به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، «ولادیمیر پوتین» رییس جمهور روسیه هم اکنون در کاخ کرملین با «امانوئل ماکرون» رییس جمهور فرانسه دیدار و گفتگو کرد.
به گزارش شبکه تلویزیونی راشا تودی، گفتگوهای حضوری رییس جمهور روسیه در ۲ سال اخیر اکنون در کاخ کرملین در مسکو آغاز شده است.
رییس جمهور روسیه در آغاز این دیدار گفت: مسائل زیادی انباشته شده اند که باید مستقیماً مورد بحث و گفتگو قرار گیرند.
بر اساس اعلام خبرگزاری اسپوتنیک، «ولادیمیر پوتین» در ادامه اضافه کرد: نگرانی‌های امنیتی مشترکی داریم و می خواهم از مشارکت پاریس در حل این مشکلات تشکر کنم. می بینم که ماکرون چقدر تلاش می کند تا بحران داخلی اوکراین و سایر مشکلات امنیتی را حل و فصل کند.
«امانوئل ماکرون» رییس جمهور فرانسه نیز در این دیدار گفت: لازم است همه در قبال امنیت رفتار مسئولانه ای داشته باشیم. گفتگو در این باره ضرورت دارد. موضوع اوکراین بسیار مهم است و همراه با موضوعات دیگر درباره آن صحبت خواهیم کرد.
ماکرون پس از پایان این سفر یعنی فردا سه شنبه عازم اوکراین خواهد شد تا با مقامات این کشور ملاقات کند. هدف ماکرون از سفرهای مذکور حل و فصل بحران ادعایی غرب بر سَر اوکراین است.
ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه پس از این دیدار در کنفرانس خبری مشترک با همتای فرانسوی خود اظهار داشت: کشورها نباید به قیمت مخدوش شدن و آسیب دیدن امنیت دیگران، امنیت خود را تقویت کنند.
وی با بیان این مطلب افزود: یکی از وظایف کشورهای ما به عنوان عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل و نیز فرانسه که هم اکنون ریاست (دوره ای) شورای اروپا را برعهده دارد، آن است که به تبادل نظرها ادامه دهیم. در پیشنهادهای ارسالی روسیه به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، تضامین امنیتی بلند مدت (از طرف روسیه) اعلام شده اند که شامل سه نکته اصلی هستند:
یکی عدم گسترش ناتو (به سمت شرق اروپا)، عدم استقرار سامانه‌های پرتابی در امتداد مرزهای روسیه و نیز لغو ساختار امنیتی سال ۱۹۹۷ میلادی در زمانی که این پیمان، میان روسیه و ناتو به امضاء رسید و با نگرانی و ناراحتی از (اجابت) پیشنهادهای ما صرفنظر شد و پاسخی که ما از (اتحادیه نظامی) ناتو در خصوص شرکای غربی مان دریافت کردیم، به این حقیقت اشاره داشت که هر کشوری، این حق را برای انتخاب ابزارها و ادواتی که امنیتش را تامین می‌کند، داراست و می‌تواند به هر اتحاد امنیتی نیز ملحق شود. البته ما هرگز این اصل را مورد تردید قرار نداده ایم، اما (پیوستن به یک) اتحاد، اجباری نیست.
موضوع سیاست‌ها درهای باز با بسیاری از شرکا از جمله، امروز با آقای رئیس جمهور (مکرون) مورد بحث و بررسی قرار گرفت. آن امنیت مطرح شده در بسیاری از اسناد اروپایی به این مساله توجه دارد که کشورها نباید به قیمت مخدوش شدن و آسیب دیدن امنیت دیگران، امنیت خود را تقویت کنند. این اشاره و بازگشت به اصطلاح، سیاست‌های درهای باز که در نشستمان با آقای اوباما به آن اشاره شد، آن بود که اعضاء می‌توانند سایر کشورهای اروپایی را برای حضور در یک اتحاد (نظامی) دعوت کنند و این در واقع نوعی مشارکت در تامین امنیت اروپا محسوب می‌شود. اما این بدان معنی نیست که این اتحاد (نظامی ناتو) باید وجود چنین اعضایی را مورد پذیرش قرار دهد. این اطمینان خاطر و قوت قلب مجدد که ناتو یک سازمان دفاعی است، این، در عمل درست است.
اما چیزی که مردم بسیاری از کشورها در عمل، آن را مشاهده کرده اند این است که کشورهایی نظیر عراق، سوریه، افغانستان مورد حمله قرار گرفته اند همچنین عملیات نظامی وسیع در بلگراد؛ آنهم بدون تحریم‌های شورای امنیت، این‌ها مواردی هستند که یک سازمان صلح آمیز (نظیر سازمان ملل) با آن فاصله دارد.
دارند روسیه را به طور مستقیم یک تهدید و یک دشمن می‌خوانند؛ آنهم به خاطر حرکت کردن زیرساخت‌های نظامی مان به سمت مرزهایمان و مرزهای ناتو و کشورهای عضو (ناتو) که این طور گمان می‌کنند که حق دارند به ما بگویند نیروهای مسلحمان را در کجا مستقر کنیم و حال آنکه ما رزمایش‌های نظامی مان را در مرزهای خودمان داریم برگزار می‌کنیم. اما این (تحرکات ما) به عنوان تهدید تهاجم روسیه به اوکراین، به منطقه (دریای) بالتیک و سایر کشورها دیده می‌شود. این ادعا که آن‌ها در معرض خطر قرار دارند، از اساس، مبهم است. با این حال از این ادعاها برای زمینه چینی توسعه سیاست ضد روس استفاده می‌شود.
در این میان کشورهای غربی نیز با تسهیل ارسال تسلیحات به اوکراین، از این مساله به عنوان یک بهانه و مستمسک برای اعزام کارشناسان و مستشاران نظامی اشان استفاده می‌کنند. ما بر اساس توافقات بدست آمده در اجلاس‌های سران در پاریس و برلین، بحث طولانی در مورد انجام این الزامات داشتیم. آن‌ها در حال حرکت به سمت برچیدن توافقات مینسک هستند و فاقد هرگونه جنبش و تحرکی در این زمینه اند. در خصوص بعد حقوقی برخی اصلاحات توافق شده در توافقنامه‌های مینسک، سازش‌ها و مصالحه‌های اساسی در اصطلاح فرمول اشتاین مایر (رئیس جمهور آلمان) انجام دادیم، اما حتی برداشتن این گام‌ها نیز هیچگونه نتایجی را دربرنداشت و به همین خاطر کی یف همچنان در حال بی اعتنایی به تمامی فرصت‌های موجود در احیاء تمامیت ارضی خود از طریق مشارکت در انجام گفتگوی مستقیم با (استان‌های شرق اوکراین یعنی) «لوهانسک» و «دونتسک» است.
امیدواریم که مباحث ما راجع به تضامین امنیتی در اروپا با توجه به مساله اوکراین و نقش مثبت صلح بانان روس به برقراری آتش بس کمک کند و ما بر اهمیت نقش سازمان امنیت و همکاری اروپا در حل و فصل مشکلات انسانی و اقتصادی منطقه تاکید می‌کنیم.