خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: قبل از آنکه داور استرالیایی سوت پایان بازی ایران و عراق را به صدا در آورد، ده‌ها نفر از لباس شخصی‌های کنار زمین در خط استارت قرار گرفتند تا به عنوان مشتاقان عکس سلفی و دیده شدن در تصاویر تلویزیونی زودتر از بازیکنان نیمکت و کادر فنی وارد زمین شوند!
این برای اولین بار نبود که زمین ورزشگاه آزادی بعد از یک اتفاق شیرین و خاطره ساز پر می شود از افرادی که هیچ مسئولیتی ندارند و صرفا برای گرفتن عکس و امضا و دیده شدن در تصاویر وارد زمین می شوند.
این بار فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ از هفته ها قبل خود را برای برگزاری جشن صعود تیم ملی آماده کرده بودند. صعودی که از قبل مشخص بود اتفاق خواهد افتاد و ورزشگاه آزادی باید شاهد برگزاری جشن صعود تیم ملی باشد.
اما آنچه دیدیم آشفتگی و بهم ریختگی بود که داخل و کنار زمین رخ داد و آنقدر افراد متفرقه و ناشناس زیاد بودند که در برخی تصاویر یک بازیکن تیم ملی دیده می شد و پنج تا شش نفر افراد متفرقه! حتی در تصویری که امیر عابدزاده مقابل پدر زانو می زند تا دست او را ببوسد افرادی حضور دارند که کمتر کسی می داند آنها که هستند و داخل زمین چه می خواهند.
سازمان لیگ برتر فوتبال ایران که اقدامات فرهنگی را هر هفته به مناسبت های مختلف برگزار می کند و در تمام برنامه هایش هم افراد مشخص و تکراری حضور دارند، به همراه فدراسیون فوتبال که متولی اصلی برگزاری این جشن بود پاسخ دهند که آن همه جلسه و صحبت و برنامه ریزی برای برگزاری جشن صعود تیم ملی چه شد؟
آیا آوردن چند پرچم به ورزشگاه و چرخاندن آن در زمین توسط بازیکنان همه جشنی بود که این دو نهاد برای تیم ملی برنامه ریزی کرده بودند؟ آیا چرخاندن پرچم بزرگ دور زمین جشن به شمار می‌رود؟
مسئولان فرهنگی و روابط عمومی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال که سفرهای پرتعدادی را هم به جام ملت های آسیا و جام های جهانی رفته اند تا تجربه کسب کنند و نمونه های آن را در داخل اجرا کنند بگویند برای صعود تیم ملی که از دید آنها سریعترین و کم هزینه ترین صعود بود، چه کردند؟ کدام برنامه را به اجرا درآوردند که متفاوت با قبل باشد و آدم های تکراری و لباس شخصی ها در آن نباشند؟
این دو نهاد که برای امور و اقدامات فرهنگی هزینه های زیادی هم می کنند چه زمانی می خواهند «جشنی» در شان تیم ملی فوتبال ایران و صعود به جام جهانی برگزار کنند؟ تا کی می خواهند با چرخاندن پرچم در زمین سر و ته یک جشن ملی را هم بیاورند و شیرینی صعود را به بدترین شکل ممکن به کام مردم تلخ کنند؟
وقتی برای ورود خبرنگاران و عکاسان و مسئولان مرتبط با ورزش آن همه سخت گیری می شود تا آی.دی کارتشان صادر شود و در نهایت هم برای ورود به زمین مشکل دارند، چطور صدها نفر لباس شخصی وارد زمین می شوند و کسی هم با آنها کاری ندارد. اینها از کجا می آیند؟ با کدام مجوز می آیند؟ فامیل و دوست آشنای چه کسی هستند؟
چرا هیچ مسئولی از فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به این موضوع ورود نمی کند و یک بار برای همیشه این معضل را ریشه کن نمی کند؟ تا کی باید شاهد آشفتگی و بلبشو در کنار زمین و داخل زمین باشیم؟ تا کی اعضای تیم ملی برای شادی کردن باید چند پاره شود و هر کس در گوشه ای از زمین به شادی بپردازد؟ چرا تصویری از شادی همه بازیکنان و کادر فنی تیم ملی برای این صعود بزرگ ثبت نشده است؟
اینها همه محصول بی تدبیری و عدم برنامه ریزی درست و دقیق فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ است که هنوز یاد نگرفته اند برای برگزاری جشن صعود تیم ملی به مهمترین و بزرگترین رویداد فوتبال جهان چه باید بکنند.
با این حال چند ماه دیگر همین افراد که نتوانسته اند یک جشن معمولی هم برای تیم ملی برپا کنند، چمدان هایشان را برای سفر به قطر خواهند بست تا شاید برای رویدادهای بعدی کسب تجربه کنند!