به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایندپندنت، محققان در پژوهش جدیدی که در نشریه ساینس منتشر شده برای نخستین بار ناهمترازی بین محور چرخش یک سیاه چاله و محور مدار زدن آن را نشان دادند. مدیر انستیتو لیبنیتز فیزیک خورشیدی در آلمان به رهبری گروهی از محققان بین المللی پژوهش را انجام داده اند.
او در این باره می گوید: یافته مذکور مدل های فرضی از تشکیل سیاه چاله را به چالش می کشد.
این گروه روی سیاه چالهMAXI J۱۸۲۰+۰۷۰ تحقیق کردند که یک منظومه ستاره ای دوتایی است که در آن یک سیاه چاله و ستاره همراه آن قرار دارند. این منظومه در فاصله ۱۰ هزار سال نوری از زمین واقع شده است.
به طور معمول گرانش قدرتمند سیاه چاله مواد را از ستاره همراه آن به سمت خود می کشد. مواد نیز به شکل مسطح و مارپیچ وارد سیاه چاله می شوند.
این مارپیچ مسطح و چرخان که به عنوان یک قرص برافزایشی مشهور است، با صفحه مداری سیاهچاله و ستاره همراه آن همسو می شود.
در مورد سیاه‌چاله‌هایی مانند آنچه در MAXI J۱۸۲۰+۰۷۰ وجود دارد، برخی از مواد در حال ریزش به دلیل تابش اشعه ها منفجر می‌شوند و فواره‌های قدرتمندی از مواد را تشکیل می‌دهند که با سرعت نزدیک به نور از سیاهچاله دور می‌شوند. این جریان‌های ماده که جت های نسبیتی نامیده می‌شوند، در امتداد محور چرخش سیاه‌چاله‌ها منتشر می‌شوند.
هنگامیکه محققان جت های نسبیتی و نور منتشر شده از MAXI J۱۸۲۰+۰۷۰ را بررسی کردند، متوجه شدند محور چرخش سیاه چاله با محور مدار زدن آن و قرص برافزایشی یکسان نیست. این دو محور حداقل ۴۰ درجه اختلاف تراز داشتند.
محققان معتقدند این ناهمترازی احتمالاً زمانی اتفاق افتاده که سیاهچاله تشکیل شده است.
محققان از یک ابزار خاص برای اندازه گیری نور دوقطبی شده (زاویه چرخش نور) استفاده کردند که روی تلسکوپ «نوردیک اپتیکال» واقع در لاپالما اسپانیا نصب شده است.
محققان با اندازه گیری قطبش نور خروجی ازMAXI J۱۸۲۰+۰۷۰ و ترکیب آن با اندازه گیری های پیشین جت های نسبیتی سیاهچاله توانستند میزان ناهمترازی محور چرخش سیاهچاله و محور مدار آن را با دقت اندازه بگیرند.
آنها تصمیم دارند در آینده ناهمترازی های مشابه در دیگر منظومه های ستاره ای دوتایی را بررسی کنند.