خبرگزاری مهر – گروه هنر – علیرضا سعیدی: ساعت‌های پایانی روز دوشنبه بیستم دی‌ماه ابتدا در فضای مجازی و سپس در رسانه‌های رسمی کشور خبر دیدار تعدادی از خوانندگان و تهیه‌کنندگان موسیقی پاپ ایران با محمد مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تبدیل به یکی از مهم‌ترین رویدادهای مرتبط با حوزه موسیقی طی روزهای اخیر شد. دیداری که گویا به واسطه رایزنی‌های مجتبی امینی از تهیه‌کنندگان حوزه سینما و تلویزیون صورت گرفت، که طی روزهای اخیر، حضورش در حوزه موسیقی به واسطه مدیریت برنامه‌های محمد علیزاده (خواننده پاپ) و هماهنگی دیدار یاد شده به شکل جالب توجهی پررنگ شده است.
البته هنوز از جزییات مسائل مطرح شده در این دیدار که با حضور هنرمندان و تهیه‌کنندگانی چون سالار عقیلی، محمد علیزاده، بابک جهانبخش، اشوان، محسن ابراهیم‌زاده، مهدی دارابی، رضا بهرام، علی رهبری (خواننده)، آرین بهاری، گرشا رضایی، مهدی احمدوند، هادی زینتی، محمدحسین توتونچیان، مهدی کرد، مجید عبدی، مجتبی امینی و حامد کولیوند برگزار شده است، مطلب دقیقی منتشر نشده است. عمده افرادی هم که در این رابطه به مصاحبه با رسانه‌ها پرداخته‌اند، فقط به ارائه مطالب کلی بسنده کرده‌اند.
آیا فرآیند دعوت از این افراد دربرگیرنده ملاحظاتی بوده که فقط تعدادی از تهیه کنندگان و خوانندگان به این برنامه دعوت شده‌اند؟ آیا پیش از برگزاری جلسه هماهنگی میان تهیه کنندگان اتفاق افتاده که فقط این تعداد در برنامه حضور داشته باشند؟ دیدار برخی از فعالان عرصه موسیقی پاپ با وزیر ارشاد و وعده مطرح شده، مبنی بر استمرارش، می‌تواند از جهات مختلف به عنوان یک دستاورد مثبت در حوزه فعالیت‌های وزارتی محمد مهدی اسماعیلی محسوب شود، اما در همین چارچوب نکات مهمی وجود دارد که می‌تواند زمینه ساز ارائه پرسش‌ها و نکاتی باشد که باید روی آن متمرکز بود. نکاتی که در فرآیند تولید و نظام ساختاری موسیقی پاپ ایران ایجادکننده چند علامت سئوال بود که به خودی خودی می‌تواند نشانه‌هایی برای بروز اختلاف سلیقه میان فعالان این عرصه باشد.
اینکه در جلسه‌ای با این سطح از اهمیت که می‌توانست انعکاس‌دهنده مطلوبی از شرایط این روزهای موسیقی پاپ ایران در دیدار با یک مرجع عالی دولتی در حوزه فرهنگ باشد، چرا طیف بیشتری از خوانندگان و تهیه‌کنندگان حوزه موسیقی حضور نداشتند؟ آیا فرآیند دعوت از این افراد دربرگیرنده ملاحظاتی بوده که فقط تعدادی از تهیه‌کنندگان و خوانندگان به این برنامه دعوت شده‌اند؟ آیا پیش از برگزاری جلسه هماهنگی میان تهیه‌کنندگان اتفاق افتاده که فقط این تعداد از خوانندگان در برنامه حضور داشته باشند؟ آیا بهتر نبود که برای دعوت از افراد در یک جلسه تاریخی، هنرمندان و تهیه‌کنندگان بیشتری در حوزه موسیقی پاپ حضور می‌داشتند که بتوانند گستره بیشتری از فعالیت‌ها و دغدغه‌هایشان را با وزیر ارشاد در میان بگذارند؟
به هر ترتیب هم اکنون در این حوزه از موسیقی، تهیه‌کنندگان و خوانندگانی در کنار نام‌های حاضر در این جلسه حضور دارند که هرکدام می‌توانند به عنوان یکی از موثرترین ها، پرمخاطب ترین ها و قدرتمندترین‌های حوزه خود محسوب شوند، اما اسم و نامی از آنها در جلسه یاد شده با وزیر ارشاد وجود نداشت. شرایطی که در نگاه اول می‌تواند نشانه و نمادی در جهت اختلاف میان تهیه‌کنندگانی باشد که به آنها حتی تمایلی برای حضور مشترک در یک برنامه به اهمیت دیدار با وزیر ارشاد را هم نمی‌دهد. چارچوبی که اگر خلاف این دیدگاه هم به آن بنگریم مستلزم ارائه توضیحاتی چه از سوی مجتبی امینی به عنوان هماهنگ کننده نشست و چه از سوی افراد غایب است.
