محمدرضا فرطوسی کارگردان فیلم بلند «من یوسفم مادر» همزمان با آغاز اکران این فیلم در گروه سینمایی «هنروتجربه» در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: اینکه بالاخره این فیلم اکران شده، موجب خوشحالی من است، چرا که فیلمم فرصت ارتباط مستقیم با مخاطب در شهرهای مختلف را پیدا کرده، استقبال هم از فیلم تا به امروز قابل‌قبول بوده به خصوص در خوزستان و شهرهای جنوبی، چراکه زبان فیلم عربی است و به دلیل فضای خاصی که فیلم دارد آنجا بیشتر مخاطبان با فیلم ارتباط برقرار می‌کنند.
وی تأکید کرد: ارتباط با این فیلم به دلیل داستان و زبان بومی آن، نشانه‌ای است از اینکه باید بیش از گذشته به ظرفیت‌های بومی و تنوع ژانر و لوکیشن در سینمای ایران توجه داشته باشیم تا بتوانیم مخاطبان جدیدی را به سینما وارد کنیم. این اتفاق در حال رخ دادن است. با تولید فیلم‌هایی همچون «من یوسفم مادر» و استقبال از آن در شهرهای جنوبی ما مخاطبان جدیدی را به چرخه سینمای ایران وارد کرده‌ایم.
فرطوسی ادامه داد: تجربه مشابه فیلم «آتابای» و استقبال از آن در مناطق ترک‌نشین هم نشان داد در مناطقی که توقع نداریم و معمولاً هم مردم کمتر به سینما می‌روند، امکان دعوت به سینما وجود دارد. طبیعتاً فیلم «من یوسفم مادر» با فیلمی از جنس «آتابای» که سالن‌های زیادی برای اکران در اختیار داشت، قابل مقایسه نیست اما در همین فضای اندکی که برای اکران در گروه «هنروتجربه» در اختیار داریم، فیلم به خوبی مورد استقبال مردم جنوب قرار گرفته است.
اثرات جنگ همواره در زندگی همراه من است
این فیلمساز جنوبی درباره تأثیر شناخت خود از منطقه محل زندگی‌اش بر فیلمسازی خود گفت: طبیعی است که من به‌عنوان یک فرد خوزستانی، تجربه جنگ را همواره در زندگی خود داشته‌ام. من در ایام جنگ به‌دنیا آمدم و بعد از آن هم همواره اثرات جنگ با من همراه بوده تا به امروز. طبیعی است وقتی ما فیلم می‌سازیم اثرات این جنگ در آن نمایان است، به خصوص در فیلم «من یوسفم مادر» که اولین ساخته بلند داستانی من محسوب می‌شود. تجربه جنگ نمود زیادی در این فیلم داشته و تلاش کرده‌ام از زاویه دید متفاوتی جنگ را روایت کنم.
وی با اشاره به روایت داستان فیلمش از نگاه یک فرد عراقی بیان کرد: در آن سمت نبرد هم بودند افرادی که نمی‌خواستند وارد جریانی شوند که حزب بعث به راه انداخته بود. این افراد تصمیم‌هایی می‌گیرند که پیامدهایی هم برای آن‌ها به همراه دارد. این‌ها تجربه‌هایی است که ما از کودکی شاهد بوده‌ایم و پیامدهای جنگ به همین دلیل تبدیل به دغدغه اصلی اکثر فیلمسازان جنوبی شده است.
ارتباط با مخاطبان واقعی در «هنروتجربه»
فرطوسی درباره دلایل اکران این فیلم در گروه «هنروتجربه» هم گفت: طبیعی است که هر فیلمسازی علاقه دارد تعداد سالن‌های بیشتری در اختیار داشته باشد تا مخاطبان بیشتری به تماشای فیلمش بنشینند اما در عین حال گروه «هنروتجربه» با توجه به سابقه و اعتباری که برای خود ساخته است و مخاطبش می‌داند قرار است به تماشای فیلمی متفاوت بنشیند که آلترناتیو سینمای رایج در اکران است، برای فیلم ما مزایایی هم به همراه داشت. وقتی مخاطب وارد سالن اکران فیلم‌های «هنروتجربه» می‌شود، توقع مواجهه با چنین آثاری را دارد و به‌دنبال فیلم‌های سینمای بدنه و گیشه‌پسند نیست. این ویژگی کمک می‌کند که فیلم به دست مخاطبان درست خودش برسد. از این زاویه گروه «هنروتجربه» بخشی از بار رساندن فیلم به دست مخاطب واقعی را به دوش خود گرفته است.
این کارگردان درباره داستان این فیلم هم توضیح داد: داستان این فیلم در بغداد می‌گذرد و روایت یک جوان است که حاضر نیست علیه ایران وارد جنگ شود، آن هم در زمانی که صدام همه را تحمیل به ورود به جنگ می‌کرده است. تمرد این جوان عراقی از ورود به جنگ با ایران، پیامدهایی برای او به همراه دارد و مجبور به فرار از محاکمه و اعدام می‌شود. او خود را در حفره‌ای پنهان می‌کند و این اختفا ۲۱ سال و تا زمان سقوط صدام به درازا می‌کشد. در فیلم ما شاهد سه روز پایانی منتهی به سقوط صدام و تصمیم این فرد برای خروج از مخفیگاهش هستیم.
وی تأکید کرد: روایت این فیلم متمرکز بر نگاه یک جوان عراقی است که ۲۱ سال مخفی می‌شود تا تن به جنگ با همسایه ندهد و این فرد نماینده‌ای از طیف بزرگی از مردم عراق محسوب می‌شود. این قصه را از واقعیت الهام گرفته‌ایم و در واقع طیف گسترده‌ای از جوانان عراقی این تجربه را پشت سر گذاشته‌اند و بلاهای بسیاری را صدام بر سر آنان آورد. در همه شهرهای عراق هستند جوانانی که حاضر به جنگ با ایران نشدند در میان آن‌ها قصه این فرد، داستان معروفی بود که ما در مطبوعات خواندیم و با الهام از آن داستان «من یوسفم مادر» را روایت کردیم.