌های جدید نیستند و این ریسک را نمی‌کنند تا بازیگران اصلی را از میان چهره‌های جوان و جویای نام انتخاب کنند. بر همین اساس نیز عمدتاً از بازیگران چهره که پیش از این آزمون و خطا شده‌اند و میزان جذب مخاطبشان در گیشه مشخص شده است استفاده می‌کنند. حتی در بسیاری از مواقع از چهره‌های سن و سال دار به جای چهره‌های جوان بهره می‌گیرند چرا که حاضر به پذیرش این ریسک نیستند.
اما در این میان هستند سینماگرانی که از چهره‌هایی استفاده می‌کنند که پیش از این در فضای تئاتر حضور داشته‌اند و با توجه به تجربه‌ای که در آن زمینه دارند، حالا پا به فضای سینما نیز گذاشته‌اند. در تئاتر ایران بازیگران بسیاری داریم که توانمند هستند و می‌توانند در این زمینه حضور پررنگی داشته باشند، نوید محمدزاده، هوتن شکیبا، هادی حجازی فر، بهرام افشاری و… که حالا از پولسازترین و شناخته شده ترین چهره‌های سینمای ایران به شمار می‌روند، از رهگذر تئاتر بود که پا به عرصه سینما گذاشتند.
اما دسته بندی‌هایی که در فضای تصویری شکل گرفته است و یا عدم اعتماد به برخی چهره‌های تئاتری باعث شده است تا آنها نتوانند آنطور که باید به جایگاه اصلی خود برسند. بازیگرانی که سال‌ها در عرصه نمایش خوش درخشیده‌اند اما هنوز مخاطب آنها را نمی‌شناسد و شناختی نسبت به این بازیگران ندارد.
این در حالی است که فضای تئاتر در طی سال‌های اخیر چهره‌های بسیار قدرتمندی به سینمای ایران معرفی کرده است که هرکدام از آنها امروز وزنه‌های سنگینی در سینمای ایران شده‌اند و حتی تضمین کننده گیشه هستند. چهره‌هایی که خواستگاهشان تئاتر بوده است و از این فضا پس از سال‌ها تلاش، ممارست و کسب تجربه پا به عرصه سینما گذاشته‌اند.
فیلم سینمایی «صحنه زنی» ساخته علیرضا صمدی نیز فیلمی است با بازی بازیگران شناخته شده. بهرام افشاری، مهتاب کرامتی، لیندا کیانی و مجید صالحی از چهره‌هایی هستند که پیش از این حضور در فیلم‌های سینمایی را آزموده‌اند و حالا مخاطبان سابقه‌ای ذهنی از آنها دارند.
اما در کنار این بازیگران، سایر گروه بازیگری نیز از تئاتر وارد عرصه سینما شده‌اند و صمدی توانسته است آنها را در نقش‌هایی به کار بگیرد. سیامک ادیب، فرزانه سهیلی، محمد نادری، پیام احمدی‌نیا و.. هر کدام از بازیگرانی هستند که نقش‌های مکمل «صحنه زنی» را بر عهده دارند. فرمول تکیه بر بازیگران چهره بدون تقویت ساختار و قصه فیلم حالا خیلی وقت است که به فرمولی شکست خورده تبدیل شده است، این را فیلم‌های گران قیمت و پر زرق و برق سینما نشان می‌دهد که گاه بالغ بر ۱۰ چهره نخست سینما را در خود داشته‌اند اما در اکران سینمایی اقبالی را به همراه نداشته‌اند بارزترین نمونه این سبک فیلمسازی به «ما همه با هم هستیم» به کارگردانی کمال تبریزی بر می‌گردد که در زمان نمایش‌اش اعجاب خبرنگاران و البته مخاطبان را برانگیخت، این فیلم با آنکه از مطرح ترین بازیگران سینمای ایران حتی در نقش‌های فرعی بهره می‌برد اما به دلیل فیلمنامه ضعیف و قصه بی جانش با شکستی مطلق در گیشه مواجه شد.
حالا به نظر می‌رسد فضای سینمای ایران حالا به جایگاهی رسیده است که بتوان از بازیگرانی که چهره نیستند نیز استفاده کرد و اتفاقاً در جذب مخاطب نیز موفق بود. چرا که مخاطب امروز چهره برایش معنایی ندارد و بیش از هر چیز به دنبال دیدن یک کار خوب و در خور شانش است.
اگر اثری بتواند با استفاده از یک داستان قوی، روایتی درست و به جا و همچنین بازیگران مناسب تولید شود قطعاً مخاطب را نیز می‌تواند با خود همراه کند و دیده شود.