همایون آبائی، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: مسافرت با وسیله نقلیه شخصی در ایام تعطیلات اجتناب ناپذیر است و هموطنان زیادی به آن مبادرت می‌ورزند ولیکن ضروری است مسافران نوروزی به خصوص رانندگان، توصیه های علمی را جدی بگیرند تا دچار ضایعات و صدمات در ستون فقرات و ناحیه گردن نشوند.
این فیزیوتراپیست افزود: در هنگام رانندگی به خصوص در مسیرهای طولانی می‌بایست یکسری اصول اولیه را مدنظر قرار دهند و طبیعی است در حین رانندگی و استرس‌ها و فشارهای گوناگونی به عضلات و مفاصل بدن وارد می‌شود و می‌بایست با رعایت اصول ارگونومی میزان استرس‌ها را به حداقل رساند و در حین سوار شدن و پیاده شدن از وسیله نقلیه دقت کنیم ترجیحاً ابتدا روی صندلی نشسته و در حالی که پا هنوز روز زمین است، بعد از آن با دقت پاها را داخل ماشین بکشیم و هنگام خروج از ماشین عکس این مراحل و انجام دهیم ابتدا پاها را خارج کنیم و بعد از کمی خم شدن از ماشین خارج شوید.
وی ادامه داد: در حین رانندگی به انحنای ستون فقرات دقت شود و سرو گردن را صاف نگه داشته و دست‌ها را حتی الامکان در حالت صاف و کشیده به فرمان قرار دهند و صندلی ماشین را با توجه به شرایط فیزیکی هر شخص طوری تنظیم کنند که مفاصل بدن در حالت راحت خودش قرار گیرد.
آبائی افزود: دقت کنید اگر صندلی ماشین را به صورت استاندارد تنظیم نکنید، فشارهای نامتعارف و زیادی به مهره‌های گردن و کمر وارد می‌شود که خود باعث مشکلات بسیار زیادی می‌شود.
وی گفت: استاندارد زاویه بین صندلی و پشتی ماشین حدوداً ۱۰۰ الی ۱۱۰ درجه است که اگر بیشتر از این شود خود باعث فشارهای زیادی به مفاصل می‌شود و چون ستون مهره‌ها همگی به هم ارتباط دارند گردن درد خود به مرور باعث مشکلات فقرات پشتی و کمردرد خواهد شد.
این فیزیوتراپیست افزود: پیشنهاد می‌شود اگر صندلی ماشین استاندارد نیست از محافظ‌های گردن و رول برای حفظ قوس کمر استفاده شود و در رانندگی‌های طولانی مدت و مسافت‌های طولانی حتماً بعد از مدت مشخصی (ترجیحاً هر یک ساعت یکبار) از خودرو خارج شده و با تمرینات کششی و نفس‌های عمیق باعث ریلکس شدن عضلات ناحیه کمر و گردن و ستون فقرات شود.
وی گفت: دقت کنید پول و وسایل مشابه آن را در جیب‌های عقب خودشان قرار ندهند چون باعث فشار به مفاصل لگن و تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک می‌شود که عوارض خاص خود را دارد. همچنین، صندلی ماشین می‌بایست طوری تنظیم شود که زانوها در راستای لگن و در عین حال به میزان جزئی زانوها پایین‌تر از لگن باشد که باعث عدم اعمال فشار مضاعف به مهره‌های کمر شود.