با راه اندازی سامانه‌های جدید فروش بلیت و کنسرت و همین عدم حضور تعداد دیگری از تهیه‌کنندگان نشان داد که در این حوزه شرایطی وجود دارد که باید روی این فرآیند تمرکز بیشتری کرد. البته کم توجهی محض به موضوع لزوم حضور اصحاب رسانه در چنین نشست‌هایی همچنان جزو حلقه مفقوده فرآیند فعالیت هنرمندان و تهیه کنندگان در حوزه موسیقی پاپ است که گویا علاقه فراوانی به «تعاملات پشت درهای بسته دارند» در حالی که با کمی اعتمادسازی و چاشنی جسارت حضور این چارچوب رسانه‌ای می‌توان چشم‌انداز مناسبی را برای ارتقای کیفیت و شرایط فعلی موسیقی پاپ ایران به واسطه حضور رسانه‌های دغدغه مند فراهم سازد که تا به امروز چنین نبوده است.
اما یکی دیگر از حاشیه‌های مربوط به جلسه وزیر با اهالی موسیقی پاپ که در همین یک روز موجب ظهور و بروز مسائل و انتقاداتی شده، اولویت برگزاری جلسه وزیر ارشاد با اهالی موسیقی پاپ است. جلسه‌ای که بعد از دیدار چند هفته گذشته مدیران خانه موسیقی با وزیر ارشاد تقریباً دومین برنامه‌ای است که شکل رسانه‌ای پیدا کرده است. دیداری که عده‌ای فعالان، کارشناسان و هنرمندان حوزه موسیقی معتقدند بهتر بود ابتدا با هنرمندان و دست‌اندرکاران دیگر گونه‌های موسیقی از جمله «موسیقی نواحی»، «موسیقی ایرانی» و «موسیقی کلاسیک» برگزار می‌شد تا در ابتدا آسیب‌ها و مشکلات متعدد موجود در این حوزه‌های موسیقایی به صورت مستقیم با وزیر ارشاد در میان گذاشته شده و سپس روی مشکلات و دغدغه‌های حوزه موسیقی پاپ متمرکز شود. مساله مهم و اجتناب ناپذیری که باید پذیرفت که در وضعیت بحرانی قرار دارد و می‌بایست برای آن به شکل جدی دنبال راه چاره و بهبود اوضاع بود.
