یک کارآزمایی بالینی جدید تأیید می کند که یک قرص جدیدتر علیه بیماری روماتیسم مفصلی خطر حمله قلبی، سکته مغزی و سرطان را نسبت به داروهای قدیمی افزایش می دهد.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، این کارآزمایی شامل تقریباً ۴۴۰۰ بیمار مبتلا به روماتیسم مفصلی ۵۰ ساله و بالاتر بود که حداقل یک عامل خطر برای بیماری قلبی یا سکته مغزی، مانند فشار خون بالا یا دیابت داشتند. همه نتوانستند با داروی استاندارد روماتیسم مفصلی «متوترکسات» دردشان را تسکین دهند.

از اینرو به طور تصادفی به آنها شروع درمان با "توفاسیتینیب» یا یک مهارکننده TNF تجویز شد.

در طول چهار سال بعد، بیماران دریافت کننده توفاسیتینیب یک سوم بیشتر از کسانی که از مسدود کننده های TNF استفاده می کردند، دچار حمله قلبی یا سکته شده بودند.

همچنین خطر ابتلا به سرطان در آنها ۴۸ درصد بیشتر بود: تنها بیش از ۴ درصد از بیماران دریافت کننده توفاسیتینیب به سرطان مبتلا شدند، در حالیکه در مورد بیماران دریافت کننده مهارکننده TNF این رقم ۳ درصد بود.

روماتیسم مفصلی در اثر حمله نادرست سیستم ایمنی به بافت مفصلی بدن ایجاد می شود که منجر به درد، تورم و سفتی در مفاصل می شود. با گذشت زمان، این التهاب سیستمیک می تواند مشکلاتی را در سایر نواحی بدن از جمله قلب، ریه ها، پوست و چشم ها ایجاد کند.

داروهای روماتیسم متعددی وجود دارند که می توانند با هدف قرار دادن بخش هایی از واکنش ایمنی، روند پیشرفت آسیب مفصلی را کاهش دهند. مهارکننده های TNF از جمله آنها هستند و شامل داروهایی مانند اتانرسپت (Enbrel) و آدالیموماب (Humira) می شوند.

مهارکننده‌های JAK شامل توفاسیتینیب، بارسیتینیب (Olumiant) و آپاداسیتینیب (Rinvoq)، درمان‌های نسبتاً جدیدتری برای روماتیسم مفصلی هستند.

از آنجایی که تمام این داروها بخشی از سیستم ایمنی بدن را متوقف می کنند، می توانند افراد را در برابر عفونت ها آسیب پذیرتر نمایند. مهارکننده‌های TNF با افزایش اندک خطر برخی سرطان‌ها از جمله سرطان لنفوم و پوست مرتبط هستند.

اما در مطالعه جدید مشخص شد توفاسیتینیب خطر سرطان بالاتری نسبت به مهارکننده‌های TNF دارد.

دکتر «استیون ایتربرگ»، محقق اصلی از کلینیک مایو مینه سوتا، می گوید: «دلیل آن هنوز مشخص نیست. اما مهارکننده‌های JAK بخش متفاوتی از سیستم ایمنی را نسبت به مسدودکننده‌های TNF هدف قرار می‌دهند که ممکن است این تفاوت را ایجاد کند.»

نتایج نشان داد ۳.۴٪ از بیماران دریافت کننده توفاسیتینیب، در مقایسه با ۲.۵٪ از مصرف کنندگان مهارکننده TNF، حمله قلبی یا سکته مغزی داشتند یا به دلایل قلبی عروقی جان خود را از دست دادند.