خبرگزاری مهر - گروه استانها – رضا کریمی*: مختصات موقعیت مهدی کامل نیست و این فیلم مانند بسیاری از آثار خوش ساخت دفاع مقدسی در سال‌های اخیر همچون تنگه ابوقریب تقدس و معنویت را از ترس شعارزدگی پنهان می‌کند و فقط به هنجارهای انسانی همچون ایثار و شجاعت و عدالت می‌پردازد.
در این اثر حس غریبی موج می‌زند و شاعرانگی اش قابل انکار نیست، منتقدان سخت‌گیر مانند مسعود فراستی و امیر قادری آن را ستایش کرده‌اند و اصولگرا و اصلاح‌طلب با آن گریسته‌اند.
این فیلم تصاویر زیبا و جلوه‌های ویژه هدفمند و صحنه‌پردازی های قدرتمندی دارد و در آن به عملیات‌ها و مکان‌های مهمی در جنگ اشاره می‌شود و واقعیاتی همچون توبه‌نامه حمید باکری و انتقاد مهدی از فرماندهان سپاه بیان می‌شود اما بعضی واقعیات پرتکرار دیگر ناگفته مانده است.
حذف شهردار بودن مهدی و… را می‌توان به دلیل زاویه دید یا فرصت اندک پذیرفت اما از معنویت یا رابطه عاطفی با همرزمان نباید غفلت شود. عجیب اینجاست تک سکانس معنوی فیلم که به گفتگوی معروف و به یاد ماندنی مکالمه مهدی و احمد با بی‌سیم در مورد هوای بهشتی منطقه می‌پردازد علی‌رغم تصویر زیبا، خوب از کار در نیامده است و لحن گفتار تصنعی به نظر می‌رسد.
روزگاری بود که فیلم‌ها با حالت شعاری دفاع مقدس را به تصویر می‌کشیدند و اکنون در واکنش به آن دوران فیلم‌های سرد و محتاط در عرصه معنویت و تقدس ساخته می‌شود و سینما از افراط به تفریط کشیده شده است.
آیا نمی‌شود معنویت را در سینما به تصویر کشید؟ آیا توحید و تضرع و رابطه با خدا شعارزدگی می‌آورد؟ ممکن است! ولی باید زبان سینما را شناخت و به قول شهید آوینی تکنیک را تسخیر کرد.
سینمای دفاع مقدس هنوز تا بلوغ و رسیدن به حقیقت دفاع مقدس فاصله دارد. اما گام‌های بزرگی برداشته شده است و خدا را شکر که قهرمان از سینمای ما حذف نشده است.
گفته شده که این فیلم نسخه سینمایی یک سریال تلویزیونی است. امیدواریم نسخه تلویزیونی این کمبودها را نداشته باشد.