به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، آمیگدال ساختار کوچکی در مغز است که در تفسیر سرنخ‌های اجتماعی و عاطفی مانند درک حالات چهره یا تشخیص تهدیدهای بالقوه در محیط اطرافمان بسیار مهم است.
مدتهاست که مشخص شده است آمیگدال در کودکان سنین مدرسه مبتلا به اوتیسم به طور غیرطبیعی بزرگ است، و عنوان شده است که آمیگدال نقش مهمی در مشکلات اجتماعی رایج در افراد مبتلا به اوتیسم دارد.
به گفته محققان این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد رشد بیش از حد آمیگدال در افراد مبتلا به اوتیسم در سال اول زندگی، قبل از ظهور اکثر علائم مرتبط با اوتیسم رخ می‌دهد.
برای این تحقیق، اسکن مغزی MRI از ۴۰۸ نوزاد در سنین ۶، ۱۲ و ۲۴ ماهگی انجام شد. ۵۸ نوزاد وجود داشتند که به دلیل داشتن یک خواهر یا برادر بزرگ‌تر مبتلا به اوتیسم در معرض افزایش احتمال ابتلاء به اوتیسم بودند و بعداً تشخیص داده شد که اوتیسم دارند، ۲۱۲ نوزاد در معرض افزایش احتمال ابتلاء به اوتیسم بودند اما به اوتیسم مبتلا نشدند، ۱۰۹ نوزاد رشد معمولی مغز را داشتند و ۲۹ نوزاد دارای اختلال مغزی به نام سندرم X شکننده بودند.
در مقایسه با سایر نوزادان، آنهایی که بعداً به اوتیسم مبتلا شدند، در شش ماهگی تفاوتی در اندازه آمیگدال خود نداشتند، اما بین سنین ۶ تا ۱۲ ماهگی مغزشان سریع‌تر رشد کرد و تا ۱۲ ماهگی به طور قابل توجهی بزرگ‌تر شد.
بر اساس این مطالعه، این بزرگ شدن تا ۲۴ ماهگی ادامه یافت، سنی که کودکان به اندازه کافی رفتارهای مرتبط با اوتیسم برای تشخیص بیماری دارند.
«مارک شن»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کارولینای شمالی، گفت: «ما همچنین دریافتیم که میزان رشد بیش از حد آمیگدال در سال اول با نقص اجتماعی کودک در سن ۲ سالگی مرتبط است.»
وی در ادامه افزود: «هرچه آمیگدال در دوران نوزادی سریع‌تر رشد می‌کرد، کودک یک سال بعد با تشخیص اوتیسم، مشکلات اجتماعی بیشتری نشان داد.»
این مطالعه زمان بهینه را برای شروع مداخلات و حمایت از کودکانی که در بالاترین احتمال ابتلاء به اوتیسم هستند در سال اول زندگی پیشنهاد می‌کند.