خبرگزاری مهر - گروه استانها: برگزاری سالانه جشنواره‌های بومی محلی، نقش مهمی در حفظ یا احیای سنت‌های دیرینه و انتقال نسل به نسل آنها دارد؛ بر این اساس پس از وقفه‌ای دو ساله، جشنواره بازیهای بومی و غذاهای محلی همراه با مسابقه طناب کشی، فوتبال دستی، تنیس روی میز، سبزه سفره هفت سین، هفت سنگ، و اسب سواری، مسابقه آهنگ برای کودکان در روستای هندوآباد بخش مرکزی شهرستان اردستان برگزار شد.
شرکت‌کنندگان در این جشنواره فرهنگی ورزشی در کنار پخت نان، غذای محلی و کاشت سبزه در رشته‌های طناب کشی، هفت‌سنگ مهارتی، فوتبال‌دستی و تنیس روی میز به رقابت پرداختند.
محمد از افراد سالمند حاضر در جشنواره است که با اشتیاق خاصی به برنامه‌هایی اجرایی توسط گروه‌های مختلف می‌نگرد؛ وی در این ارتباط به به خبرنگار مهر می گوید: برگزاری این برنامه‌ها باعث می‌شود تا جوانان و نوجوانان امروزه که در قدیم نبوده و از این بازی‌ها و رسم و رسوم محل زندگی خود اطلاعاتی ندارند، از آنها آگاه شوند.
وی ادامه داد: این بازیهای قدیمی برای ما خاطره آفرین است و برگزاری این نوع جشنواره‌ها، باعث می‌شود تا شور و نشاط خاصی که ما از این بازی‌ها دریافت می‌کردیم، به جوانان امروز منتقل شود شاید که امروزه نیز بخشی از اوقات فراغت نوجوانان و جوانان به جای بازیهای رایانه‌ای و اعتیاد به فضای مجازی به این نوع بازی‌ها اختصاص پیدا کند.
طناب کشی؛ زمینه ساز تلاش و رقابت سالم
طناب کشی از جمله بازی‌هایی است که طرفداران خاص خود را دارد و به گفته افراد حاضر در محل ایجاد زمینه برای تلاش و رقابت سالم از اهداف این بازی است.
این بازی توسط یک طناب انجام می‌شود، افراد بازی‌کننده در دو گروه تقسیم شده و هر گروه یک سر طنابی را در دست گرفته و با شروع مسابقه طناب را به طرف خود می‌کشند؛ گروهی که موفق شود تیم مقابل را به طرف خود بکشد و از خط وسط زمین رد کند برنده این مسابقه است.
هر دو تیم در این بازی قوی هستند و حرکت طناب گاهی رو به جلو و ناگهان رو به عقب موجب ایجاد لحظات طنزآمیز و پر طرواتی میان بازیگران و تماشاگران می‌شود و با دست زدن مکرر تماشاگران تلاش دو طرف اوج می‌گیرد.
هفت سنگ بازی دیگری است که پس از طناب کشی گروه‌های حاضر به آن مشغول می‌شوند؛ رضا که جزو قدیمی‌های اردستان است درباره این بازی به خبرنگار مهر می‌گوید: این بازی تمرین همکاری و مسئولیت پذیری است و خطای یک نفر همه زحمت‌های یک گروه را بر باد می‌دهد.
تمرین تمرکز و غلبه بر هیجانات روحی
وی می‌افزاید: مفهوم زیبای نهفته در دل این بازی این است که پس از فروریختن، باید برای ساختن تلاش دوباره کرد؛ این بازی تمرین تمرکز و غلبه بر هیجانات روحی است و داشتن سرعت عمل و فکر، اوج تمرین زندگی در این بازی است.
در بازی هفت سنگ، بازیکنان باید به دو دسته با تعداد اشخاص برابر تقسیم شوند و هر دسته یک شخص را به عنوان سرگروه خویش انتخاب کنند، با توافق دو طرف یا قرعه کشی، یکی از تیم‌ها در فاصله معین از هفت سنگ قرار می‌گیرد تا توپ را به طرف سنگ‌های چیده شده بر روی هم پرتاب کند.
اگر توپ تیم پرتاب کننده به سنگ برخورد نکند، جای تیم‌ها عوض می‌شود تا دسته مقابل شانس خویش را امتحان کند؛ اگر که توپ به هفت سنگ برخورد کرد، بازیکنان تیم پرتاب کننده باید فرار کنند، چراکه اشخاص تیم دیگر با پاس‌کاری و رد و بدل توپ باید آنها را مورد هدف قرار دهند.
تیم پرتاب کننده باید در یک وضعیت مناسب، به محل هفت سنگ برگردد، و سنگ‌های ریخته شده را دوباره بر روی هم بچیند. از سوی دیگر، تیم محافظ باید از این کار جلوگیری کند و تمام اشخاص حریف را با پرتاب توپ حذف کند.
هفت سنگ که تمام می‌شود، بازیکنان هر دو تیم از خستگی نفس نفس می‌زنند اما صدای خنده‌ها و شور و هیجان خاصی بر فضا حاکم است، موجب می‌شود، تیم فوتبال دستی سریع‌تر به میدان مسابقه بیایند، بازی که به همراه تنیس روی میز، مورد علاقه اغلب مردم حاضر است.
وقتی زمان مسابقه اعلام می‌شود، شور و هیجان مردم به اوج می‌رسد، گروه‌های حاضر تیم‌های مختلف را تشویق می‌کنند و به نفع یا برای پرت کردن حواس طرف مقابل هورا می‌کشند، فوتبال سن و سال نمی‌شناسد و اینجاست که پیر، کودک، میانسال و جوان از پای بساط مختلف برپا شده در جشنواره مانند پخت نان، غذای محلی و کاشت سبزه کم کم به سمت وسوی بساط فوتبال دستی کشیده می‌شوند و شور خانوادگی، صحبت‌ها، فریادهای شوق و هیاهوی جمعی تمام فضا را احاطه می‌کند.
حالا شور جشنواره به اوج خود می‌رسد، بهار برپاست و با آمدنش پس از دو سال محدودیتهای کرونایی، مردمی را که گویی به اندازه صدها سال‌ها اشتیاق برای دیدار با یکدیگر و دورهم بودن دارند؛ به دور خود جمع کرده است، دورهمی که به یمن بازیهای جمعی گرم‌تر می‌شود و فضایی را فراهم می‌سازد که به واقع مفهوم یک خانواده ایرانی را متجلی می‌سازد.