یک روزنامه آمریکایی با القا کردن مسائلی درباره زمان گریز هسته ای ایران، مدعی شد که مقام های آمریکایی خواستار توافقی متفاوت از برجام هستند.

به گزارش خبرگزاری مهر، وال استریت ژورنال به نقل از چند مقام آگاه مدعی شد مفاد هر گونه توافق جدید با ایران احتمالاً به تهران مجال می دهد که زمان گریز هسته ای را که به فرصت انباشته کردن سوخت مورد نیاز برای ساخت بمب اطلاق می شود، به کمتر از یک سال که در توافق اولیه برجام مقرر شد، کاهش دهد.

این روزنامه می نویسد: دولت بایدن به این برآورد رسیده است که حتی در صورت احیای برجام، ایران کمتر از یک سال زمان نیاز دارد تا سوخت لازم برای ساخت بمب هسته ای را به دست آورد، در حالیکه هدف اولیه برجام، رساندن این زمان به دستکم یک سال بود.

وال استریت ژورنال همچنین مدعی شد که مقام‌های آمریکایی خواستار یک توافق متفاوت از برجام هستند و به نقل از آنها نوشت: باید به زودی یک توافق بازبینی شده حاصل شود تا به آمریکا و متحدانش زمان کافی برای واکنش به موقع به پیشروی‌های هسته‌ای ایران را بدهد.

با این حال، وال استریت ژورنال افزود: زمان گریز هسته ای به گام های دقیقی بستگی خواهد داشت که ایران موافقت می کند تا برای برچیدن (اقدامات انجام شده)، انتقال به خارج، انهدام یا مهر و موم کردن ذخایر اورانیوم غنی شده و همچنین ماشین های تولید سوخت هسته ای و سانتریفیوژها، بردارد.

گزارش وال استریت ژورنال بعد از آن منتشر می شود که ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در تازه ترین اظهارنظر خود درباره کوتاه شدن زمان گریز هسته ای ایران ابراز نگرانی کرد.

او در این باره مدعی شد: در زمان اجرای برجام، زمان گریز هسته‌ای یک سال بود به این معنی که یک سال طول می‌کشید تا ایران مواد شکافت‌پذیر لازم را برای یک سلاح هسته‌ای جمع آوری کند. اما همانطور که یکی از همکارانم چند روز پیش گفت زمان گریز به طور قابل توجهی کمتر شده و این دقیقاً به دلیل تصمیم ترامپ برای خروج از برجام است.

پرایس در ادامه ادعاهای خود افزود: در حال حاضر، خود را در مجموعه‌ای از شرایط نامساعد می‌بینیم مبنی بر اینکه پنجره‌ای که در مذاکرات وین باز شد، تا بسته شدن فاصله خیلی خیلی کمی دارد چراکه وقتی ایران به نقطه‌ای برسد که پیشرفت‌های هسته‌ای‌اش مزایای منع اشاعه‌ای را که برجام در پی داشت، از بین ببرد، دیگر از بُعد منافع امنیت ملی آمریکا و شرکای جهانی اش، پیگیری برای بازگشت متقابل به الزامات برجامی معنا و مفهومی ندارد و باید مسیر دیگری را دنبال کنیم.