برگزاری جلسه اهالی موسیقی پاپ با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی فارغ از اما و اگرهایی که در درونش داشت و ما فقط به بخشی از آن اشاره داشتیم، می‌تواند دستاوردی مثبت و ارزشمند برای حل مشکل فعالان این عرصه باشد. اما مطلوب این است که در ادامه استمرار این جلسات، فعالان دیگر گونه‌های موسیقی نیز در اولویت قرار بگیرند به هر حال فرآیند تولید، بازاریابی و فروش محصولات موسیقایی در حوزه موسیقی پاپ اگر نگوییم در وضعیت مطلوب، اما به نسبت به سایر حوزه‌های فعال موسیقی در وضعیت بهتری قرار دارد، شرایطی که با بازگشایی مجدد سالن‌های کنسرت، نحوه قیمت گذاری بلیت، دستمزد خوانندگان و اساساً شرایط اقتصادی این حوزه ماجرای درآمدزایی و بهره وری های اقتصادی فعالان این حوزه را در وضعیت بهتری از دیگر گونه‌های موسیقایی قرار داده است. فرآیندی که در بخش‌های دیگر موسیقی اصلاً در شرایط مطلوبی نیست و فعالان این حوزه در بدترین وضعیت ممکن قرار دارند.
مواجهه با غول بی شاخ و دمی چون کرونا هنرمندان این عرصه را در چارچوبی قرار داده که یکی از لازمه‌ها و مولفه‌های احیا و سرزندگی اش حمایت‌های دولتی به ویژه از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. حمایت‌هایی که اگرچه از دریچه‌ای چون صندوق اعتباری هنر در قالب تسهیلات و حمایت‌هایی در حال انجام است، اما در این بخش شرایطی وجود دارد که مجموعه‌ای چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید ورود جدی تری به ماجرا داشته باشد.
طبیعتاً در مسیر ضرورت حمایت‌های دولتی که می‌توانیم در حوزه‌های مختلف موسیقی غیر از موسیقی پاپ به آن اشاره داشته باشیم، برگزاری جلساتی مشابه برنامه‌ای که در روز دوشنبه وزیر ارشاد با فعالان موسیقی پاپ داشت، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. نکته‌ای که در همین یکی دو روز محل انتقاد دست‌اندرکاران حوزه‌های مختلف موسیقی قرار گرفت و بعد از برگزاری جلسه وزیر با اهالی موسیقی پاپ بود که موجب دلخوری و دلگیری‌هایی شد که چارچوب اصلی این دلخوری‌ها تاکید روی در اولویت قرار گرفتن موسیقی پاپ نسبت به سایر گونه‌های موسیقی در ملاقات‌های این چنینی وزیر ارشاد بود. موضوعی که استمرار برگزاری آن با سایر گونه‌های موسیقی کشور می‌تواند مرهمی بر دردهای عمیق اهالی دیگر گونه‌های موسیقایی باشد تا آنها بتوانند به صورت رو در رو مشکلات و دغدغه‌هایشان را با وزیر ارشاد در میان بگذارند. مشکلات و مصائبی که هر روز بر تعدادش افزوده شده و شرایط بسیار بحرانی را پدید اورده است.
به طور حتم برگزاری جلسه اهالی موسیقی پاپ با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی فارغ از اما و اگرهایی که در درونش داشت و ما فقط به بخشی از آن اشاره داشتیم، می‌تواند دستاوردی مثبت و ارزشمند برای حل مشکل فعالان این عرصه باشد. اما مطلوب این است که در ادامه استمرار این جلسات، فعالان دیگر گونه‌های موسیقی نیز در اولویت قرار بگیرند. چرا که اکنون هنرمندان و دست‌اندرکاران این بخش در شرایط بسیار وخیم و بحرانی به سر می‌برند که ضرورت توجه یکی از عالی‌ترین مجموعه‌های فرهنگی دولتی را صد چندان می‌کند.
محمد مهدی اسماعیلی به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم طی ماه‌های اخیر نشان داده که برای برگزاری جلسات و نشست‌های مختلف مانند برخی‌ها در پشت درهای بسته بودن را ترجیح نمی‌دهد، رویکرد ارزشمند و مثبتی که حرکت مستمر در این مسیر می‌تواند چشم‌انداز درست و صادقانه‌تری را پیش روی در حوزه فعالیت‌های فرهنگی هنری کشور ترسیم کند.