به گزارش خبرنگار مهر، حسین نوش آبادی صبح دوشنبه در جمع خبرنگاران در واکنش به شبهات و حاشیه سازی های ایجاد شده در خصوص متر تهران به پیشوا اظهار داشت: پروژه‌ی متروی تهران به پیشوا در دوره هفتم مجلس که بنده نماینده مردم بودم، مصوب و عملیات اجرایی آن در سال ۸۵ آغاز شد و زمین برای احداث ایستگاه‌های مترو در برخی از مناطق، از جمله پیشوا و قرچک، توسط شهرداری‌ها، در اختیار قرار گرفت. اما متأسفانه، چند سال بعد، این پروژه مهم، به قطار حومه‌ای تبدیل و بر همین اساس ریل گذاری و سایر زیر ساخت‌ها، طراحی و اجرا شد.
نوش آبادی افزود: از سال قبل که بنده مجدداً مسئولیت نمایندگی و خدمتگزاری مردم شریف و انقلابی این خطه را عهده دار شدم، برای بازگشت پروژه مترو و تسریع در اجرای آن، پیگیری‌های متعددی انجام دادم تا امکان تحقق مطالبه به حق مردم، فراهم شود.
نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی در خصوص برخی مطالب و حاشیه سازی های رسانه‌ای اخیر در خصوص پروژه‌ی مترو گفت: در این راستا با مسئولان ارشد کشور، در دولت قبل، خصوصاً رئیس جمهور فعلی و نیز وزیر کشور صحبت و بر اجرای این خواسته‌ی مردمی، پافشاری کردم و در نطق‌های میان دستور مجلس و نیز تذکرات کتبی و شفاهی، خطاب به وزرای دولت قبل و کنونی راه و شهرسازی، خواستار اجرای پروژه مترو تهران به پیشوا شدم.
وی عنوان داشت: متعاقب این پیگیری‌ها، به اتفاق استاندار تهران، که تعلق خاصی به منطقه دارند، پیگیر جدی این پروژه شدیم که در این رابطه جلسه‌ای در دفتر وزیر راه و شهرسازی رستم قاسمی و معاونین ایشان و مدیران عامل مترو و راه آهن و با حضور شهردار تهران و اینجانب، برگزار شد و ضمن بررسی موانع پیشرفت کار و تاکید بر تأمین مالی پروژه، نسبت به تغییر پروژه قطار حومه‌ای به مترو، تاکید شد، به طوری که، شهردار تهران و مدیر عامل مترو، آمادگی خودشان را علیرغم مخالفت مدیر عامل راه آهن، برای همکاری در حل مشکل اعلام کردند و در نهایت مقرر شد، مدیرعامل متروی تهران و مدیر عامل راه آهن، که در حال حاضر مجریِ پروژه‌ی قطار حومه‌ای است و استانداری تهران، ضمن بررسی شرایط فنی و اقتصادی، چگونگی امکان تغییر پروژه‌ی قطار حومه‌ای به مترو را بررسی نموده و نتیجه را گزارش کنند.
نوش آبادی اظهار داشت: متأسفانه از آنجا که از ابتدای امر، مسئولان راه آهن که مجری پروژه‌ی فعلی قطار حومه‌ای هستند، مخالف تغییر این پروژه بودند، طی گزارشی مکتوب و یک طرفه، تغییر در اجرای پروژه را نپذیرفتند.
وی گفت: بلافاصله بنده مراتب اعتراض خودم را نسبت به این گزارش اعلام کردم و از استاندار محترم تهران که خودشان هم پیگیر انجام پروژه مترو هستند، خواهش کردم زیر بار این گزارش نروند و همچنان بر اجرای پروژه‌ی مترو، اصرار بورزند.
نوش آبادی افزود: بنده تا زمانی که پاسخ قانع کننده‌ای از وزارت راه و مسئولان راه آهن و شرکت مترو در این خصوص دریافت نکنم، بر انجام پروژه مترو تاکید دارم و این خواسته و مطالبه مردمی را دنبال خواهم کرد، بنابراین در گام بعدی، به عنوان نماینده دیار پانزده خرداد که بنیانگذار نظام حضرت امام خمینی (ره) فرمودند، مردم ورامین بر این کشور، حق ویژه ای دارند و همچنین فرمایش مقام معظم رهبری که سرزمین ورامین را سرزمین پاکان، نام نهادند، از ابزار قانونی خود در مجلس شورای اسلامی استفاده خواهم کرد و با طرح سوال از وزرای راه و کشور، آن‌ها را به صحن مجلس خواهم آورد، تا پاسخگوی این مطالبه بحق مردم باشند.
نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه طرف صحبت من مسئولان محلی شهرستان ورامین و اظهارات آنان نیست گفت: پروژه متروی تهران به پیشوا، یک پروژه ملی است و مخاطب من و مردم دیار پانزده خرداد، مسئولان کشور هستند نه شهرستان لذا مسئولان وزارت راه و شرکت راه آهن و وزارت کشور، باید پاسخ دهند چرا در سالیان اخیر، پروژه‌ی متروی تهران به پیشوا را به پروژه‌ی تهران به گرمسار تبدیل کردند، پروژه‌ای که باید ده سال قبل به بهره برداری می‌رسید، در یک اقدام غیر منطقی و غیر قابل توجیه، با اضافه کردن مسیر گرمسار به مترو تهران به پیشوا، هم طول پروژه را زیاد کردند و هم هزینه گزافی به اصل پروژه که اختصاص به ورامین و پیشوا داشت، تحمیل کردند بنابر این باید مسئولان وزارت راه و کشور، نسبت به این اقدام ناصواب، پاسخگو باشند.
وی گفت: چرا شرکت راه آهن، باید سرنوشت جمعیت هشتصد هزار نفری دیار پانزده خرداد را با جمعیت هشتاد هزار نفری شهر دیگری که جز پروژه‌ی اصلی مترو نبوده است و توجیه عقلایی هم ندارد، گره بزند.
نوش آبادی، ضمن احترام به حقوق مردم شهرستان گرمسار و حق آنان در تأمین حمل و نقل ریلی، عنوان داشت: چرا باید، بودجه و اعتباری که باید صرف اجرای پروژه‌ی متروی تهران به پیشوا می‌شد با لابی و فشارهای سیاسی افرادی خاص و سهل انگاری و بی توجهی مسئولان وقت، به هدر برود و مسیر چهل کیلومتری تهران به پیشوا به مسیر صد و بیست کیلومتری تهران به گرمسار تبدیل شود که نه مردم عزیز ورامین و پیشوا و قرچک، به حق خود برسند و نه مردم شریف گرمسار، لذا این سوال مطرح است که پاسخگوی اِتلاف این سرمایه‌های ملی که به بیت المال تعلق دارد، چه کسی است.